List św. Pawła do Rzymian 11:1

11:1 Mówię tedy: Izali Bóg odrzucił lud swój? Nie daj tego Boże! Albowiem i jam jest Izraelczyk z nasienia Abrahamowego, z pokolenia Benjaminowego.

Komentarz

• Pytam więc
  1. W świetle deklaracji Mojżesza i Izajasza, że Izrael będzie musiał być skarcony.
• Czy Bóg odrzucił
  1. Po czym następuje odpowiedź w wersetach 23-24, dowód w wersetach 25-27, oraz kulminacja w wersetach 28-29.
  2. Bóg bardzo się oburzył na Izrael.
  3. Zapis 5 Mojż. 32:26 wskazuje, że miła pamięć o Izraelu – „Żydach” – ogólnie wygasła (lecz nie między nimi samymi oraz między prawdziwym duchowym Izraelem), kierując ich ku ich własnej ziemi, jak zostało to przewidziane.
  4. Ufajcie Panu i cierpliwe czekajcie na Niego, zaś On sprawi wszystko to, co obiecał. Jednakże nie oczekujcie tych wydarzeń przed Jego właściwym, wyznaczonym czasem.
• Bynajmniej
  1. Bóg nie odrzucił całkowicie swego ludu.
• Izraelitą
  1. „Zbawienie jest z Żydów” w tym znaczeniu, że reszta Żydów (apostołowie, pierwotny Kościół, itp.) stali się sługami pojednania, niosącymi posłannictwo do pogan.
  2. Św. Paweł, „z pokolenia Beniamina[”, wypowiada się za cały dom Izraela żyjący w jego czasach – nie zaginiony, lecz dobrze znany, zwany „Żydami” – mieszkający w Jerozolimie i rozproszony po całym świecie.
• Z pokolenia Beniamina
  1. Prawdopodobnie, większość uczestników wydarzeń w dniu Pięćdziesiątnicy była z pokolenia Judy.