Ewangelia św. Mateusza 13:30

13:30 Dopuśćcie obojgu społem rość aż do żniwa; a czasu żniwa rzekę żeńcom: Zbierzcie pierwej kąkol, a zwiążcie go w snopki ku spaleniu; ale pszenicę zgromadźcie do gumna mojego.

Komentarz

• Pozwólcie obydwu róść
  1. Chrystus nie zamierzał przeszkodzić lub utrudniać rozwoju kąkolu.
  2. Nominalny Kościół zaniedbał te polecenia ani nie utrzymał całej pszenicy, ani nie wykorzenił całego kąkolu, zatem nie ma dla siebie usprawiedliwienia.
  3. Z powodu pszenicy łaska Boża rozciągała się nawet na mieszane pęki systemu babilońskiego, aż do roku 1878, kiedy to został on całkowicie i na zawsze odcięty od jakiejkolwiek łaski.
  4. Ustanowili oni fałszywe, niebiblijne zasady i doktryny, które w istocie wykształciły wiele kąkolu, zadusiły i podzieliły pszenicę.
• Razem
  1. Przez cały wiek.
  2. Chrześcijanie i ci, którzy za nich uchodzą, żyli tuż obok siebie, w tych samych miastach, domach, rodzinach.
  3. Tylko specjalista potrafi odróżnić kąkol od pszenicy w czasie, kiedy rosną.
  4. W czasie Wieku Ewangelii pszenica i kąkol razem przedstawiają Królestwo Boże.
  5. W nominalnym systemie kościelnym, zwanym także Babilonem lub zamieszaniem, z racji zawierania w sobie mieszaniny prawdy i błędu, pszenicy i kąkolu.
  6. Nominalny kościół zawierał w sobie pszenicę i kąkol, wielu z tej drugiej klasy znalazło drogę do kazalnic.
  7. Pan nie przeszkadzał im w utożsamianiu się z jego świętymi ani w używaniu przez nich jego imienia i twierdzeniu, że są członkami Jego Kościoła.
  8. Klasa kąkolu przez pewien okres czasu miała władzę i podzieliła pole pszenicy za pomocą różnorodnych płotów wyznań wiary.
  9. Kąkol odniósł pewną korzyść, próbując naśladować pszenicę. Uczyniło to ich bardziej godnymi szacunku niż normalnie byliby warci.
  10. Przed czasem żniwa miały miejsce podziały pomiędzy nimi o charakterze polityczno – doktrynalnym, lecz, kąkol, który ciągle dominował, formował inne, wywołujące mniej sprzeciwów systemy babilońskie.
  11. Nie możemy zgodzić się z twierdzeniem, że cała pszenica znalazła się za ogrodzeniem Baptystów, a cały kąkol pozostał na zewnątrz.
• Aż do
  1. Rozkaz wyjdźcie z niego został wydany dopiero po ogłoszeniu stwierdzenia upadł, upadł Wielki Babilon – Obj. 18:4,2
• Żniwa
  1. Koniec, zamknięcie Wieku Ewangelii.
  2. Żniwo Wieku Żydowskiego rozpoczęło się z pierwszym przyjściem naszego Pana, a zakończyło się 40 lat później, zniszczeniem Jerozolimy.
  3. Równoległe do żniwa Wieku Żydowskiego, wielu uważa, że rozpoczęło się w 1874 roku, a zakończy się w 1915.
  4. O długości 40 lat – 1878 do 1918.
  5. Czas, w którym kąkol związany będzie w snopy, a pszenica będzie zwieziona do niebieskiej stodoły.
• A w czasie
  1. Przy końcu lata – okresu łaski.
  2. Sugeruje to, że nie będzie to wydarzenie jednej chwili, ale że wymaga pewnego czasu.
  3. Który poprzedza światowy ucisk.
  4. Rozważanie tematów takich jak czas końca żniwa, zwyczajnie zabiera możliwość spędzenia go pożytecznie. Lepiej nie dywagować nad takimi problemami, tylko pilnie zająć się dziełem żniwa.
• Żniwa
  1. W którym to obecnie żyjemy.
  2. Od początku października 1874.
  3. Równoległym pod względem czasu i dzieła do żniwa Wieku Żydowskiego.
  4. Żniwo Wieku Żydowskiego daje nam jasny obraz tego, czego można się spodziewać po żniwie Wieku Ewangelii.
  5. W czasie żniwa Wieku Żydowskiego prowadzona była podwójna praca: żniwo Wieku Żydowskiego oraz przygotowanie Wieku Ewangelii.
  6. Raczej czas zbierania, a nie siania, czas doświadczania, rozliczania i nagradzania. Czas żniwa Wieku Żydowskiego jest obrazem na obecne żniwo.
