Ewangelia św. Mateusza 24:45
24:45 Któryż tedy jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił pan jego nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny?
Komentarz
- Kto więc
- Sługą wiernym i roztropnym
- Wiernym wobec „Pana”, „swych współsług” oraz „domowników”.[3]
- Boża łaska spłynie prawdopodobnie przez kanał ludzki, przez pomoc świadczoną przez współczłonków ciała Chrystusowego, których Pan użyje jako narzędzi do dawania domownikom wiary pokarmu na czas słuszny.[4]
- Odkąd istnieje Kościół, Bóg wzbudzał spomiędzy niego pewnych sług dla swego Ciała, o szczególnych zdolnościach w nauczaniu.[5]
- Bóg w swoim własnym czasie wzbudza właściwych sług lub wykładowców, aby rozdawali Jego pokarm na czas słuszny.[6]
- Sług, którzy troszczą się nie tylko o rozmiar służby, ale także o dokładną współpracę z Bogiem.[7]
- Po prostu sługę, który może zostać usunięty w każdym czasie, jeżeli zawiedzie i nie uzna Mistrza w pełni i właściwie w każdym szczególe.[8]
Jeden kanał służący rozprowadzaniu pokarmu w czasie słusznym, choć inne kanały lub współsłudzy będą także używani w celu dostarczenia pokarmu dla czeladzi. D613 Specjalny wysłannik do Kościoła w tym czasie. R6023:3* Pewien sługa (ożywiony lub nieożywiony), którego w obecnym czasie Pan użyje w szczególny sposób do rozpowszechniania prawdy. R1994:3 Pierwotnie fragment ten został zastosowany do pastora Russella przez osobę, która stała się jego zagorzałym wrogiem. Unikał powstałej na tej podstawie dyskusji, za wyjątkiem pewnych komentarzy w IV Tomie i uwag do tego teksu Pisma Świętego w Międzynarodowej Szkole Niedzielnej. R4482:1, 4473:3, 3811:2 Tysiące czytelników pism pastora Russella wierzy, że to on pełnił tę funkcję. On jednak w swej skromności wykluczył takie zastosowanie tego tytułu. OV447:6*, R6011:2*, 4482:1, 2489:4* Chociaż fragment ten, w ogólnym podejściu, zdaje się mieć zastosowanie do jednego szczególnego sługi, możemy jednak zauważyć, że ta sama zasada stosuje się także do każdego sługi w miarę, jak otrzymuje pokarm lub szafarstwo. R3356:5 Możecie widzieć tu albo klasę, albo jednostkę, cokolwiek mogłoby to być. Q355:5 Niech każdy wyciągnie swe własne wnioski i zgodnie z nimi działa. R4483:3, 1946:2, Q644:4 Całe Ciało Chrystusa, wiernie wypełniające swe śluby poświęcenia. R291:6, 149:5* Pan użył Towarzystwa Biblijnego Strażnica jako kanału lub sługi w przekazywaniu wieści o żniwie w najwspanialszy sposób. R4483:1, 4562:4* Którego Pan postawił – Pan obiecał, że w czasie swej obecności wydobędzie rzeczy „stare i nowe” oraz że wybierze pewien specjalny kanał, za pomocą którego błogosławieństwa te spłyną na domowników wiary. R4482:4, 2693:6 Postawił ponad. D613 Manuskrypty Synaicki i Watykański oddają ten fragment jako „postawi”. B163 Byłoby nadzwyczajne, gdyby Pan zmienił swój kanał służący do przesyłania prawdy w tak późnej chwili. R4483:3 W interesie czeladzi i dla jej pocieszenia, radości i błogosławieństwa Mistrz we właściwym czasie da jednemu ze swoich sług klucz do drogocennych skarbów swego Słowa. R2694:4 Brak jest tutaj jakichkolwiek sugestii odnośnie natchnienia lub nieomylności tego „sługi”. Te cechy należą tylko do Pana, apostołów i proroków. R1994:3, D613 Pan, mający pieczę nad swym dziełem, może dzisiaj tak jak w każdym innym okresie użyć pewnych wyjątkowych narzędzi dla