Ewangelia św. Mateusza 16:22

16:22 A wziąwszy go Piotr na stronę, począł go strofować, mówiąc: Zmiłuj się sam nad sobą, Panie! nie przyjdzie to na cię.

Komentarz

• A Piotr
  1. Prawdopodobnie był zanadto rozentuzjazmowany słowami pochwały, jakie niedawno usłyszał.
  2. Wytłumaczeniem zachowania Piotra może być fakt, że był on nie tylko najstarszy ze wszystkich apostołów, ale był także dużo starszy od naszego Pana, był bardzo żarliwy, silny i impulsywny.
  3. Powodowały nim na pewno nie tylko motywy samolubne, lecz przede wszystkim miłość do swego Pana.
  4. Tak jak ma to miejsce w przypadku wszystkich silnych charakterów, miał on również wiele okazji do błędnego wykorzystania swej siły w złym kierunku.
• Wziąwszy go na stronę
  1. Aby w prywatności z nim porozmawiać i napomnieć.
• Począł
  1. Nasz Pan nie poczekał, aż skończy.
• Go upominać
  1. Piotr podjął się roli nauczyciela, nie traktując „głowy” z należytym szacunkiem.
  2. Musimy nauczyć się z tego przykładu lekcji, abyśmy na podobieństwo Piotra nie próbowali być mądrzejsi od naszego Pana i pouczać go, w jaki sposób mają być przeprowadzane różne sprawy.
  3. Miej litość nad sobą, Panie! – Panie, nie mów w ten sposób.
  4. Kusząc naszego Pana, by ten porzucił swą ofiarę.
  5. Nalegał, aby Mistrz nie myślał o żadnych krokach, które mogłyby prowadzić do śmierci, lecz powinien raczej myśleć o dostatku i ziemskich przywilejach.
  6. Próbował przekonać Pana, aby ten zrezygnował z pragnienia uczynienia z siebie ofiary za grzech.
• Nie przyjdzie to na ciebie
  1. Ta śmierć, rozproszenie twoich naśladowców, to zwycięstwo zła.
  2. Apostołowie nie mogli pojąć, jak Mesjasz może być ukrzyżowany.