  7. Trzy wielkie okresy oddzielania są opisane w Słowie Bożym: plew od pszenicy (Mat. 3:10,12), kąkolu od pszenicy (Mat. 13:37,43) oraz owiec od kozłów. (Mat. 25:31).
  8. Czas wykonywania polecenia Zgromadźcie mi wiernych moich, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę – Psalm 50:5
  9. Gdy Jego prawda obnaży istotę obecnych systemów.
  10. Żniwo to nie jest czas pokoju, lecz przeciwnie, z całą pewnością, doprowadzi do podziału i obcości pomiędzy prawdziwą pszenicą a wszystkim innym.
  11. Pracą żniwa jest żęcie, a nie sianie. Tym samym, przekazujemy trudne prawdy, lecz nie światu, ale zdeklarowanemu kościołowi. Prawdy te jak słońce żniwa są ciepłe i mocne, a ich właściwością jest żęcie pszenicy.
  12. Żniwo Wieku Żydowskiego opisywane jest jako oddzielenie pszenicy od plew, natomiast żniwo Wieku Ewangelii jako oddzielenie pszenicy od kąkolu.
  13. Czas żniwa to okres najbardziej wytężonej pracy w ciągu całego roku i stosunkowo krótki, w porównaniu do siania.
  14. Składa się z trzech etapów: oddzielania, wiązania i palenia.
  15. Żniwo nie jest jeszcze zakończone, nie można pozwolić, aby nasze oczekiwania przeważyły nad faktami.
• Powiem
  1. Rozpoznanie czasu żniwa w toku jest dowodem Pańskiej obecności.
  2. I zapuścił Ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemi i ziemia została zżęta – Obj. 14:16
  3. Pan będzie głównym żniwiarzem i kierownikiem tej pracy; będzie to jego pierwsze dzieło.
  4. Kieruje nimi przez Słowo, poprzez otwieranie ich wyrozumienia na rozróżnianie czasów i chwil w nim opisanych, jak również opisanego tam dzieła, jakie ma zostać wykonane.
  5. To nie my, lecz Chrystus jest tym, który wzywa swój lud do wyjścia z Babilonu. My jedynie zwracamy ich uwagę na Jego słowa i pokazujemy, że mają one sens.
• Żeńcom
  1. Aniołom, posłańcom.
  2. Tym, których używał dla orania, siania i nawadniania w ciągu całego wieku; tych spłodzonych z Ducha świętego.
• Zbierzcie
  1. W związki zawodowe, fundusze powiernicze, denominacje i stowarzyszenia ochronne różnego rodzaju.
  2. Prawdziwa pszenica powinna unikać członkostwa w lożach, stowarzyszeniach, kościołach, sektach, partiach.
  3. Specjalne próby, mające na celu zupełne oddzielenie pszenicy od kąkolu, są teraz udziałem Chrześcijaństwa.
• Najpierw kąkol
  1. Który występuje w większości, tak jak plewy w czasie żniwa Wieku Żydowskiego.
  2. Który uważa się za prawdziwy Kościół.
  3. Są dwie części żniwa: gromadzenie pszenicy, po którym następuje palenie kąkolu.
  4. Żniwo przebiega według pewnego porządku.
  5. Bardzo wyniosły i wyprostowany, uważający się za pana pola; obrazuje tych, którzy są chrześcijanami tylko z wyglądu i przynależności.
• I powiążcie go
  1. Pohamujcie każdą indywidualną myśl i próbę dociekań w kwestii tematów religijnych, tak jak czyni International Sunday School, drukując pytania i precyzyjne odpowiedzi na nie, wraz z ćwiczeniami, organizując chóry, rozrywkę, pikniki, itp.
  2. Tak jak Żydzi nie rozpoznali wiążących i oślepiających wpływów, jakie na nich były wywierane, tak i dziś nominalny Kościół nie dostrzega objawów pracy żniwa, jaka postępuje naprzód.
  3. Są wiązani ludzkimi tradycjami i duchem tego świata.
  4. Ciasno związani własnymi uprzedzeniami.
  5. Duma będzie ich trzymać razem, nikt nie będzie chciał okazać się nielojalnym lub być uznanym za tchórza. Stowarzyszenia działają en masse.
  6. Chcą związać wszystkich poprzez nauczanie, iż dla osiągnięcia zbawienia konieczne jest związanie się z jakąś z ich sekt – nie ważne, z którą – wiążąc w ten sposób teorię osobistej odpowiedzialności z przynależnością do sekty.
