List do Hebrajczyków 1:2

1:2 W te dni ostateczne mówił nam przez Syna swego, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego i wieki uczynił.

Komentarz

Przemówił do nas – Z tym samym autorytetem, jaki był przypisany pismom Starego Testamentu^[1]
Przez Syna:
1. W sposób inny, niż przemawiał w dawnych czasach^[2]
2. Nasz Pan Jezus i jego świadectwo były kolejnym przejawem tego wielkiego Bożego Planu^[3]
3. Syn oświadczył, że ci, którzy przyjęli apostołów, przyjęli również i Jego (Mat. 10:40)^[4]
4. Bóg zamknął kanon swego objawienia przemawiając do nas przez swego Syna i apostołów^[5]
Dziedzicem wszechrzeczy:
1. Obiecanym^[6]
2. Nie „człowiek Jezus”, ale „nowe stworzenie” Jezus, które stało się dziedzicem wszystkich rzeczy^[7]
3. Jako dziedzic wszechrzeczy będzie On przedstawicielem Ojca na całą wieczność^[8]
4. Stał się On dziedzicem wszystkich łaskawych obietnic Bożego Słowa^[9]
5. Pan Jezus jest dziedzicem i to jedynym dziedzicem, w ramach przymierza zobrazowanego w Sarze, który umarł, zanim oblubienica Izaaka została powołana^[10]
6. Ci, którzy są Chrystusowi, są dziedzicami wraz z Nim^[11]
7. Wszyscy ludzie powinni czcić Syna – nie jako Ojca, lecz jako bezpośredniego przedstawiciela Ojca^[12]
8. Kiedy się obudzę, nasycę się widokiem twoim – Psalm 17:15, Będziemy do niego podobni – 1 Jana 3:2^[13]
9. Prawdopodobnie łącznie z wielkimi działami po Wieku Tysiąclecia^[14]
Przez którego – Przed objawieniem się w ciele^[15]
Wszechświat – Z greckiego słowa aion, oznaczającego wieki^[16]^[17]