List do Hebrajczyków 5:9

5:9 A tak doskonałym będąc, stał się wszystkim sobie posłusznym przyczyną zbawienia wiecznego,

Komentarz

• A osiągnąwszy pełnię doskonałości
  1. W czasie tej lekcji posłuszeństwa.
  2. Jako Nowe Stworzenie, przez trudności i cierpienia.
  3. W zmartwychwstaniu jako Nowe Stworzenie.
  4. Uczyniony zdatnym do zajęcia wysokiej pozycji, na jaką został powołany – Boskiej natury.
  5. Uczyniony doskonałym przez bolesną dyscyplinę i cierpienia stał się zdatnym do objęcia urzędu Arcykapłana, pośrednika między Bogiem a człowiekiem.
  6. Został w pewnym sensie udoskonalony w procesie doświadczeń upokorzenia i cierpień.
  7. Doskonałość bytu i doskonałość charakteru to dwie różne kwestie.
  8. Jezus w żadnym przypadku nie był niedoskonały w sensie bycia grzesznym. Jego cierpienia nie uczyniły Go doskonałym w znaczeniu uczynienia Go bezgrzesznym. Udoskonalenie to było innego rodzaju.
  9. Nowa natura, spłodzona w czasie chrztu, potrzebowała rozwoju albo inaczej, udoskonalenia. W tym właśnie celu zostało dozwolone, aby przyszły na Niego próby, trudności i urągania.
  10. On nie był uznany za doskonałego w znaczeniu uznania charakteru, jaki wykazał, a który był niezbędnym wymogiem dla objęcia urzędu kapłańskiego, na który został powołany. Musiał być sprawdzony.
  11. Tak jak w przypadku Głowy, taki też jest Boży zamiar w stosunku do każdego członka Ciała.
• Dla wszystkich
  1. On wszystkim daje życie, jest Panem wszystkich.
  2. Pierwszym zbawieniem, jakie uaktywnia ten pozaobrazowy kapłan, jest zbawienie Jego Kościoła; co więcej, jest On autorem zbawienia dla tak wielu ludzi, ilu okaże posłuszeństwo względem Niego w czasie Jego mesjańskiego królestwa.
• Którzy mu są posłuszni
  1. Gdy zostaną doprowadzeni do pełnego poznania prawdy.
  2. W czasie dzieła nauczania i wychowywania całego rodzaju ludzkiego, wybierania tych, którzy, ze względu na okazanie posłuszeństwa, z głębi serca, zostaną uznani za miłujących sprawiedliwość, godnych życia wiecznego.
  3. Jego naśladowcy muszą okazać tę samą lojalność, płynącą z serca, jaką okazał Jezus, tę samą chęć pełnienia woli Ojca i ofiarowania każdego innego interesu.
  4. Którzy biorą swój krzyż i idą za Nim, kroczą w Jego ślady, bez względu na dobre czy złe okoliczności, okazują na Jego wzór wierność aż do śmierci.
  5. Absolutna doskonałość naszego Arcykapłana; okoliczność, że został On wyznaczony przez Boga na ten urząd, jest najwyższą możliwą motywacją i wymogiem dla posłuszeństwa Kościoła.
  6. Ci, którzy okażą świadome nieposłuszeństwo, którzy nie miłują prostych ścieżek Pańskich, którzy nie mają zamiaru, aby nimi kroczyć, nie otrzymają żadnej korzyści z Jego pośrednictwa.
• Sprawcą
  1. Źródłem.
  2. Na podstawie swego własnego zwycięstwa i wywyższenia.
  3. Jako nasz wielki Arcykapłan.
  4. Chrystus stał się nadzieją zbawienia jako wykupiciel Adama i jego rodzaju.
  5. Każdy przejaw i świadectwo Jego charakteru wywołuje pełnię ufności tak, że posłuszeństwo względem Niego oznacza postęp do doskonałości na każdym etapie drogi.
  6. Czy jako synowie nie powinniśmy mieć wraz z Nim udziału, jako z autorem wiecznego zbawienia?
• Zbawienia wiecznego
  1. Z uwagi na swą wierność został nagrodzony życiem na wyższym poziomie.
  2. On nie tylko odkupił człowieka od tego, co zostało stracone w Adamie, ale umożliwił On również osiągnięcie wyższych celów, przybliżył zbawienie do zasięgu wszystkich ludzi.