List św. Pawła do Kolosan 1:24

1:24 Który się teraz raduję w doległościach moich dla was i dopełniam ostatków ucisków Chrystusowych na ciele mojem za ciało jego, które jest kościół.

Komentarz

• Teraz raduję się:
  1. Apostoł Paweł uznawał za radość, gdy mógł przechodzić przez doświadczenia, ponieważ wiedział, że przyczyni się to do wypracowania w jego charakterze owoców ducha świętego, a w ten sposób przygotuje go do Królestwa.
  2. Zamiast mówić do siebie i innych: „Czynię więcej, niż wynika to z mojego udziału w dziele Ewangelii, ktoś z was powinien tu przyjść i pomóc mi”, on zajął inne stanowisko. Oświadczył, że zależy mu bardzo na dopełnieniu tyle, ile to tylko możliwe, ucisków Chrystusa.
• Z cierpień:
  1. Współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy – Rzym. 8:17
  2. My, jego „bracia”, mamy przywilej dopełnić wymiaru Jego cierpień, jako członkowie Jego Ciała.
  3. Św. Paweł chciał być wraz z Panem uczestnikiem w obecnych cierpieniach, aby móc być wraz z Nim uczestnikiem w nadchodzącej chwale.
  4. Niewiedza i zaślepienie serca oraz umysłu leżą u podstaw wszelkich cierpień Chrystusa, dopóki Ciało nie dopełni pozostałych cierpień swej Głowy.
  5. Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy – 2 Tym. 2:12.
  6. Cierpienia, jakie na siebie sprowadzamy przez wierność naszemu przymierzu. To nie są cierpienia z powodu Adama.
  7. Pamiętając o przywództwie Chrystusa, wykazując troskę i zainteresowanie słabymi i pokornymi, będziemy mieć więcej sposobności cierpienia wraz z Nim i naszymi współczłonkami Ciała, pomagając im nieść ich ciężar.
  8. Dziękujmy za to, że jesteśmy uznani za godnych ponoszenia niektórych z cierpień Chrystusa.
  9. Gdy zakończą się cierpienia, przyjdzie chwała.
  10. Przekazie przez Jezusa kielicha uczniom i zachęcenie ich do picia z niego, było zaproszeniem do udziału w Jego cierpieniach.
  11. Podczas gdy Kościół jest ciągle w ciele, cierpienia Chrystusa w ciele ciągle trwają i nie zakończą się, dopóki ostatni członek nie zostanie uwielbiony.
  12. Z pewnością Biblia nie zawiera sugestii, że Ciało będzie wolne od cierpień podobnych do cierpień Głowy.
  13. Gdy wszystkie cierpienia Chrystusa (Głowy i Ciała) dobiegną końca, popłyną wody życia, a ktokolwiek będzie chciał, będzie mógł z nich pić darmo i żyć wiecznie.
  14. Wiek Ewangelii jest wiekiem cierpienia, które rozpoczęły się osobistymi cierpieniami Chrystusa, a które nie zakończą się, dopóki my, członkowie Jego Ciała, nie dopełnimy ich miary.
• Za was – Cierpienia Chrystusa i zapieranie się samego siebie nie były za Jego własne grzechy, lecz za grzechy innych; podobnie jest z członkami Jego Ciała.
• Dopełniam:
  1. Oddajemy się naszemu Panu, a On, jako Boży Najwyższy Kapłan, ofiarowuje nas jako część swej własnej ofiary. Jest to część naszego przymierza.
  2. Mamy przywilej wejść w to samo przymierze ofiary, w które wszedł Jezus.
  3. Zaproszenie skierowane do Kościoła, który obecnie kandyduje na członków Królewskiego Kapłaństwa w dziele błogosławienia i podnoszenia ludzkości.
  4. Parousja Chrystusa się rozpoczęła, chociaż to nie dobiegło końca.
  5. Bóg przewidział i zapewnił ten udział Kościoła.
  6. Gdy ostatni członek Ciała Chrystusowego zakończy cierpienia z Panem, Wiek Ewangelii dobiegnie końca, a pozaobrazowy Dzień Pojednania się skończy.
  7. Kładąc życie w Jego służbie dla braci.
  8. Składając swe ciała ofiarą żywą – Rzym. 12:1
  9. Umrzecie jak Książę Jezus, w ofierze (Psalm 82:6-7).
  10. Chrystus musi cierpieć i wejść do chwały jako Kapłan Melchisedek, zaś Jego wierni naśladowcy muszą iść w Jego ślady.
  11. Świat musi poczekać, aby odnieść korzyść ze śmierci Chrystusa, dopóki się to nie skończy.
