List św. Pawła do Rzymian 14:13

14:13 A tak już nie sądźmy jedni drugich; ale raczej to rozsądzajcie, abyście nie kładli obrażenia, ani dawali zgorszenia bratu.

Komentarz

• Przeto nie
  1. Nikt nie powinien usiłować wtrącać się w sprawy wolności sumienia i postępowania.
• Osądzajmy
  1. Potępiajmy.
  2. Apostoł nie miał na myśli tego, że bracia powinni poszukiwać okazji do wskazywania błędów w każdym słowie i czynie, lecz że powinni być tak przepełnieni miłością, aby sprawy trywialne były pomijane.
  3. Pan nie ustanawia niskiego standardu ani Jego zamiarem nie jest, aby ludzie lekko traktowali swe własne i cudze słabości oraz błędy. On ustanawia wysoki standard miłości, współczucia i dobroci.
  4. Nikt nie ma kompetencji, aby zakazywać małżeństwa, w sposób pośredni lub bezpośredni. Każdy z członków ludu Bożego powinien podjąć w tym temacie decyzję w harmonii ze swym własnym osądem i przekonaniami.
• Jedni drugich

Sprawdzajmy sami siebie. R845:4 Jeżeli ktoś chciałby oceniać innych według standardu doskonałości, oznacza to, że uznajemy ten wysoki standard, co daje Panu pełne prawo do ocenienia tej osoby według tego samego wysokiego standardu. R5324:4 Apostoł nie miał zamiaru wspierać działań zmierzających do wyszukiwania uchybień w sferach prywatnych, sposobie wykorzystywania czasu, pieniędzy, itp. Są to rzeczy zastrzeżone dla naszej służby i właściwych wolności sumienia. R3034:5 Ale raczej baczcie – Z greckiego „krino”, sąd lub próba. R2430:1, 2431:5 Sprawdzajcie samych siebie. Jako wysłannicy Boży, służcie, wzmacniajcie, podtrzymujcie na duchu „stopy” Chrystusowe, niech każdy członek pomaga drugiemu, przygotowując Oblubienicę dla Oblubieńca. R845;4 Aby nie dawać bratu – To człowiek w ciele kładzie kamienie obrażenia na ścieżce świętych, a oni je usuwają. „Albowiem aniołom swoim polecił, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich. Na rękach nosić cię będą, byś nie uraził o kamień nogi swojej” (Ps. 91:11-12). R844:6 Powodu do upadku lub zgorszenia – Rany, szkody lub przyczyny do zranienia sumienia. R4084:6 Do pychy, próżności lub jakiejkolwiek innej złej rzeczy. R1895:2 Żadne przejawy wyróżnień ani pochlebstw nie mogą być tolerowane w Ciele; co więcej, wielu zacnych członków Kościoła zostało pokonanych przez pochlebstwa – nienależną chwałę, czcigodny szacunek. R1895:2 Powinniśmy unikać wzajemnego potępiania się, unikać czynienia czegokolwiek, co mogłoby zniechęcić brata albo sprawić, że odpadnie od wiary; naszą powinnością jest natomiast zadowolenie we wzajemnym zachęcaniu się w czasie drogi. R5324:3 Nasza wolność w Chrystusie musi zadbać, aby inni nie zostali zranieni w czasie jej wykorzystywania; ponieważ zachowanie takie byłoby potępione przez nasze prawo miłości. R1734:3 Niektórzy, szczególnie doceniający wolność od Zakonu, używali jej bezmyślnie ku szkodzie słabszych braci, którzy jeszcze nie nauczyli się tej wolności. R1580:1 Zauważyliśmy siłę pokuszeń w czasie Pamiątki, odpowiedzialność za „bycie obrażonym”. Czuwajmy i módlmy się za siebie i innych, nie rzucajmy kamieni obrażenia przed naszych braci. R3178:6 Ci, którzy rozsiewają zarazę i strzelają strzałami błędu, którzy rzucają kamienie obrażenia na ścieżkę, to ludzie w ciele; z kolei ci, których Bóg używa dla podnoszenia na duchu „stóp” Chrystusowych, to również narzędzia ludzkie. R844:6 W rozważaniach na temat słów apostoła Pawła dotyczących zbroi oraz kwestii, w jakim duchu Chrześcijanin winien odnosić zwycięstwo, tekst ten jest wymieniony pod tytułem „Rozważcie wpływ na sumienia innych”. R4478:1* Przyczynianie się do upadku któregoś z Jego braci jest poważnym przestępstwem względem prawa miłości i Pańskiego nakazu, lecz naszym przestępstwem w Jego oczach byłoby również przyczynianie się do upadku innych. R3145:6