List św. Pawła do Rzymian 10:10

10:10 Albowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty wyznanie dzieje ku zbawieniu.

Komentarz

• Albowiem sercem
  1. A nie jedynie głową.
  2. Aby całkowicie w nas wniknęło, abyśmy byli zupełnie przez nie przekonani, abyśmy nie mieli żadnych wątpliwości.
  3. Bracia, gdy osiągniecie właściwy stan serca, wówczas będziecie w stanie zarówno uwierzyć, jak i wyznać Jezusa jako swego Pana.
  4. Wpływa ono na wszystko, na każdą sprawę życia.
  5. Spolegliwość serca jest wiarą w jej utrwalonej formie.
  6. Nie można uwierzyć sercem w coś, czego się do jakiegoś stopnia nie rozumie.
  7. Istnieje droga do każdego serca, jeżeli będziemy jej szukać; szorstkie i nieokrzesane metody są odpychające. Zanim dusza zostanie zbawiona, należy zdobyć serce.
• Wierzy się
  1. Zarówno głowa jak i serce, intelekt jak i uczucia są niezbędne dla wiary.
  2. W przypadku niektórych są to tylko emocje, dla innych tylko intelekt, lecz żadna z tych postaw nie jest w stanie sprostać sprawdzianowi ognistych prób; aby wytrwać, obie muszą iść ze sobą w parze.
• Ku usprawiedliwieniu
  1. Do zmiany serca, które zmierza do sprawiedliwości.
  2. Sprawiedliwe życie jest jednym z najlepszych sposobów dowiedzenia naszego posłuszeństwa względem Pana.
• A ustami
  1. Po wierze następuje wyznanie, które jest nieodzowne; ci, którzy nie opowiadają innym o radości, jaką znaleźli, nie są godni udziału w Małym Stadku.
  2. Wiara musi pojawić się w sercu przed uczynieniem zewnętrznego wyznania, przed wyznaniem Pana naszymi ustami.
  3. Nie jest wystarczające to, że będziemy lojalni w naszym sercu, lecz Pan wymaga publicznego wyznania, świadectwa wydanego przed ludźmi.
  4. Nie mamy prawa wyznawać Go naszymi ustami, o ile wcześniej nie uwierzymy ku usprawiedliwieniu.
• Wyznaje się
  1. Świadczy się, chwali się tego, który powołał nas z ciemności.
  2. Istnieją dwa rodzaje błogosławieństw, jakie otrzymujemy poprzez wyznanie; świadectwo dla świata oraz dobry wpływ na nas samych.
  3. Wszyscy świadkowie prawdy muszą być jej męczennikami, muszą być gotowi cierpieć dla niej.
  4. Nasz Mistrz powiedział, że ktokolwiek nie wyzna go przed ludźmi, tego On nie wyzna przez Ojcem i świętymi aniołami.
  5. Ci, którzy obecnie kładą swe życie w służbie dla Niego, winni oddawać Mu chwałę, głosząc wspaniały charakter i dobroć naszego Boga.
• Ku zbawieniu
  1. Ktokolwiek uważa, że światło, jakie otrzymał w swym sercu, może być zachowane bez jego publicznego wyznania, taki jest w błędzie.
  2. Wielu jest słabych, mizernych, chorych z powodu braku odważnego, mądrego, miłosiernego głoszenia wspaniałych rzeczy, jakie Bóg dla nich uczynił.
  3. Nie ma zbawienia bez wyznawania Pana, te dwie rzeczy są nierozłączne.
  4. Ci, którzy mają wiarę, lecz nie głoszą innym radości, jaką znaleźli, nie należą do tych, których Pan uzna za godnych udziału w Malutkim Stadku.