List do Hebrajczyków 4:16

4:16 Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego.

Komentarz

• Przystąpmy tedy
  1. Członkowie Nowego Stworzenia; nikt inny nie ma dostępu.
  2. Duchowi synowie Boży.
  3. Klasa poświęconych, niżsi kapłani, Nowe Stworzenie.
  4. Ci, którzy nie poświęcili się dla Boga, nie mają Orędownika, poprzez którego mogliby do Niego przystąpić.
  5. Domownicy wiary.
  6. Lud Boży; jednakże jest to szczególnie istotne dla nas, którzy żyjemy w złym dniu.
  7. Tylko ci, którzy stali się uczniami Chrystusa i którzy zostali przez Niego przyjęci, są wysłuchiwani przez Boga.
  8. Mając przed oczami obraz Przybytku możemy powiedzieć, że apostoł Paweł wskazuje, że nasz Pan Jezus dokonał pojednania za wszystkich wierzących synów, którzy mogą przyjść do niebiańskiego Ojca, w nic nie wątpiąc.
  9. Z greckiego proserchomai, zbliżyć się, podejść.
  10. Do naszego wielce wywyższonego Arcykapłana.
  11. Jest naszym przywilejem, że gdy grzeszymy, możemy doznać upokarzającego doświadczenia, które nas zmusi do podejścia.
  12. Gorliwy chrześcijanin powinien baczyć, aby istniała ciągła i bezpośrednia łączność pomiędzy jego sercem a Panem.
  13. Codziennie. Dobry żołnierz Pana Jezusa musi pozostawać w bliskim kontakcie ze swym dowódcą.
  14. Jeżeli porównamy przywilej przystępu do Boga z możliwością spotkania się z ziemskimi osobistościami, wówczas zobaczymy, jak Boża łaska została w nas objawiona.
  15. Zanim przystąpimy do tronu łaski, powinniśmy starać się dowiedzieć, jakie rzeczy są miłe lub niemiłe dla Pana.
  16. Jeżeli trwamy w Panu, a Jego słowa trwają w nas, wówczas będziemy wiedzieć, o co prosić; będziemy także ostrożni w naszych prośbach, abyśmy nie prosili o coś niestosownego.
  17. Modlitwy o własne zdrowie nie są obecnie właściwe dla świętych bardziej, niż były dla ich Mistrza. Nie byłoby słuszną rzeczą proszenie o przywileje restytucyjne, które poświęcili ani o anulowanie ich ofiary.
• Z ufną odwagą
  1. Odważnie, pewnie.
  2. Ze świętą odwagą i pewną wiarą.
  3. Pełni wiary.
  4. Bez powątpiewania.
  5. Swobodnie.
  6. Przez wiarę.
  7. Z pokorną śmiałością.
  8. Mając na uwadze naszą własną niemożność przezwyciężenia.
  9. Mamy orędownika – 1 Jana 2:1.
  10. Otrzymawszy tak usilne i pełne miłości zaproszenie, niech żadne Boże dziecko nie waha się przychodzić często.
  11. Nie powinniśmy się nigdy zniechęcać, lecz ustawicznie przychodzić do Pana, pamiętając, że On nigdy nie jest znużony naszym przychodzeniem, oraz że On nigdy nie pozwoli nam odejść z niczym.
  12. Jeżeli nie zgrzeszyliśmy umyślnie, jeżeli nasz grzech wynika z niedoskonałości ciała, możemy przyjść do Niego z odwagą, ufając, że Pan zrozumie. On pamięta, że jesteśmy prochem (Psalm 103:13,14).
  13. Kto ma trudności ze skoncentrowaniem się na modlitwie, ten powinien skrócić i zintensyfikować swoje prośby.
  14. Nasze modlitwy i błagania powinny być zanoszone w duchu, a nie niedbałe czy formalistyczne.
  15. Istnieje różnica pomiędzy „odmówieniem modlitwy” a modlitwą. W modlitwie powinniśmy być skupieni na określonych prośbach, abyśmy mogli w inteligentny sposób oczekiwać odpowiedzi.
  16. Możemy modlić się o ducha świętego, o więcej miłości, łagodności, cierpliwości, mądrości, o Pańskie kierownictwo. Jednakże nie możemy mówić Mu, co ma robić, ponieważ w żaden sposób nie wiemy, jaka jest Jego wola.
  17. Powinniśmy modlić się nie tylko często i regularnie, lecz powinniśmy zawsze mieć nastawienie do modlitwy. Powinniśmy mieć takie nastawianie serca, które spogląda na Pana w oczekiwaniu na Jego kierownictwo we wszelkich trudnościach i doświadczeniach.
  18. Jeżeli jesteśmy ulegli, nasze modlitwy coraz bardziej będą polegały na składaniu dziękczynienia. Powinniśmy coraz bardziej pragnąć kroczyć śladami Mistrza. W swoich modlitwach mówił On: „Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie”.
  19. Gdy sposobności do służby zdają się wymagać większej siły, niż sami posiadamy, powinniśmy udać się do Pana w modlitwie mówiąc, że ufamy, że konieczna siła i wszystko inne zostanie zapewnione.