  12. Jako przedstawiciele Chrystusa w ciele.
  13. Będąc posłusznymi nawet „aż na śmierć”.
  14. Jako członkowie Ciała Chrystusa, Nowe Stworzenie.
  15. Członkowie Ciała Chrystusa muszą najpierw zakończyć swój bieg i złożyć swe życie, zanim wielkie dzieło tego Dnia Pojednania, Wieku Ewangelii, zostanie osiągnięte.
  16. Jest pewna część ofiary za grzech, która ma być dopełniona przez Kościół.
  17. Tak jak miało to miejsce z Chrystusem, tak i z członkami Jego Ciała; częścią Planu Bożego jest to, aby przyszły zgorszenia.
  18. Jest naszym błogosławionym przywilejem, aby pocieszać się wzajemnie, w próbach, jakie mają miejsce w czasie dopełniania niedostatku udręk Chrystusowych.
  19. Trwa to w czasie całego Wieku Ewangelii; Jezus został ukrzyżowany przez siły zła, oddając siebie jako ofiara za grzech; zaś członkowie Jego Ciała cierpią wraz z Nim.
  20. To jest nasza misja.
  21. Chociaż nasza ofiara nie jest częścią ceny okupu, to jednak jest ona składana na rzecz martwego i umierającego świata.
  22. Mając udział w urąganiach tych, którzy mu urągali.
  23. W ten sposób poświęceni, zaręczeni będący w ciele, przedstawiają Chrystusa w ciele; a w swych codziennych ofiarach dopełniają niedostatków.
  24. Mieć udział z Jezusem w składaniu ofiary za grzechy, będąc najpierw usprawiedliwionymi przez Jego ofiarę.
  25. Zaproszenie złożone przez Jezusa swoim uczniom do picia z Jego kielicha było zaproszeniem do udziału w Jego cierpieniach.
  26. Wpływ panowania Szatana na świętych.
  27. Spożywamy naszego Baranka z gorzkimi ziołami prób i cierpień zła w obecnym wieku.
  28. Jest to powód, dla którego Wiek Ewangelii trwa pomiędzy śmiercią Jezusa a błogosławieniem świata.
  29. Kompletując dzieło Głowy „za lud” - świat.
  30. Tak jak ofiara kozła dopełniła ofiary pojednania i ofiary za grzech w obrazie, tak nasza Głowa, gdy zakończyły się jej własne cierpienia, pozostawiła nieco cierpień (w porównaniu do Jej cierpień), aby stały się one naszym udziałem jako Jego Ciała.
  31. Choć niekiedy mogą być one ciężkie.*
  32. Za cokolwiek cierpiał Chrystus, św. Paweł chciał mieć w tym swój udział; Jezus umarł jako ofiara za grzech.
  33. Jedno z zaproszeń kierowanych Kościołowi, który obecnie zdobywa kwalifikacje na członków Królewskiego Kapłaństwa.
  34. Gdyby Kościół w obecnym życiu miał cały czas przed oczami wspaniałe rzeczy, jakie Bóg dla niego przygotował, wówczas z radością brałby udział w Jego ofierze.
  35. Umowa polega na tym, że o ile będziemy cierpieć wraz z Nim, nie inny rodzaj cierpień lub coś innego, wówczas będziemy z Nim królować.
  36. Doświadczenia poświęconych są ich wspólnotą, społecznością w krwi Chrystusa.
  37. Wielki Arcykapłan przyjmuje nas jako członków swego Ciała i uznaje nasze cierpienia dla sprawiedliwości za część swych własnych cierpień.
  38. Rozumna służba.
  39. Przez ofiarowanie ziemskich interesów i praw, będąc przyjętym przez Ojca, dopełniając swego udziału w ofierze Chrystusa.
  40. Nasz Pan rozpoczął ofiarowanie i - przyjmując wierzących za swych członków - czyni to pod warunkiem, że oni będą ofiarowani.
  41. Mając udział z Chrystusem w dziele pieczętowania Nowego Przymierza.
  42. Doświadczyć chrztu Jego woli, Jego serca w śmierć z Chrystusem i będąc powołanym do członkostwa w Jego Kościele.
• Na ciele moim:
  1. Nasz Pan przyjmuje ciało swych naśladowców za swoje.
  2. Tak jak poświęcenie pozaobrazowego kapłaństwa wymaga zakończenia Wieku Ewangelii, tak i ofiara za grzech: rozpoczęła się od Głowy, zaś członkowie jego Ciała dopełniają pozostałej miary cierpień (2 Kor. 1:7).
• Niedostatku:
  1. Tak jak kozioł dopełniał niedostatków ofiary za grzech, dokańczając ofiarę rozpoczętą przez cielca, tak również Małe Stadko, naśladowcy Jezusa.
  2. Kościół, tak jak jego Wódz, powinien być uczyniony doskonałym jako istoty duchowe, przez cierpienie w ciele jako ofiara za grzech.
  3. Św. Paweł powiedział, że jest gotowy i chętny dopełnić tyle, ile tylko będzie możliwe, w niedostatkach cierpień Chrystusa.
