Ewangelia św. Mateusza 6:16

6:16 A gdy pościcie, nie bądźcież smętnej twarzy, jako obłudnicy; szpecą bowiem twarzy swoje, aby byli widziani od ludzi, że poszczą; zaprawdę powiadam wam, odbierają zapłatę swoję.

Komentarz

• A gdy pościcie

  Post w czasach Wieku Żydowskiego był oznaką samozaparcia, natomiast w Wieku Ewangelii jest oznaką poświęcenia.

  Mamy dobry przykład w Nowym Testamencie, w jaki sposób należy przestrzegać literalnych postów.

  Nie jest to dezaprobata dla postów, a wręcz przeciwnie, aprobata postów jako czegoś właściwego.

  Post jest szczególnie zalecany dla ludu Bożego w sytuacji, gdy odczuwają oni brak uduchowienia.

  Aby być widzianym przez Pana, a nie człowieka.

  Podporządkowując sobie ciało, aby uzyskać wzmocnienie duchowe.

  Byłoby niezwykle korzystne dla ludu Bożego, aby naśladował zwyczaje Wielkopostne dotyczące wstrzymywania się od jedzenia, czyniąc to z jak najmniejszym okazywaniem tego na zewnątrz, jak tylko to możliwe.

  Bardzo uboga dieta, o ile niezupełne powstrzymywanie się od posiłków na pewien okres.

• Nie bądźcie

  Istnieje pewne zagrożenie w kwestii przestrzegania postu w przypadku niektórych, lecz nie jest to hipokryzją w odniesieniu do wszystkich.

• Smętni

  Nie z żalem na twarzy, by okazać smutek, lecz z uśmiechem.

  Jeżeli ich post przywiódłby ich do Boga, to powinno to wprawiać ich w radość, która na pewno okazałaby się na ich twarzach.

• Jak obłudnicy

  Zbliżający się do Pana swoimi ustami, lecz swoimi sercami pozostający daleko od Niego.

• Szpecą bowiem twarze swoje

  Przybierając posępne miny.

• Aby ludziom pokazać

  Nie należy obnosić się ze smutkiem na twarzy, mówiącym wszystkim, jaki to ciężki krzyż niesiemy. Będzie to pokazywanie swego poświęcenia ludziom, a nie Panu.

• Odbierają zapłatę swoją

  Ludzką chwałę.

  Odbierają oni chwałę od tych, którzy wiedzą niewiele i dają się zwodzić.

  Dołóżmy starań, abyśmy nie wyzbyli się niebiańskiej łaski, korony i chwały w zamian za ludzką chwałę obecnego życia.