List do Hebrajczyków 5:7

5:7 Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.

Komentarz

• Za dni swego życia
  1. Wracając do swego wywodu logicznego apostoł wskazuje nam na związek pomiędzy uwielbionym królewskim kapłanem a cierpiącym Jezusem w ciele.
  2. Czas ograniczony, który obecnie na zawsze się zakończył.
  3. Jego upokorzenie nie było wieczne, lecz nastąpiło po nim chwalebne wywyższenie, aż do Boskiej natury oraz do chwalebnego ciała, które do niej należy.
  4. Od swego chrztu aż do kulminacyjnego punktu w ogrodzie Getsemane.
  5. Jego dni były jak dni nasze: Człowiek urodzony z niewiasty żyje krótko i jest pełen niepokoju – Ijoba 14:1.
• W ciele
  1. Jezus cierpiący w ciele.
  2. Z pewnością dowodzi to, że nasz Pan Jezus nie jest już więcej ciałem.
  3. A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas – Jan 1:14. To ciało moje, które Ja oddam za żywot świata – Jan 6:51. Aleś ciało dla mnie przysposobił – Hebr. 10:5. A jeśli znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już nie znamy – 2 Kor. 5:16.
  4. W ciele, wprawdzie, poniósł śmierć, lecz w duchu został przywrócony życiu – w czasie swego zmartwychwstania (1 Piotra 3:18).
• Modlitwy
  1. Jego modlitwy do Boga w Getsemane.
  2. Pokłosie Żniwa
• Z wielkim wołaniem i ze łzami
  1. Doświadczenia ogrodu Getsemane w noc poprzedzającą ukrzyżowanie naszego Pana.
  2. Obawiając się, czy nie uchybił w czymkolwiek.
  3. Nie było to wywołane bojaźnią przed zbliżającym się ukrzyżowaniem ani przed czymkolwiek, co mogliby mu uczynić ludzie, ani zwątpieniem w Boską moc lub w Boską wierność.
  4. Apostoł stara się obdarzyć nas jako naśladowców Jezusa ufnością w Jego zdolność do współczucia z nami we wszelkich naszych kłopotach.
• Do tego
  1. Do Ojca. Byłoby kpiną, a nie modlitwą, gdyby Jezus był swym własnym Niebieskim Ojcem.
  2. Przedstawił te ludzkie lęki swemu Niebieskiemu Ojcu, aby jego ludzka wola została wzmocniona Boską łaską i aby mógł iść naprzód i zakończyć swą ofiarę w sposób miły Bogu.
• Który go mógł wybawić
  1. Jezus zdawał sobie sprawę z tego, że gdyby zawiódł, wówczas oznaczałoby to dla Niego wieczną śmierć.
  2. Wiedział, że miał doskonałe życie, którego nie sprzeniewierzył, a z którym miał się wkrótce rozstać. Czym innym było oddanie życia przez naszego Pana, a czym innym byłoby oddanie życia któregokolwiek z Jego naśladowców.
  3. Wiedział, że wkrótce będzie cierpiał zgodnie z Zakonem jako złoczyńca. Pytaniem, jakie naturalnie powstało, było, czy był całkowicie nieskazitelny, czy Niebieski Sędzia uniewinni Go pomimo tego, że tylu ludzi gotowych było Go potępić?
• Od
  1. Z greckiego ek, od.
• Śmierci
  1. Nie wyratować Go od umierania, ale wyratować Go od śmierci przez zmartwychwstanie.
  2. Co zostało pokazane w żydowskim Arcykapłanie, gdy ten przechodził pod zasłoną z krwią. Gdyby nie przestrzegał wszelkich nakazów Zakonu odnośnie składania swych ofiar, wówczas zginąłby pod tą zasłoną.
• Dla bogobojności
  1. Sama myśl o śmierci mogła wywołać cierpienia, strach duszy.
  2. Że w nieumyślny sposób mógł popełnić jakiś błąd, że w pewien sposób mógł uchybić swej przysiędze poświęcenia.
  3. Jedno naruszenie Boskiego prawa lub Jego przymierza, a wszystko byłoby zniweczone.
  4. Czy wszystko wypełnił zgodnie z Bożą wolą? Wiedząc ,co miało na Niego przyjść, czy był w stanie wypić gorzki kielich aż do dna, znieść nie tylko fizyczne męki, ale również i hańbę?
  5. Nie strach przed umieraniem, ale obawa przed pozostaniem martwym, przed tym, że Ojciec nie uzna Go za godnego chwalebnego zmartwychwstania, jakie zostało Mu obiecane, pod warunkiem zupełnego posłuszeństwa.
  6. Aby Jego śmierć nie stała się drugą śmiercią.
  7. Wielki konflikt duchowy, przez który nasz Pan przeszedł przez wzgląd na nas.
  8. Otrzymał zapewnienie, że jest miły Ojcu.
  9. Został wybawiony od obawy śmierci.
  10. Został wybawiony od śmierci przez zmartwychwstanie.
  11. Obawa, jaką odczuwał Pan , nie był grzeszna, była to bojaźń, jaką i my powinniśmy mieć – lęk przed nieosiągnięciem drogocennych obietnic zagwarantowanych nam pod określonymi i niezmiennymi warunkami.
  12. Nigdy nie bał się Ojca w znaczeniu strachu czy przerażenia.
  13. Była to bojaźń synowska, pozostająca w zupełnej zgodności z Jego, jako uznanego Syna, relacją do Boga.
  14. Bez wątpienia, siły ciemności były bardzo aktywne owej strasznej godziny, korzystając z okoliczności, z Jego słabości i znużenia, aby podważyć Jego nadzieję i wypełnić Jego umysł obawami.
  15. Doskonała miłość usuwa bojaźń niewolniczą, ale nie tę wynikającą z szacunku.
  16. Jeżeli Mistrz był pełen obaw, podobnie powinni być i Jego naśladowcy.
• Został wysłuchany
  1. Co do śmierci.
  2. Co do kwestii, której się obawiał.
  3. Jego modlitwy do Ojca nie były daremne. Chociaż użył niewielu słów, to jednak Jego zbolały duch cały czas wstawiał się za Nim w niewysłowionych westchnieniach (Rzym. 8:26).
  4. Został posłany anioł, aby zapewnić go o tym, że został przyjęty.
  5. I został wzmocniony i pocieszony (Łuk. 22:39-45).