Ewangelia św. Mateusza 16:24

16:24 Tedy rzekł Jezus do uczniów swoich: Jeźli kto chce iść za mną, niechajże samego siebie zaprze, a weźmie krzyż swój, i naśladuje mię!

Komentarz

• Jeśli kto
  1. Ktoś, kto już jest wierzącym.
  2. Słowa te skierowane są tylko do tych, którzy postępują „wąską drogą” i nie mają zastosowanie do ludzkości.
• Wielu
  1. wszyscy wierzący Wieku Ewangelii – jest powołanych, lecz nie wszyscy z nich troszczą się o zachowanie warunków ofiary, z którymi wiąże się to powołanie.
  2. Jego słowa wskazują na to, że jest to kwestia wyboru dla każdego z osobna, a nie przymusu w jakimkolwiek znaczeniu tego słowa.
• Chce pójść za mną
  1. Będzie mnie naśladował, stanie się moim uczniem.
  2. A nie tylko ogranicza się do wiary, że Jezus umarł, że był świętą osobą, itd.
  3. Bądź moim naśladowcą, krocz moimi śladami posłuszeństwa wobec woli Ojca i bądź razem ze mną współuczestnikiem w nagrodzie, jakiej on udzieli.
• Niech się
  1. Niech podejmie kroki, jakie nasz Pan określił jako niezbędne, a nie do wyboru, aby stać się członkiem domu wiary.
  2. Jego naśladowcy powinni obliczyć koszty uczniostwa w ten sam chłodny, dokładny i metodyczny sposób, w jaki obliczaliby koszt wzniesienia budowli.
  3. Każdy, kto odmawia uznania tych zasad, sprzeciwia się tym samym jedynym warunkom umożliwiającym wstęp do szkoły Chrystusowej.
• Zaprze samego siebie
  1. Poświęci się, swe ziemskie zainteresowania i ambicje.
  2. Niech usunie na bok swoje „ja”, niech nie dostrzega siebie samego, zaniecha czynienia swej własnej woli.
  3. Samoofiarowanie się aż na śmierć.
  4. Niech zda sobie sprawę z tego, że nie jest sam w stanie zmyć swych własnych grzechów, niech zrezygnuje ze swej własnej sprawiedliwości i przyjmie moją.
  5. Ukorz się.
  6. Zgiń sam dla siebie.
  7. Łatwiej jest zrezygnować z czegokolwiek, niż z samego siebie.
  8. Czyniąc w ten sposób, siejemy Duchowi i będziemy żąć wielką nagrodę.
  9. Pierwszym krokiem jest wyparcie się siebie, pełne poświęcenie.
  10. Niech usunie na bok swoje „ja”, niech nie dostrzega siebie samego, zaniecha czynienia swej własnej woli, realizacji swych talentów, niech porzuci bogactwo, wszystko, co ma, ponieważ przede wszystkim ma być uczniem.
  11. Samozaprzeczenie konieczne, aby być uczniem.
  12. Wyparcie się samego siebie oraz post, w szczególnym znaczeniu tego słowa, oznacza post względem cielesnych pragnień (złych i dobrych) na rzecz nowego stworzenia i efektywnej służby.
  13. Wyzbądź się własnej woli, wszystkich ziemskich ambicji i pragnień, zarówno tych grzesznych, jak i tych zaszczytnych i słusznych.
  14. Wszystko to, co uważamy za słodkie dla życia, musi być zapomniane; pokazane jest to w zakazie używania miodu przy sprawowaniu ofiar.
  15. Nie tylko zewnętrzna forma praktykowana przez chrześcijaństwo w czasie postu, lecz samoofiarowanie się i poświęcenie, na które wskazują słowa naszego Pana.
  16. Całkowicie zniszcz swoją wolę, nie poprzestając jedynie na jej okaleczeniu i zranieniu. Nie jest to bowiem krzyżem. Pragnienie oddawania naszej woli i przyjmowania woli Bożej musi być przyjemnością. Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój – Psalm 40:9
  17. Pierwszym krokiem w naśladowaniu Pana jest uczynienie ofiary, lecz nie jest nim branie krzyża.
