List do Hebrajczyków 5:9
5:9 A tak doskonałym będąc, stał się wszystkim sobie posłusznym przyczyną zbawienia wiecznego,
Komentarz
- A osiągnąwszy pełnię doskonałości
- W czasie tej lekcji posłuszeństwa.[1]
- Jako Nowe Stworzenie, przez trudności i cierpienia.[2]
- W zmartwychwstaniu jako Nowe Stworzenie.[3]
- Uczyniony zdatnym do zajęcia wysokiej pozycji, na jaką został powołany – Boskiej natury.[4]
Uczyniony doskonałym przez bolesną dyscyplinę i cierpienia stał się zdatnym do objęcia urzędu Arcykapłana, pośrednika między Bogiem a człowiekiem. R1807:5, 1335:3* Został w pewnym sensie udoskonalony w procesie doświadczeń upokorzenia i cierpień. R1807:2; E51 Doskonałość bytu i doskonałość charakteru to dwie różne kwestie. R1807:4 Jezus w żadnym przypadku nie był niedoskonały w sensie bycia grzesznym. Jego cierpienia nie uczyniły Go doskonałym w znaczeniu uczynienia Go bezgrzesznym. Udoskonalenie to było innego rodzaju. R5472:5 Nowa natura, spłodzona w czasie chrztu, potrzebowała rozwoju albo inaczej, udoskonalenia. W tym właśnie celu zostało dozwolone, aby przyszły na Niego próby, trudności i urągania. R5472:6 On nie był uznany za doskonałego w znaczeniu uznania charakteru, jaki wykazał, a który był niezbędnym wymogiem dla objęcia urzędu kapłańskiego, na który został powołany. Musiał być sprawdzony. R1807:3 Tak jak w przypadku Głowy, taki też jest Boży zamiar w stosunku do każdego członka Ciała. D621 Dla wszystkich – On wszystkim daje życie, jest Panem wszystkich. R62:4*, 726:6* Pierwszym zbawieniem, jakie uaktywnia ten pozaobrazowy kapłan, jest zbawienie Jego Kościoła; co więcej, jest On autorem zbawienia dla tak wielu ludzi, ilu okaże posłuszeństwo względem Niego w czasie Jego mesjańskiego królestwa. R5473:1,4; E120 Którzy mu są posłuszni – Gdy zostaną doprowadzeni do pełnego poznania prawdy. R1259:2; E120 W czasie dzieła nauczania i wychowywania całego rodzaju ludzkiego, wybierania tych, którzy, ze względu na okazanie posłuszeństwa, z głębi serca, zostaną uznani za miłujących sprawiedliwość, godnych życia wiecznego. R1251:5 Jego naśladowcy muszą okazać tę samą lojalność, płynącą z serca, jaką okazał Jezus, tę samą chęć pełnienia woli Ojca i ofiarowania każdego innego interesu. R5473:1, 1808:1 Którzy biorą swój krzyż i idą za Nim, kroczą w Jego ślady, bez względu na dobre czy złe okoliczności, okazują na Jego wzór wierność aż do śmierci. R5473:1 Absolutna doskonałość naszego Arcykapłana; okoliczność, że został On wyznaczony przez Boga na ten urząd, jest najwyższą możliwą motywacją i wymogiem dla posłuszeństwa Kościoła. R1807:6 Ci, którzy okażą świadome nieposłuszeństwo, którzy nie miłują prostych ścieżek Pańskich, którzy nie mają zamiaru, aby nimi kroczyć, nie otrzymają żadnej korzyści z Jego pośrednictwa. R1807:5 Sprawcą – Źródłem. E386; R1878:4 Na podstawie swego własnego zwycięstwa i wywyższenia. R5473:1, 314:5 Jako nasz wielki Arcykapłan. E386; R1878:4 Chrystus stał się nadzieją zbawienia jako wykupiciel Adama i jego rodzaju. R1251:4, 1265:4 Każdy przejaw i świadectwo Jego charakteru wywołuje pełnię ufności tak, że posłuszeństwo względem Niego oznacza postęp do doskonałości na każdym etapie drogi. R1808:1 Czy jako synowie nie powinniśmy mieć wraz z Nim udziału, jako z autorem wiecznego zbawienia? R51:4* Zbawienia wiecznego – Z uwagi na swą wierność został nagrodzony życiem na wyższym poziomie. SM31:2; E120 On nie tylko odkupił człowieka od tego, co zostało stracone w Adamie, ale umożliwił On również osiągnięcie wyższych celów, przybliżył zbawienie do zasięgu wszystkich ludzi. R9:6*