• W snopki
  1. Jest to czynność niezbędna, z uwagi na jego ogromną liczbę.
  2. Organizacje ludzkie.
  3. Nie tylko organizacje kościelne, lecz wszelkie organizacje, które wiążą ze sobą ludzi, jak nigdy wcześniej.
  4. Związki zawodowe, kapitalistyczne fundusze powiernicze, towarzystwa ubezpieczeniowe różnych rodzajów.
  5. W loże, stowarzyszenia, kościoły, sekty, partie.
  6. W wielkie snopy denominacji, znane pod różnymi sekciarskim nazwami.
  7. Unifikacja sekt.
  8. Jeżeli byłoby od nas wymagane przystąpienie do Związku Zawodowego, zanim moglibyśmy podjąć pracę, powinniśmy to uczynić, lecz jeżeli organizacja ta miałaby uczynić cokolwiek, z czym byśmy się nie zgadzali, powinniśmy się wycofać, kiedy uznamy to za stosowne.
  9. Duch kąkolu skierowany jest w kierunku wielkości sekt i działa na pokaz, zamiast popierać osobiste posłuszeństwo i wierność Bogu.
  10. W większości tych snopów, sekt, jest wciąż trochę ziaren pszenicy, poświęconych jednostek, w których mieszka duch prawdy.
  11. Każda denominacja zachowuje własny kształt lub organizację i jest coraz ciaśniej wiązana przez istnienie innych denominacji.
  12. Dowód dzieła żniwa w toku.
  13. Gotowe do spalenia, zniszczenia.
• Na spalenie
  1. W celu zniszczenia, ale nie jednostek, lecz kąkolu, imitacji pszenicy, w czasie Wielkiego Ucisku.
  2. Aby wrócili do ziemi, do świata, skąd przybyli.
  3. Lecz nie literalnym ogniem.
  4. Nie można spalić symbolicznego kąkolu literalnym ogniem.
  5. Nie palą go natychmiast, lecz najpierw gromadzą pszenicę do stodoły. Ogień nie zniszczy kąkolu, dopóki pszenica nie będzie w stodole.
  6. Obowiązkiem chrześcijanina jest podnosić standardy i uwalniać prawdziwą pszenicę ze snopów kąkolu, w jedności z Chrystusem, jedyną Głową.
  7. Najwyraźniej spalenie kąkolu odpowiada bardzo ściśle podziałowi Jordanu.
  8. Aby żadne złe ziarno nie zanieczyściło przyszłych plonów.
  9. Wówczas zbudzi się Wielkie Grono.
  10. Praktykujący chrześcijanie zostaną wówczas ukazani w swym prawdziwym świetle. Prawda i fałsz będą zupełnie objawione.
• A
  1. Bez wiązania w snopy.
• Pszenicę zwieźcie
  1. Sierpem obecnej prawdy.
  2. Kościół Chrystusowy.
  3. Stosunkowo niewielka ilość, „małe stadko”.
  4. I pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata, z jednego krańca nieba aż po drugi.” – Mat. 24:31
  5. Zgromadźcie mi wiernych moich, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę. – Psalm 50:5
  6. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący:- Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające, – Obj. 18:4
  7. Najwyraźniej jest ona w mniejszej ilości, wieziona bezpośrednio do stodoły, bez wiązania jej w snopy, drogocenna, rzadka.
  8. Oddzielona od kąkolu w sensie duchowym, lecz niekoniecznie fizycznie.
  9. Kłosy pszenicy, pełne dorodnego ziarna, pochylają się pod swym ciężarem do ziemi; jest to piękna ilustracja pokory prawdziwego i przynoszącego owoce chrześcijanina.
  10. Wydaje się, że wielu pracowników nie wie, czy ma żąć, czy siać. Chcą siać i żąć w tym samym czasie.
  11. Żniwo nie dotyczy tylko żyjących, ale także tych, którzy „zasnęli w Chrystusie”. Aniołowie gromadzą żyjących, ale nasz Pan, Wielki Żniwiarz, gromadzi albo wzbudza umarłych.
  12. Jeżeli przyszedł, aby zgromadzić swoich świętych oraz jeżeli ma przyjść ze wszystkimi swoimi świętymi – 1 Tes. 3:13, Judy 14, Zach. 14:5, oznacza to, że muszą być dwie części lub etapy jego przyjścia.
  13. Ci, którzy nie są spłodzeni z Ducha Świętego, nie mają prawa zaliczać się do pszenicy.
  14. Do mojej stodoły
  15. Stan bezpieczeństwa, oddzielenia od świata.
  16. Nie do innej denominacji, lecz zgromadzeni w Chrystusie, w jedności z Nim, w społeczności ducha poprzez znajomość Jego Słowa.
  17. Stan duchowy, uwielbiony.
  18. Niebiańska stodoła, przemiana w zmartwychwstaniu.
  19. Nie mamy rozumieć, że żniwo jest już zupełnie zakończone.