Ewangelia św. Mateusza 22:43
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
22:43 I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:
Komentarz
- Dawid w natchnieniu
- Inspirowany, proroczo.[1]
- Panem
- Dawid otrzyma od niego nie tylko zmartwychwstanie, lecz także błogosławieństwo udziału w Królestwie Mesjańskim.[2]
- Jam jest korzeń i ród Dawidowy – Obj. 22:16; czyli On jest ojcem Dawida.[3]
- Nie z powodu czegokolwiek, co mogłoby się wydarzyć, zanim stał się ciałem, lecz z powodu wielkiego dzieła,jakie dokonał jako Pośrednik Pojednania.[4]
- Słowo Logos mogłoby być właściwie przetłumaczone jako Pan, osoba wysoka rangą i obdarzona władzą; lecz nasz Pan Jezus stał się Panem, Mistrzem, w innym i szczególnym sensie, dzięki zasłudze swej śmierci i zmartwychwstania.[5]
- Jezus stał się korzeniem, Panem, dawcą życia, dzięki zasłudze swej śmierci i zmartwychwstania; zatem, w tym sensie nie był korzeniem Dawida ani jego Panem przed swą śmiercią.[6]
- Dzięki temu, że wykupił rodzaj ludzki, stał się w oczach sprawiedliwości jego właścicielem, Panem wszystkich.[7]
- Na to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panować. – Rzym. 14:9 [8]