  18. Zaparcie się samego siebie odnosi się bardziej do biernego posłuszeństwa, noszenie krzyża do działalności w służbie dla Pana; samozaparcie oznacza odwagę i gorliwość, noszenie krzyża to zwycięstwo, zapieranie się samego siebie to odnoszenie zwycięstw w naszym sercu, natomiast noszenie krzyża jest widziane przez innych.
  19. Aby ofiara naszej woli została w ogóle przyjęta przed Panem, nie może być ona dla nas krzyżem.
  20. Wszelkie kolejne ofiary, jakie będziemy ponosić w służbie dla Pana, są pokazane i przedstawione w ofiarowaniu woli.
  21. Nie powinniśmy poświęcać innych, aby być Jego uczniami. Mamy zaprzeć się samych siebie, poświęcić samych siebie.
• I weźmie
  1. Przepełnieni gorliwością dla Boga i dla sprawiedliwości.
  2. Policzywszy uprzednio koszty uczniostwa.
  3. Nie wystarczy, jeżeli rozpoczniemy z odważnymi intencjami, śmiałym wyznaniem Jezusa i swego wyboru.
  4. Nie wystarczy go podnieść; trzeba go jeszcze nieść.
  5. Podnoszenie krzyża ma miejsce wówczas, gdy przychodzimy do poznania prawdy. Nie możemy go podnieść, dopóki nie dowiemy się, czym on jest.
  6. Noszenie krzyża oznacza trwanie w nim.
  7. Noszenie krzyża to droga wzrostu w charakterze poświęconego dziecka Bożego.
• Krzyż swój
  1. Próby, doświadczenia, rozczarowania; „krzyżowanie” ludzkiej natury sprowadzi na nas to wszystko poprzez czynienie woli Bożej w obecnych, niesprzyjających warunkach.
  2. Sugestie świata, ciała i szatana, które stoją w sprzeczności z Boską wolą.
  3. Zaparcie się samego siebie i noszenie krzyża to ofiary konieczne, aby być naśladowcami Jezusa w obecnym czasie.
  4. Jak tylko przyłożymy naszą dłoń do krzyża i włożymy w to nasz wysiłek, nasz Pan weźmie na siebie cały rzeczywisty jego ciężar.
  5. Jako symbol zaparcia się samego siebie, samoofiarowania, cierpienia dla sprawiedliwości, sprzeciwiania się duchowi tego świata, ciału i przeciwnikowi.
  6. W znaczeniu swego ofiarowania, nawet swych ziemskich korzyści.
  7. Krzyżowanie swej woli, poddanie jej woli Bożej.
  8. Nasza wierność w noszeniu krzyża sprawdza się w naszej chęci do obrony prawdy, bez względu na cenę złamanych przyjaźni lub przysporzenia sobie wrogów.
  9. Wstyd krzyża, hańba krzyża, doświadczenia zobrazowane w krzyżu.
  10. Wrogość męża lub żony wywołana wiernością do Pana, znoszenie przeciwieństw ze strony naszej konkurencji w zawodzie z powodu wierności Chrystusowi – to wszystko jest częścią noszenia krzyża.
  11. Noszenie krzyża przez Jezusa wykonywało się przez trzy i pół roku jego służby.
  12. Noszenie krzyża przez naszego Pana nie polegało na zwalczaniu przez niego słabości ciała, ponieważ nie miał on takowych; słabości ciała nie są również naszym krzyżem.
  13. Jest naszym szczęściem, że na samym początku naszej drogi nie mamy do czynienia z noszeniem krzyża w pełnym tego słowa znaczeniu, w przeciwnym bowiem razie, niewielu z nas miałoby się odwagę poświęcić.
  14. Gdybyśmy byli w niebie, w stanie zupełnej zgodności z wolą Bożą, nie mielibyśmy krzyży do noszenia od czasu pełnego poświęcenia się Panu.
  15. Zadziwiającym faktem jest to, że krzyż, symbolizujący najbardziej haniebną karę śmierci w państwie rzymskim, stał się symbolem chrześcijaństwa.
• I niech idzie za mną
  1. Iść, jak On szedł, tą samą drogą, w tym samym kierunku.
  2. Cierpliwie niosąc krzyż.
  3. Krocząc śladami Jezusa w ofiarowaniu ludzkiego życia i praw restytucyjnych.
  4. Nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha. – Rzym. 8:4
  5. W przeciwną stronę niż prąd świata.
  6. Lepiej nie brać krzyża, jeżeli nie ma się determinacji, by iść do samego końca.