Ewangelia św. Mateusza 18:17

18:17 A jeźliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeźliby zboru nie usłuchał, niech ci będzie jako poganin i celnik.

Komentarz

• A jeśliby ich nie usłuchał
  1. Lecz nie wcześniej.
  2. Do rady tych braci powinni się obaj zastosować.
  3. Jeżeli szkodliwe działania nadal trwają.
  4. W przypadku jednoczesności wystąpienia krzywdy i odmowy do zaprzestania jej dalszego wyrządzania.
  5. Nawet w przypadku, gdy świadkowie się z nami zgadzają, a ten, który nas skrzywdził, nie naprawił swego postępowania, nie mamy prawa wspomnieć o całej sprawie innym.
• Powiedz
  1. Starsi mogą zorganizować się w Komitet i wydelegować jednego spośród siebie, aby zapoznał się ze sprawą i stwierdził, czy zło nie może zostać naprawione lub zatrzymane.
  2. Fakty, złe czyny lub złe doktryny, a nie złe domysły lub przypuszczenia są podstawą uzasadniającą wyłączenie na gruncie Pisma Świętego.
• Zborowi
  1. Poświęconym.
  2. Aby cierpliwie wysłuchał określonych, pewnych oskarżeń, o wystarczającym stopniu powagi.
  3. Nie w celu ukarania, ale jako ostateczny środek nagany i uzyskania poprawy.
  4. W obecności oskarżonego.
  5. Jeżeli stwierdzi się, że sprawa jest wystarczająco poważna dla samego skarżącego, kościoła albo prawdy.
  6. W przypadku, gdy sprawa ta przestała już być prywatną i zaczyna dotyczyć całego zboru.
  7. Muszą być przedstawione dowody na to, że rzeczywiście był powód, aby przychodzić z daną sprawą przed zbór, a nie był to tylko efekt ciekawskości.
  8. Aż do tego czasu sprawa ta powinna być dyskutowana tylko w gronie owych świadków, a nie poza nimi.
  9. W stopniu proporcjonalnym do ich świętości nie będą oni pragnąć rozmawiać z kimkolwiek o słabościach lub grzechach innych.
  10. Najpierw należy przedstawić fakty braciom starszym.
  11. Dwaj świadkowie powinni powiedzieć starszym, że mają im pewną sprawę do przedstawienia, ale nie powinni podnosić żadnych oskarżeń.
  12. Starsi powinni zwołać specjalne spotkanie, aby poinformować zbór o całej sprawie, a zbór powinien wypowiedzieć się, kiedy chce takie spotkanie zorganizować, aby rozważyć sprawę.
  13. Aby jedna strona przedstawiła swój problem, a druga aby mogła odpowiedzieć.
  14. Na każdym etapie postępowania niedopuszczalne jest używanie niegrzecznych słów.
  15. Rzeczowym jest przypuszczać, że głos zboru w takiej sprawie będzie kierowany w nadprzyrodzony sposób, aby zatriumfowały prawda i sprawiedliwość.
  16. Decyzja zboru w danej kwestii jest ostateczna, wiążąca dla obu stron.
• A jeśliby zboru nie usłuchał
  1. Nie zacznie pokutować i nie naprawi swego postępowania.
  2. To jest najwyższa instancja. Bracia nie powinni sądzić się z braćmi przed sądami świeckimi, bez względu na to, jak bardzo będzie się czuła dotknięta jedna ze stron.
  3. Jeżeli którykolwiek z nich nadal będzie miał wątpliwości co do sprawiedliwości w danej sprawie, z pewnością otrzyma błogosławieństwo okazując pełną i płynącą z serca zgodę na rozrządzenia Pana.
  4. O ile tylko to możliwe, głos zboru powinien być jednomyślny, bezstronny.
  5. Wprowadzanie w życie dyscypliny nie jest jedynie rolą starszych, ale całego zboru.
  6. Rada zboru nie może być związana z żadną karą.
• Niech będzie dla ciebie
  1. Wykonywanie wyroków sądu zborowego leży w rękach każdego członka zboru z osobna; każdy musi rozważyć sprawiedliwość wyroku sam dla siebie.
• Jak poganin
  1. W tym sensie, że nie możemy mieć z nim więcej chrześcijańskiej społeczności.
  2. Poganina traktować należy sprawiedliwie, uprzejmie, przejawiając miłość pełną miłosierdzia, lecz nie miłość należną bratu w Chrystusie.
  3. Pozbawiony towarzystwa religijnego i przyjacielskiego, lecz nie poza twoją miłością, troską i chęcią pomocy. (Rzym. 12:19,20)
  4. Nie zakazujcie im uczestnictwa w nabożeństwach. Najwięcej, co możecie zrobić, to pozbawić ich swej społeczności, zaprzestać odwiedzać ich domy; nie zapraszajcie ich także do siebie ani nie powierzajcie im jakiejkolwiek funkcji do pełnienia w zborze.
  5. Aby podtrzymywanie przez nas społeczności nie spowodowało, że przeciwstawimy się prawdzie i zaczniemy sprzyjać błędowi, a poprzez to staniemy się współuczestnikami zła, jakie się dzieje.
  6. Celem nie jest ukaranie go, ale doprowadzenie do pokuty i poprawy.
• I celnik
  1. Jest ciągle bratem, ale w nie najlepszej pozycji.
  2. Pozbawiony wszelkich i jakichkolwiek oznak braterstwa.
  3. Nie należy powierzać mu jakichkolwiek funkcji i zaszczytów w kościele.
  4. Nie należy prosić go do modlitwy.
  5. Należy wykluczyć go z obchodzenia Pamiątki Śmierci naszego Pana.
  6. Należy go traktować w uprzejmy, życzliwy sposób, w jaki traktowalibyśmy każdego celnika lub poganina, powstrzymując się jednak od okazywania mu szczególnych pozdrowień, udostępniania praw i sposobności głosowania, jakie należą się tylko członkom zboru i kościoła.
  7. Nie wolno się o takim ostro wyrażać nawet po odseparowaniu go od siebie, tak samo jak nie można wymyślać i lżyć pogan i celników.
  8. Nie można takiego szanować tak samo jak szacownego człowieka ze świata.
  9. Nie można go ranić lub w jakikolwiek sposób traktować niemiło.
  10. Ma być wyłączony ze społeczności aż do chwili, gdy dostrzeże swój błąd i naprawi go, na miarę swych możliwości.
  11. Należy pamiętać, aby o nikim źle nie mówić. – Tyt. 3:2
  12. Należy rozróżnić konieczność unikania oraz niepowierzanie zaszczytnych funkcji w zborze od zupełnie innej kwestii, jaką jest wyłączenie i wycięcie z Ciała Chrystusowego, z Kościoła.
  13. Zupełnie odseparowanie od Kościoła. Dopóki nie dokona on zupełnej poprawy, Kościół powinien się go zupełnie wyrzec.