Księga Psalmów - rozdział 140

140:1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. 140:2 Wyrwij mię, Panie! od człowieka złego, od męża okrutnego strzeż mię; 140:3 Którzy myślą złe rzeczy w sercu , a na każdy dzień zbierają się na wojnę. 140:4 Zaostrzają język swój, jako wąż; jad żmij pod wargami ich. Sela. 140:5 Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje. 140:6 Hardzi na mię zastawili sidło, i powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieszce, a sidła swe zastawili na mię. Sela. 140:7 Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój! wysłuchajże, Panie! głos modlitw moich. 140:8 O Panie, Panie mocy zbawienia mego, który przykrywasz głowę moję w dzień bitwy! 140:9 Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. Sela. 140:10 A wodza tych, którzy mię obstąpili, nieprawość warg ich niech ich okryje. 140:11 Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali. 140:12 Potwarca nie będzie utwierdzony na ziemi, a mąż okrutny złością ułowiony będąc upadnie. 140:13 Wiem, że Pan uczyni sąd utrapionemu, i pomstę nędznych. 140:14 A tak sprawiedliwi będą wysławiać imię twoje, a szczerzy będą mieszkać przed obliczem twojem.