służby Kościołowi jako całości. F274 Tekst ten lepiej oddaje przekład Revised Version: „postawi nad czeladzią, aby im dawał pokarm”, jako „sługę” ogółu, a nie jako pana czy mistrza nad nimi. R1946:6 Nad czeladzią swoją – Ogólnie rzecz biorąc, nad swym wiernym ludem; nie chodzi tu jednak w ogólności o profesorów nominalnego chrześcijaństwa. R1946:2 Domownikami wiary. R327:1*, 291:6 W kontekście mowa jest o „słudze”, „współsługach” i „czeladzi”. Pan wyznacza głównego sługę prawdy i współsług pomagających rozdawać pokarm domownikom wiary w czasie słusznym. R3811:3*, 1994:2, 1946:2 Gdyby nie było tu mowy ani o „czeladzi”, ani o „współsługach”, można by się wówczas zastanawiać, czy zwrot „sługa” odnosi się do jednego, czy też do wszystkich wiernych sług. R1946:2 Każdy z członków czeladzi musi badać i sprawdzać wszelkie rzeczy, jakie otrzymuje jako duchowy pokarm, zarówno wtedy, gdy otrzymuje go samodzielnie z Biblii, czy też od sługi albo współsług. R1994:4 Aby im dawał – Kiedy będą zdolni go przyjmować. R806:2 Jedynie jako kanał do dystrybucji prawdy. Jego zadaniem nie jest tworzenie prawdy, ale wprowadzanie jej w obieg. R1994:3 Fakt, że posłaniec został zabrany do królestwa, nie powinien wpływać na samą treść posłannictwa, która pozostaje z Kościołem, aby była przekazywaną innym, dopóki wszyscy nie zostaną zgromadzeni. R6023:3* Darmo wzięliśmy, darmo dawajmy innym ten niebiański pokarm – mannę. R548:1 Pokarm o właściwej porze – Pokarm duchowy. OV356:2, R5651:5, 5566:2 Prawdę, gdy staje się na czasie, rozdawaną przez Ducha Świętego domownikom wiary. B165, A349, OV6:1, SM404:1 Rzeczy ukryte będą stopniowo objawiane. OV6:T, Q554:4, R5055:1 Dla wzmocnienia, podbudowy i przygotowania do udziału w Królestwie. R5615:4, 4671:6 Głębokie rzeczy odnoszące się do wieku Mesjańskiego, pierwotnie zamknięte, zapieczętowane. R5055:1 Każdemu, kto ma „uszy do słuchania”. Q554:4 Pan obficie zastawił stół dobrych rzeczy z Biblii. R4744:5 Rozpowszechniany w sposób i w ilości nigdy wcześniej nie doświadczonej przez Jego świętych. R5651:5 Czy możemy się spodziewać, że Pan polecałby kogoś, kto poprzez nauki lub milczeniem wspiera teorie o wiecznych torturach? R2599:1 Wieść o Królestwie dana Kościołowi w czasie, który Pan uznał za właściwy, aby w nim została przekazana. R6023:3* Wspomniane szafarstwo nie jest szafarstwem talentów i możliwości, ale szafarstwem duchowego pokarmu. R2694:1 Wskazując, iż objawienie „tajemnicy” będzie następować stopniowo. OV5:4 Słowo Boże jest wielką skarbnicą, w której ukrył On dawno temu całą wiedzę, potrzebną Jego dzieciom na przestrzeni wieków. R318:2 Żyjemy w szczególnych czasach, gdy część wyjątkowych właściwości Ewangelii jest bardziej podkreślana niż inne. R500:6 Żniwo jest najobfitszą porą roku, gdy kłosy proroctw i obietnic rozwinęły się, przynosząc swój złocisty owoc, a stół Pański ugina się pod ich obfitością. R1899:2, 1890:1 Wiedza o potopie byłaby pokarmem na czas słuszny w czasach Noego, natomiast w dzisiejszych czasach informacja taka nie byłaby pokarmem na czas słuszny. R5055:4 Dla tych, którym pokarm mleczny został odstawiony. R230:5, OV356:3 Rzeczy przyszłe, w miarę, jak nadchodzi czas ich wypełnienia, stają się pokarmem na czas słuszny dla domowników wiary. A319 Który, rzecz jasna, będzie objawieniem Jego obecności. R189149:5*, 123:5