Ewangelia św. Mateusza 24:39
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
24:39 I nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i zabrał wszystkie: tak będzie i przyjście Syna człowieczego.
Komentarz
- I nie spostrzegli się
- Nie mieli świadomości, że nadchodzi burza, nie wierzyli także świadectwu Noego.[1]
- Podobnie rzecz się będzie miała we wczesnej fazie Dnia Pańskiego, gdy świat nie będzie dawał wiary zdankom jego obecności i zbliżającego się ucisku.[2]
- Pod koniec tego wieku tylko lud Pański będzie sobie zdawał sprawę z obecności Chrystusa i zbliżającego się [ucisk|ucisku]].[3]
- Najwidoczniej nic nie wskazywało na to, że coś niezwykłego ma się wydarzyć.[4]
- Nie odczytują oni we właściwy sposób szybko następujących znaków i zmian, jakie się zbliżają, są zbyt zajęci, aby rozważyć te świadectwa w należyty sposób; naśmiewając się tylko.[5]
- Świat nigdy nie zostanie zupełnie nawrócony na chrześcijaństwo za pomocą istniejących środków, przed końcem obecnej dyspensacji.[6]
- Znaki czasu nie będą miały miejsca w zewnętrznym stanie świata.[7]
- I mówić: Gdzież jest przyobiecane przyjście jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia. – 2 Piotra 3:4 [8]
- Jakże zatem w inny sposób Kościół ma być świadomy jego obecności, jak nie za pośrednictwem znaku.[9]
- Podczas głoszenia powinniśmy najpierw mówić o doktrynie restytucji, czyli o celu obecności; następnie o sposobie; a na końcu o jej czasie, nie wspominając o niej nikomu, o ile nie zauważymy, że ma uszy chętne do słuchania.[10]
- Że nastał potop
- W przeciwieństwie do nauk wielu nowoczesnych teologów.[11]
- Chociaż nie będzie już nigdy kolejnego potopu, który by zniszczył ziemię (1 Mojż. 9:11), to jednak Pismo Święte mówi, że cała ziemia będzie pożarta ogniem Bożej żarliwości. (Sof. 3:8) [12]
- Zaznaczając koniec pierwszej dyspensacji, tak jak kataklizm wielkiego ucisku, anarchii, symbolicznie nazywany „ogniem”, zaznaczy koniec obecnej dyspensacji.[13]
- Podobnie i w czasie Jego drugiej obecności, niepokojony zamieszaniem i uciskiem epiphania, apokalupsis Króla objawiającym się wylaniem ostatnich siedmiu plag.[14]
- Wiedzieli, kiedy nadszedł potop, będą także wiedzieli, kiedy ujrzy go wszelkie oko.[15]
- I zmiótł wszystkich
- Potop był tylko szybkim sposobem wykonania wyroku, jaki zapadł odnośnie całego rodzaju 16 stuleci wcześniej.[16]
- Topiąc wszystkich ludzi, z wyjątkiem rodziny Noego; w pozaobrazie, niszcząc symbolicznym ogniem wszystkich, za wyjątkiem ludu Bożego – w wielkim ucisku Dnia Pańskiego.[17]
- Może to wskazywać na wielką katastrofę, porównywalną do potopu, która miałaby się wydarzyć pod koniec Wieku Ewangelii.[18]
- Katastrofą tą będzie anarchia.[19]
- Tak będzie
- Podobna niewiara i nieznajomość.[20]
- Z tego stwierdzenia możemy wnioskować, że świat będzie daleki od nawrócenia przy przyjściu Chrystusa i że będzie przykładał niewielką uwagę do nauk Mistrza.[21]
- Podobnie i dzisiaj, teolodzy i uczeni w pismach, trwający w ustawicznej modlitwie i wyznający swą wiarę, są ślepi na fakt, że żyjemy obecnie „w dniach Syna Człowieczego”.[22]
- Z przyjściem