  4. Będąc przyjętymi przez przypisanie zasługi Chrystusa, wchodzimy w to samo przymierze ofiary, co Jezus.
  5. W ten sposób cierpiąc wraz z Nim w obecnym czasie, zostaną wkrótce uwielbieni w Jego Królestwie.
  6. Uczestnictwo Kościoła w ofierze za grzech za świat nie wynika z żadnej konieczności, która by powstała, lecz wyłącznie z Boskiego rozporządzenia.
  7. Gdy skończyły się cierpienia Chrystusa, Głowy, rozpoczęły się cierpienia „Ciała Chrystusowego”.
  8. Pokazuje to udział wszystkich członków Ciała Chrystusowego w cierpieniach naszej Głowy.
  9. Jezus przypisuje obecnie swoją zasługę małej klasie, aby jej członkowie mogli być przyjęci przez Ojca i mogli mieć przywilej udziału w Jego cierpieniach.
  10. Jaki był Boski plan względem Mistrza, taki jest Boski plan względem Jego członków.
  11. Z tego punktu widzenia pierwsza obecność Chrystusa – w ciele – była stopniowa, obejmując okres niemal dziewiętnastu stuleci.
  12. W ofiarach codziennych zaręczonych, którzy – w ciele – przedstawiają Chrystusa.
  13. To dzieło będzie postępować między ludźmi tego świata, gdy wszyscy członkowie „Ciała” dopełnią niedostatków cierpień Chrystusa.
  14. Być “zbawionym” znaczy mieć wszystkie pragnienia ciała (właściwe jak i grzeszne) w uległości, składane codziennie na Bożym ołtarzu tak, abyśmy dopełnili niedostatków cierpień Chrystusa.*
  15. Najwyraźniej pokazane w ofiarach Dnia Pojednania, (3 Mojż. 9:1-24; oraz 3 Mojż. 16:1-35
  16. Oblubienica nosi tutaj krzyż wraz z Chrystusem, a gdy każdy członek tego Ciała stanie się żywą ofiarą, wówczas ofiara pojednania zostanie zakończona.
  17. Skoro kozioł był składany na ofiarę po cielcu, to czy Kościół ma nie iść za swą Głową?
  18. Adam i Ewa byli jednym w przestępstwie, Jezus Chrystus i Jego Oblubienica są jednym w odkupieniu świata.
  19. Wkrótce Ciało zakończy swe dzieło.
  20. Tak jak ofiara kozła dopełniła ofiary pojednania i ofiary za grzech w obrazie, tak nasza Głowa, gdy zakończyły się jej własne cierpienia, pozostawiła nieco cierpień, aby stały się one naszym udziałem jako Jego Ciała.
  21. Jeżeli z Nim cierpimy, będziemy z Nim królować (Rzym. 8:17; Kol. 3:4).
  22. Ciało poświęconych zostało uznane za ciało Jezusa i cierpi przez cały wiek.
• Udręk:
  1. Samoofiara, samozaparcie, niesienie krzyża.
  2. Kościół dzieli nie tylko Pańskie cierpienia dla sprawiedliwości, ale ma też obiecany udział w chwale swego Pana (1 Piotra 5:9).
  3. Osoba taka musiała doświadczyć chrztu woli i serca w śmierć z Chrystusem, a w ten sposób zostać uznana za członka Jego Kościoła, który dopełnia niedostatku udręk Chrystusowych.
  4. Jeżeli pragniemy tego przywileju, musimy stawić nasze ciała jako żywe ofiary, tak jak On stawił swoje.
  5. Przywilej dzielenia kielicha Pańskiego nie należy do świata; wszelka możliwość brania udziału w Jego cierpieniach i chwale zakończy się, gdy Kościół zostanie uwielbiony.
  6. Ponieważ nasz Szablon:Pan Jezus przyjmuje ciało swych naśladowców za swoje, o Kościele jest powiedziane, że dopełnia niedostatku udręk Chrystusowych.
  7. Ci, którzy mają być wywyższeni do [Boska Natura|Boskiej natury]] i chwały, mają w szczególny sposób wykazać się lojalnością, pokorą i samoofiarą.
  8. Ponieważ On musi cierpieć, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, podobnie Jego członkowie, usprawiedliwieni przez wiarę, muszą podobnie cierpieć, sprawiedliwi za niesprawiedliwych.
  9. Gdy wszystkie te cierpienia się zakończą, nastąpi wspaniałe dzieło Wieku Ewangelii.
  10. Gdy cierpienia Chrystusa się zakończą, nastąpi uwielbienie.
  11. Te pozaobrazowe cierpienia obejmują cały Wiek Ewangelii.
  12. Już niedługo, gdy zabrzmi Siódma Trąba, ogłoszone zostanie pojednanie za grzechy świata, z proklamacją wyzwolenia dla wszystkich ludzi.
