List do Hebrajczyków 7:27

7:27 Który by nie potrzebował na każdy dzień, jako oni najwyżsi kapłani, pierwej za swoje grzechy własne ofiar sprawować, a potem za ludzkie; bo to uczynił raz samego siebie ofiarowawszy.

Komentarz

• Który nie musi
  1. Św. Paweł zwalczał powszechną myśl, że Przymierze Zakonu i jego kapłański porządek miały, z Bożego zamiaru, trwać wiecznie.
  2. Omawiał on zmianę dyspensacji oraz kwestię, że wszystko, co odnosiło się do Przybytku i Miejsca Najświętszego, przemijało, ustępując miejsca „lepszym ofiarom” Wieku Ewangelii.
  3. Boskim zamiarem względem ustanowienia Nowego Przymierza z nowym Arcykapłanem, nowymi kapłanami oraz lepszymi ofiarami.
  4. Nie należy się spodziewać codziennego i dorocznego powtarzania ofiar Zakonu na wyższym poziomie.
• Codziennie
  1. Ciągle.
  2. Obrazowy Arcykapłan miał raz na rok, w sposób powtarzalny (nie codziennie), sprawować ofiary.
• Jak inni arcykapłani
  1. Typ na królewskie kapłaństwo Wieku Ewangelii.
  2. Naród izraelski, kapłaństwo, ofiary i prawodawstwo muszą przeminąć.
  3. Chrystus jako Nowe Stworzenie jest Arcykapłanem nowego porządku, zaś my, jego „członkowie”, jesteśmy kapłanami jako spłodzone z ducha Nowe Stworzenia.
  4. Najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu – Specyfika dwóch ofiar.
  5. Ofiara cielca i kozła Pańskiego – odrębne pokropienia krwią – dwie części tego samego obrzędu Dnia Pojednania (3 Mojż. 16:1-34).
  6. Jeden pozaobrazowy Dzień Pojednania w całości zrealizuje dzieło wprowadzenia pełnego przebaczenia i pojednania dla wszystkich ludzi.
  7. Obie ofiary były składane przez Kapłana, nie przez cielca i nie przez kozła; zatem, gdy nasz Pan przedstawi krew swej drugiej ofiary, przedstawi „swą własną krew” – nie twoją ani nie moją.
  8. Jedno wypełnienie jednego typu. Nasz Pan ofiarował się w Jordanie, a następnie ofiarował członków swego Ciała, Kościół w czasie dnia Pięćdziesiątnicy. Przedstawienie ich Bogu miało miejsce w czasie Pięćdziesiątnicy, a zakończone miało być w czasie Wieku Ewangelii.
  9. Ofiary za grzech pozaobrazowego Dnia Pojednania trwają od 1800 lat.
  10. Dwie ofiary z 3 Mojż. 16. Nasz Pan wypełni ten typ Dnia Pojednania przez dwie ofiary: pierwszą za grzechy tych, którzy przyjęci zostali w czasie Wieku Ewangelii, a druga za świat w ogólności.
  11. Wielki Arcykapłan zastosuje krew pozafiguralnego kozła na rzecz całego świata ludzkości, na warunkach Nowego Przymierza.
  12. Nie może to oznaczać czegoś sprzecznego z tym, co św. Paweł właśnie powiedział – że nasz Pan nie miał grzechów. „Głowa” była doskonała, lecz „Ciało” było niedoskonałe.
• Uczynił to
  1. Arcykapłan.
• Bowiem raz
  1. Ofiara Jezusa nie musi być powtarzana.
  2. On to już uczynił. Gdy apostoł pisał te słowa, Arcykapłan już złożył obie ofiary i zasiadł po prawicy Majestatu na wysokości.
  3. Jednokrotne dopełnienie tego dzieła ofiary na początku tego pozaobrazowego „Dnia Pojednania” jest wystarczające na zawsze.
  4. Jedna ofiara w dwóch częściach.
  5. W obrazie czynności te były wykonywane rok po roku, lecz w pozaobrazie wielki Arcykapłan najpierw ofiarował pozaobrazowego cielca za swe Ciało, a następnie pozaobrazowego kozła za świat ludzkości.
  6. Całe dzieło ofiarowania mogło zostać uznane za wykonane w czasie, gdy św. Paweł pisał list do Hebrajczyków.
  7. Podstawą dla pierwotnego protestu była kwestia ofiary Chrystusa. Papiestwo utrzymywało, że ofiara Chrystusa na Kalwarii była za grzechy minione. Protestanci utrzymywali, że może być tylko jedna ofiara za grzechy na wieki.
• Ofiarował samego siebie
  1. Siebie samego w Jordanie, członków swego Ciała, Kościół w czasie Pięćdziesiątnicy.
  2. Jego osobista ofiara została dopełniona na Kalwarii.
  3. Spłodzony z ducha Jezus, jako Kapłan uśmiercił Jezusa w ciele i uczynił Go ofiarą za grzech.
  4. Ofiarowanie siebie samego w Jordanie zostało przyjęte przez Ojca; reszta była jedynie wypełnieniem warunków ofiary.
  5. Przyjęcie jego ofiary przez Ojca zostało zaznaczone przez zstąpienie ducha świętego na Jezusa w wodzie.
  6. Na ciało, które Bóg przygotował na ofiarę, można spojrzeć z dwóch punktów widzenia
     1. – ludzkiego ciała Jezusa oraz Kościoła, który jest jego ciałem.
     2. Św. Paweł pisał o Arcykapłanie jako całości – Głowie i Ciele. W nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata – {{Efez. |1:4}.
  7. Członkowie Ciała stawiają samych siebie; lecz ofiarowanie musi być dokonane przez Kapłana, Jezusa.
  8. Jedno wypełnienie jednego obrazu – w obrazie składano dwie ofiary, tutaj nazywane Jego ofiarą.
  9. Zapis 3 Mojż. wskazuje nam, że pierwsza ofiara nie była składana tylko za niego samego, lecz również za „jego dom” – w obrazie, pokolenie Lewiego; w pozaobrazie „domownicy wiary” – Wielkie Grono.
  10. Jego ofiarowanie trwa od 1900 lat. Od czasu Pięćdziesiątnicy On przyjmuje i ofiarowuje jako swych członków tych, którzy składają swe ciała jako ofiarę żywą.
  11. Jako Arcykapłan, zobrazowany w Aaronie.
  12. Wielkie pojednanie za grzech uczynione ofiarą złożoną z siebie przez naszego Odkupiciela.
  13. Bez skazy Bogu – Hebr. 9:14, któremu zapłacona została cena.
  14. Okup za wszystkich.
  15. Jezus w sposób obrazowy przyszedł jako Kapłan do Żydów pod koniec ich wieku.