Księga Psalmów - rozdział 105

105:1 Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego. 105:2 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego. 105:3 Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana. 105:4 Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze. 105:5 Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego. 105:6 Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego! 105:7 Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego. 105:8 Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia; 105:9 Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi. 105:10 Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną. 105:11 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego; 105:12 Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami. 105:13 Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu; 105:14 Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc: 105:15 Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego. 105:16 Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył. 105:17 Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa; 105:18 Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego, 105:19 Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go. 105:20 Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił. 105:21 Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją, 105:22 Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał. 105:23 Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej; 105:24 Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego. 105:25 Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego. 105:26 Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał; 105:27 Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej. 105:28 Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego. 105:29 Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich. 105:30 Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich. 105:31 Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich. 105:32 Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich. 105:33 Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich. 105:34 Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo; 105:35 I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich. 105:36 Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich. 105:37 Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich. 105:38 Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich. 105:39 Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy. 105:40 Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich. 105:41 Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka. 105:42 Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego. 105:43 Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich. 105:44 I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów. 105:45 Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.