Ewangelia św. Mateusza 8:29

8:29 A oto zakrzyknęli, mówiąc: Cóż my z tobą mamy, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem, dręczyć nas?

Komentarz

• I poczęli krzyczeć

  Znając swój koniec, drżą w miarę, jak czas się przybliża. Jak. 2:19

• Cóż mamy z tobą

  Cóż mamy z tobą wspólnego.

• Synu Boży

  Demony uznawały Chrystusa, gdy miały w tym cel.

  Uznając jego władzę i moc nad nimi.

• Dręczyć nas

  Zniszczyć nas, obawa przed zniszczeniem została, bez wątpienia, wszczepiona przez obserwację śmierci człowieka w wyniku grzechu.

  Te uwięzione duchy miały w umysłach wizję zniszczenia jako swój ostateczny los, ale ich przypuszczenia nie były prawidłowe, ponieważ Szatan źle zrozumiał plan Jehowy w stosunku do nich.

  Słowo „dręczyć” nie ma tutaj takiego znaczenia, jak nasze słowo „tortura”. Oznacza ono „wprawiać w niedolę, udrękę, strapienie” tak, jak wynajmujący wprawia w strapienie najemcę, żądając zapłaty za czynsz, pod rygorem wyrzucenia z pomieszczeń, o ile ten nie zapłaci należnej sumy.

  To był język demonów. Cokolwiek powiedziały upadłe duchy, nie powinno to stanowić podstaw teologii dla Chrześcijan.

• Przed czasem

  Demony najwyraźniej zdawały sobie sprawę z tego, że czas obalenia rządów złych mocy ciągle należał do przyszłości.

  Pokazując w ten sposób, iż oczekiwały przyszłego zakończenie swoich obecnych więzów, końcowego i ostatecznego osądu.

  Prosiły w ten sposób o przedłużenie czasu, jaki został im dany na opuszczenie człowieka.