  20. W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych – Efezj. 6:18.
  21. Chociaż tylko członkowie klasy poświęconych mogą przychodzić do Niego z ufną odwagą, to jednak wszyscy, którzy należą do „domowników wiary”, mogą do pewnego stopnia cieszyć się przywilejami modlitwy.
• Tronu łaski
  1. Boskiej łaski.
  2. Tron Zbawiciela – tron Jehowy jest tronem sprawiedliwości, lecz tron Jezusa jest tronem łaski.
  3. Zapewniony przez Ojcowską miłość – bez niej nasz stan byłby beznadziejny.
  4. Potrzebujemy Boskiej łaski dla uzyskania przebaczenia naszych codziennych, nieumyślnych, nie celowych występków.
  5. Wszyscy Chrześcijanie codziennie badają przed Panem swe zachowanie i nigdy nie udadzą się na spoczynek bez uzyskania tej łaski przebaczenia i pomocy.
• Dostąpili miłosierdzia
  1. Nie za grzech pierworodny, lecz za nasze codzienne upadki wynikające z niewiedzy lub słabości.
  2. Przebaczenia.
  3. Co do naszych upadków i niemożności prowadzenia życia z wysokimi standardami, które przyjmuje nasze serce i do których staramy się upodobnić.
  4. Jeżeli chodzi o nasze braki i występki.
  5. Dla braków codziennego życia.
  6. Nie polegajmy nigdy na miłosierdziu Bożym, jeżeli nie baczymy uważnie na nasze postępowanie.
  7. Otrzymamy miłosierdzie wtedy, gdy będziemy się szczerze starali być wiernymi Panu. On wie, że nie jesteśmy w stanie w pełni kontrolować naszych upadłych ciał.
  8. Rolą Ubłagalni jest okazywanie nam miłosierdzia.
  9. Zapewnionego przez Boga w wielkiej ofierze Chrystusa.
  10. Korzystając z tego miłosierdzia i przywilejów, jakie zostały dostarczone nam przez naszego Arcykapłana, możemy prowadzić dobry bój przeciwko grzechowi.
  11. Brak jakichkolwiek postępów w pokonywaniu odziedziczonych ułomności, powinien prowadzić do niezadowolenia i samooceny przy Ubłagalni.
  12. Chociaż nasz Zbawiciel został wielce wywyższony i zasiadł na tronie chwały, to jednak Jego tron jest równocześnie tronem łaski, podczas gdy tron Jehowy jest tronem sprawiedliwości.
• I znaleźli łaskę ku pomocy
  1. Zasługę ku pomocy.
  2. I przebaczenie grzechów.
  3. Dostarczanej głównie przez Słowo Boże, w drogocennych obietnicach.
  4. Pan da nam wsparcie.
  5. Najwyraźniej Pan przewidział, że Jego Lud podlegać będzie zniechęceniu w wyniku ciągłych upadków wynikających z odziedziczonych słabości, w związku z czym, zapewnił tę szczególną pociechę dla ich wzmocnienia.
  6. Aby wiernie stawić czoła różnorodnym próbom i trudnościom, aby dać odpór Przeciwnikowi i wrogom okopanych w naszych ciałach, aby otrzymać konieczne ćwiczenie przez doświadczenia i ataki wroga.
  7. Celem modlitwy jest odniesienie korzyści przez nas samych oraz wykształcenie w sobie takiego stanu umysłu, który charakteryzowałby się gotowością do otrzymania błogosławieństw od Ojca.
  8. Nasze modlitwy powinny być zgodne z Duchem, a nie z ciałem. Jako Nowe Stworzenia powinniśmy zawsze modlić się w harmonii z interesami tej nowej natury.
  9. Czyż nie obdarzy On nas dobrowolnie wszystkimi rzeczami, koniecznymi dla rozwoju Nowego Stworzenia?
  10. Nie powinniśmy modlić się do Pana o uchronienie nas lub innych od prób i doświadczeń, ponieważ to Boska mądrość decyduje o tym, jakie powinny one być.
• W stosownej porze
  1. W każdym czasie w przyszłości.
  2. W czasie, gdy będziemy oziębli, przemęczeni lub zaniedbamy duchowych przywilejów – czas braku wiary, naprawienia uczynionego zła lub zupełnego poświęcenia może powstrzymać oczekiwane błogosławieństwa.
  3. Gdy zdamy sobie sprawę z tego, że nie zawsze odnosimy sukcesy w opieraniu się pokuszeniom.
  4. Chociaż Ojciec Niebieski wie, czego potrzebujemy i zabezpieczył nas hojnie pod tym względem, to jednak Jego lud będzie zanosił do Niego swe prośby.
  5. Bóg uczynił dla nas takie zabezpieczenie z uwagi na nasze potrzeby.
  6. Nie zanim będziemy tego potrzebowali, ale w samym momencie próby.