Księga Joba - rozdział 13

13:1 Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.

13:2 Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.

13:3 Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.

13:4 Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.

13:5 Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.

13:6 Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.

13:7 Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?

13:8 Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?

13:9 Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?

13:10 Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.

13:11 Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?

13:12 Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.

13:13 Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.

13:14 Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?

13:15 Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

13:16 Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;

13:17 Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.

13:18 Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.

13:19 Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?

13:20 Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.

13:21 Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.

13:22 Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.

13:23 Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.

13:24 Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

13:25 Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?

13:26 Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;

13:27 I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.

13:28 Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.