Ewangelia św. Mateusza 18:2
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
18:2 A zawoławszy Jezus dziecięcia, postawił je w pośrodku ich,
Komentarz
- A On
- Unikając wskazywania konkretnych osób, co jest bardzo rozsądnym zachowaniem, o ile jest to tylko możliwie.[1]
- Dziecię
- Niewykształcone, prostoduszne, zadające wiele pytań, poszukujące wskazówek, nie chwalące się swą wiedzą, szczere, prawdomówne.[2]
- O czystym sercu, pełne prostoty, ufności.[3]
- Jakiż urok tkwi w prostocie dziecka. Ufnie oddaje tobie swoją dłoń, abyś prowadził je, dokąd sobie tego życzysz, a na jego czystych kartach możesz zapisać to, czego sobie życzysz.[4]
- Według słów Łukasza, wziął je potem w objęcia.[5]