  13. Gdy przyjdą prześladowania, mamy uznać je za część kielicha, składając dziękczynienie za to, że zostaliśmy uznani za godnych cierpienia.
  14. Ciało tak jak Głowa musi być poddane dyscyplinie cierpienia, a w ten sposób uznane za godnego królowania wraz z Nim.
  15. Cierpienia Chrystusa, do udziału w których zaproszeni w ciągu Wieku Ewangelii zostali wszyscy wierzący oczyszczeni Jego krwią, już wkrótce się zakończą.
  16. Mając udział w społeczności krwi i ciała Chrystusa.
  17. Mając udział w cierpieniach Chrystusa, a nie w innego rodzaju cierpieniach, kładąc nasze życie przez okazywanie lojalności względem braci.
  18. Ktokolwiek będzie miał duży udział w cierpieniach Chrystusa, ten będzie miał duży udział w chwale, jaka potem nastąpi.
  19. Głowa, Arcykapłan oraz niżsi kapłani, radują się mogąc tak czynić.
• Chrystusowych:
  1. Ponieważ Bóg przyjął was przez Chrystusa, wasze cierpienia są policzone jako część Jego cierpień.
  2. Musimy stawić nasze ciała jako żywą ofiarę, tak jak On stawił swoje.
  3. Nasze fizyczne niedoskonałości wynikające z dziedziczenia, nie są cierpieniami Chrystusa. O cierpieniach Chrystusowych powinniśmy mówić jako o cierpieniach dobrowolnych, a nie niedobrowolnych.
  4. Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć – Rzym. 6:4.
  5. Umarliśmy z Chrystusem – Rzym. 6:8, stając się podobnym do niego w jego śmierci – Filip. 3:10.
  6. Kościół wraz ze swą Głową jest „jednym chlebem” łamanym w czasie Wieku Ewangelii.
  7. Ponieważ Bóg przyjął was przez Chrystusa, wasze cierpienia są zaliczane jako część Jego cierpień.
  8. Upadamy jak jeden z książąt, jak drugi Adam, jako członkowie Ciała Chrystusa.
• Za ciało jego:
  1. I my winniśmy życie oddawać za braci – 1 Jana 3:16.
  2. Niebiański Ojciec zamierzył, aby Jezus nie był sam, ale żeby On był Głową Kościoła, Ciała.
  3. Miara naszej miłości dla Pana będzie wskazana naszą miłością dla współczłonków Jego ciała.
  4. Arcykapłan po złożeniu swej własnej ofiary otrzymał polecenie: Złóż też ofiarę ludu [kozioł] i dokonaj przebłagania za nich [cały Izrael], tak jak rozkazał Pan – 3 Mojż. 9:7.
  5. Za Ciało Chrystusa; służymy Kościołowi, a nie światu.
  6. Którzy wzięli swój krzyż, aby iść w ślady Ukrzyżowanego – Ciało Chrystusa.
  7. Prawowierne dzieci Boże mogą być poznane przez ofiarowanie się dla wszystkich, którzy miłują i służą prawdzie.
  8. Zwróćmy uwagę na pragnienie św. Pawła, aby się znaleźć w nim – Filip. 3:9, oraz na to, jakim kosztem ubiegał się o członkostwo w tym „Ciele” oraz w najwyższym zmartwychwstaniu, jakie będzie udziałem Ciała.
  9. W stosunku do Kościoła Jezus nazywany jest Głową. Głowa cierpiała najpierw, a potem Ciało „zważa” na Niego i Jego przykład.
  10. Wszyscy zjednoczeni z Nim przez wiarę i poświęcenie.
  11. Dowodem na to, że przeszliśmy ze śmierci do żywota jest to, że miłujemy braci.
• Którym jest Kościół
  1. Jezus był Głową i poprzednikiem Kościoła Chrześcijańskiego, którym jest Ciało, a w związku z tym nikt przed Nim nie był członkiem Kościoła.
  2. Których imiona są zapisane nie na ziemskich zwojach, ale w niebie.
  3. Który Go przedstawia.
  4. Jezus nie kładł swego życia dzień po dniu w służbie dla świata, lecz w służbie dla Bożego narodu wybranego, Izraela, a zwłaszcza tych, którzy byli prawdziwymi Izraelitami.
  5. Jezus zastosował swe ziemskie prawa do życia na rzecz Kościoła. Następnie, przejdą one przez Kościół na Izrael, a za jego pośrednictwem, na świat.
  6. Jezus oddał swe życie za Kościół.
  7. Jest jeden prawdziwy Kościół; inne organizacje zwane kościołami nie są uznawane za takie przez Boga.
  8. W najwęższym znaczeniu są nim ci, którzy wypełniają swe przymierze i dopełniają ofiary.