Ewangelia św. Mateusza 15:27

15:27 A ona rzekła: Tak jest, Panie! a wszakże i szczenięta jedzą odrobiny, które padają z stołu panów ich.

Komentarz

• Tak, Panie
  1. Jej wiara, mimo że uporczywa, nie była niepożądana ani agresywna, wobec czego jej modlitwa została wysłuchana.
  2. Zauważmy różnicę pomiędzy tym stosunkiem, a ciekawskim i pozbawionym wiary pragnieniem zobaczenia cudów przez ludzi z jego rodzinnego Nazaretu.
• Ale i szczenięta
  1. Była skłonna uznać siebie za jednego z pogańskich psów, nie mającego żadnego prawa do błogosławieństwa uzdrowienia jej córki, ponieważ nie była z narodu żydowskiego.
• Jedzą okruchy
  1. Jakąż wytrwałość okazała swym zachowaniem, wierzyła, że Pan jest Mesjaszem.
  2. Jezus dał jej okruch z Boskiego stołu.
  3. Był też pewien żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u jego wrót owrzodziały i pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza, a tymczasem psy przychodziły i lizały jego rany. – Łuk. 16:20-21
  4. Podobnie jak pozwolił, aby kilka okruchów wiedzy i błogosławieństwa przypadło w udziale Samarytanom (w ewangelii Jana 4); – jest to ilustracja słów apostoła Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary. – Gal. 6:10
  5. Pokazując tym samym wyraźnie, w jaki sposób poganie zobrazowani w Łazarzu, w przypowieści o Bogaczu i Łazarzu, zjadali okruchy Boskiej łaski, jakie spadały z żydowskiego stołu błogosławieństwa.
  6. We właściwym czasie, dla reszty ludzkości nie będą spadać tylko okruchy, lecz będą mieć oni dostęp do bogatego i szczodrego zaopatrzenia.
• Ze stołu panów ich
  1. Stół albo pokarm zastawiony przed cielesnym Izraelem, cielesnymi dziećmi Bożymi składał się ze specjalnych łask i obietnic Bożych, danych im jako Narodowi Wybranemu.