Ewangelia św. Mateusza 18:22

18:22 I rzekł mu Jezus: Nie mówię ci aż do siedmiu kroć, ale aż do siedmdziesiąt siedmiu kroć.

Komentarz

• Mówi mu Jezus
  1. Nie jest to zwykła dorada, ale nakaz.
• Do siedemdziesięciu siedmiu razy
  1. Bez ograniczeń.
  2. Jakże wiele mówi nam to o miłosierdziu i przebaczeniu, do jakiego jest zdolny ten, z kim mamy do czynienia.
  3. A jeśliby siedemkroć na dzień zgrzeszył przeciwko tobie i siedemkroć zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego, odpuść mu. – Łuk. 17:4
  4. Skoro nie przebaczamy, jeżeli grzesznik się nie nawróci i nie pokutuje, tak tym bardziej Pańskim przykazaniem jest, aby przebaczać, jeżeli się nawróci i będzie pokutował.
  5. Przebaczenie jest obowiązkowe, jeżeli ktoś o nie poprosi.
  6. Nawet po pełnym okazaniu przebaczenia nie mamy powierzać komuś tej samej odpowiedzialnej pozycji, jaką dzierżył wcześniej, dopóki nie zobaczymy w nim silniejszego i szczerego rozwoju charakteru.
  7. Nie oznacza to, oczywiście, że z przebaczeniem nie może być związana żadna kara.
  8. Najwyraźniej, aby pokazać, że przebaczenie ma być okazywane tak często, jak tylko ktoś się zwróci do nas z taką prośbą, okazując jakiekolwiek oznaki szczerości.
  9. Nie możemy decydować, że jakieś wystąpienie przeciwko nam nie podlega przebaczeniu. Nasza niedoskonała wiedza, jak i niedoskonały osąd nie dopuszcza możliwości takiej decyzji.
  10. Odpłacać złem za dobro jest postawą iście szatańską, odpłacać dobrem za dobro jest bardzo ludzkie, natomiast odpłacać dobrem za zło to cecha Boska.