Ewangelia św. Mateusza 22:11

22:11 A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

Komentarz

• A gdy
  1. Od roku 1878.
  2. Jako że przypowieść ta dotyczy ziemskiej fazy kościoła wieku ewangelii, tak opis tej końcowej sceny dotyczyć musi tych, którzy pozostaną przy życiu. – 1 Tes. 4:15
  3. Od roku 1878 możemy oczekiwać powstawania różnych teorii zaprzeczających okupowi, które zaprzeczać będą temu, że zostaliśmy odkupieni przez Pana. (2 Piotra 2:1)
• Król
  1. Sam Jehowa, poprzez okazanie w jakiś sposób swej Boskiej sprawiedliwości.
  2. Lub sam Chrystus, ponieważ z chwilą jego przyjścia została mu dana od Ojca królewska władza (jak sugeruje to przypowieść o talentach).
  3. Pokazuje to naszego Pana podczas drugiego przyjścia.
  4. Wierzymy, że nasz Pan objął królewski urząd w kwietniu 1878 roku.
• Wszedł
  1. Odniesienie poprzez równoległość czasową do objęcia przez naszego Pan urzędu króla żydowskiego.
  2. Tuż przed samą ucztą.
  3. Obecnego w celu zebrania ze swego królestwa wszelkich zgorszeń - Mat. 13:41 i zabrania do siebie swych klejnotów, swej Oblubienicy. (Mal. 3:17)
  4. Niewidzialny, lecz obecny król.
  5. Tuż przed zaślubinami, wskazując dokładnie na czas, w jakim żyjemy: żniwo Wieku Ewangelii, poprzedzające zaślubiny Baranka.
• Aby przypatrzeć się gościom
  1. Przypowieść ta wskazuje, iż wymagany jest stan gotowości oraz indywidualna ocena, która akceptuje jednych, a odrzuca drugich.
  2. Inspekcja tuż przed ucztą.
  3. Sprawdzenie gości jest ostatnią czynnością przed naszą przemianą.
  4. Jest to próba tych, którzy usłyszeli i rozpoznali naukę żniwa.
  5. Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego – 1 Piotra 4:17
  6. Wskazuje to na próbę, wstrząśnięcie, sprawdzenie i wyrzucenie niektórych po tym, jak przyjdzie Oblubieniec.
  7. W czasie drugiego przyjścia Chrystus osobiście sprawdzi wszystkich tych, którzy uważają się za Jego wierne sługi.
  8. Gdy nadejdzie król i rozpocznie sprawdzanie, nie powinniśmy być zaskoczeni, że będzie miało miejsce przesiewanie, zamiast zbierania.
  9. Tak jak nikt nie mógł wejść bez szaty weselnej, jako oznaki uznania zasługi ofiary Chrystusowej, tak nikt nie mógł pozostać tam bez zachowania postawy zaufania Chrystusowi.
  10. Koncepcja przesiewania, jakie będzie miało miejsce pod koniec Wieku Ewangelii, obecna jest także w przypowieści o sieci, pszenicy i kąkolu, mądrych i głupich pannach, a także o talentach.
  11. Ciało Chrystusowe przedstawione jest jako mądre panny, jako słudzy oczekujący powrotu Pana z wesela, jako goście weselni oraz jako Oblubienica. Są to odrębne i różne ilustracje, które nie powinny być ze sobą mieszane.
• Ujrzał
  1. Bóg, poprzez okazanie w jakiś sposób swej Boskiej sprawiedliwości, lub Chrystus, obdarzony królewskim autorytetem przez Niebieskiego Ojca.
• Tam
  1. Nie mamy co go szukać pomiędzy tymi, którzy pozostają w ciemnościach zewnętrznych i którzy nie zobaczyli wewnętrznego blasku uczty.
• Człowieka
  1. Klasa, która odrzuca szaty weselne.
  2. Mała klasa.
  3. Klasa ograniczona w liczbie, składająca się z tych, którzy niegdyś doceniali okup i korzystając z jego łaski, otrzymali szczególne światło czasu żniwa.
  4. Klasa, która z powodu niedbałego poświęcenia się doprowadzona jest w końcu do stanu zaprzeczającego okupowi, potrzebie wartości i zasłudze pojednawczej ofiary na Kalwarii i wskutek tego pojawia się na uczcie w brudnych szatach własnej sprawiedliwości.
• Nie odzianego
  1. Który odrzucił swe przyrzeczenie śmierci wraz z Chrystusem, picia z jego kielicha, kroczenia za nim poza obóz, znosząc jego pohańbienia.
  2. Odrzucenie ofiarniczego dzieła Chrystusa.
  3. Odrzucenie kontraktu małżeńskiego, polegającego na cierpieniu wraz z Nim.
  4. Odrzucili Jezusa jako Zbawiciela, Odkupiciela, tego, który zgładził ich grzechy.
  5. Bóg zwraca uwagę na każdego, kto deklaruje wierność, a z drugiej strony odrzuca zasługę śmierci Chrystusa.
  6. Tacy zdają się tracić z pola widzenia swą własną niedoskonałość i nieskażoną doskonałość Pana.
  7. Wszyscy, którzy biorą udział w tym weselu, muszą być przyodziani w weselne szaty, muszą być okryci zasługą sprawiedliwości Chrystusowej.
  8. Jeżeli ktoś pokaże się na weselu bez weselnej szaty, oznaczać to będzie, że musiał ją zdjąć, ponieważ nikt nie byłby bez niej wpuszczony.
  9. Co wskazuje na fakt, że choć szata została mu dana, on wolał jednak bardziej swe własne odzienie, niż to, które otrzymał.
  10. Wszyscy chrześcijanie, którzy odrzucają ufność w ofiarę Chrystusa i przyjmują teorię ewolucji i tzw. wyższy krytycyzm, zdejmują swą szatę weselną.
  11. Wielu zdeklarowanych sług Chrystusowych, podobnie jak agnostycy, oświadcza, że choć przyjmują Jezusa jako nauczyciela, to jednak zupełnie odrzucają przykrycie szatą Jego zasługi.
  12. Odrzucenie okupowej ofiary Chrystusa pojawiło się po raz pierwszy pomiędzy oświeconymi światłem obecnej prawdy, w lecie 1878 roku.
  13. W przeciwieństwie do zasad takiej uczty.
  14. Haniebna niewłaściwość, wskazująca na dumę i brak szacunku ze strony jej głosiciela.
• Szatę weselną
  1. Przypisana sprawiedliwość Chrystusowa, usprawiedliwienie. W zwyczaju żydowskim było zaopatrywanie wszystkich gości w białe, lniane szaty weselne.
  2. Niewyobrażalne jest, aby na żydowskim weselu szaty weselne były dane przechodniom, którzy jedynie zdawali sobie sprawę, że przygotowuje się wesele.
  3. Czyste i białe, przedstawiające zupełną czystość i nieskazitelność świętości naszego Pana; każdy powinien zachowywać siebie nie skażonym przez świat. – Jak. 1:27
  4. Zakrywając swe własne szaty. W ten sposób wszyscy uczestniczący w weselu znajdowali się na tym samym poziomie pod względem godności, ponieważ wszyscy byli gośćmi gospodarza.
  5. Przykrywa wszelkie wady, zarówno tych, którzy są bardzo dalecy od doskonałości, jak i tych, którym niewiele do niej brakuje.
  6. Szata ta nie przykrywa grzechów nowego umysłu. Gdyby nowy umysł nie był lojalny wobec Boga, wówczas nie byłby już nowym umysłem.
  7. Nowe stworzenia w Chrystusie Jezusie znajdują się na tym samym poziomie dzięki szacie Chrystusowej. Nie ma różnicy, jeżeli chodzi o poprzednie warunki, wolnym czy związanym, mężczyzną czy kobietą. (Gal. 3:28)
  8. Szata usprawiedliwienia, która staje się naszą w chwili poświęcenia. Zostaje dana nie staremu stworzeniu, ale nowemu, aby przykryła skazy niedoskonałego ciała.
  9. Przedstawia coś więcej niż tylko usprawiedliwienie – poświęcenie, uświęcenie, cierpienie z Chrystusem, picie z jego kielicha, chrzest w jego śmierć.
  10. Uznanie zasługi ofiary Chrystusowej.
  11. Umożliwia uznanie każdego, bez względu na upadek, degradację, niegodziwość jego natury.
  12. Dana jest ona jedynie tym, którzy odpowiedzieli na zaproszenie i weszli przez drzwi.
  13. Przyjęcie i założenie szaty symbolizowało uczynienie i przyjęcie poświęcenia.
  14. Symbolizuje relację z Bogiem poprzez wiarę opartą na zasłudze Chrystusowej.
  15. Symbolizuje wejście do rodziny Bożej, jako członkowie Kościoła.
  16. Pokazana pięknie także jako szata oblubienicy. (Psalm 45:13,14)
  17. Czysty, lśniący bisior, w jaki przyodziana jest Oblubienica. (Obj. 19:8) Nie ogranicza się on jedynie do wymiaru teologicznego, ale musi obejmować także charakter.
  18. Niech nikt nie myśli, że szatą tą jest teologia; musimy być przyodziani w sprawiedliwość.
  19. Każdy może haftować swoją szatę dobrymi uczynkami.