16:25 Bo kto by chciał duszę swoję zachować, straci ją; a kto by stracił duszę swoję dla mnie, znajdzie ją.
Komentarz
- Bo kto by chciał
- Życie swoje zachować
- Z greckiego psyche, dusza, byt.[2]
- Stosownie do tego stwierdzenia, wielu z praktykujących chrześcijan nigdy nie stało się Chrześcijanami.[3]
- Zachować swoje dotychczasowe życie społeczne i duchowe, włączając w to reputację.[4]
- Będąc zapobiegliwym w zachowywaniu swych praw i trzymając się kurczowo obecnego życia.[5]
- Stwierdzenie to jest równoznaczne z pytaniem, czy kochamy bardziej obecne, czy przyszłe życie.[6]
- Odmawiając ofiarowania go po tym, jak się poświęciliśmy.[7]
- Jeżeli jako poświęceni wierzący powrócimy do życia według ciała, umrzemy; sprzyjanie cielesnemu sposobowi życia oznacza śmierć, sprzyjanie duchowemu zmysłowi oznacza życie i pokój.[8]
- Utraci je
- Nie jest to kwestia tortur, ale życia lub jego utraty, istnienia lub nieistnienia, życia wiecznego lub zniszczenia w drugiej śmierci.[9]
- Zachowanie nastawione na zachowanie obecnego życia i jego wygód, za wszelką cenę jest zachowaniem, które nie wiedzie do życia wiecznego.[10]
- Całkowita utrata nadziei na przyszłe życie.[11]
- Są dwa wyjścia: albo zdobyć duchowe życie, o które rozpoczęło się walkę, albo stracić wszelkie życie.[12]
- Straci wielką nagrodę Boskiej natury.[13]
- Bycie uczniem niosło ze sobą wymogi zupełnie obce początkowym oczekiwaniom apostołów.[14]
- Kto by utracił życie swoje
- Z greckiego psyche, dusza, byt.[15]
- Ofiarować wszelką ziemską nadzieję, cel, zamiar i oddać swoje życie.[16]
- Chodzi o oddanie swego ziemskiego życia, a zdobycie niebieskiego.[17]
- Tylko poprzez ucisk wejdą oni do Królestwa.[18]
- Takie poświęcenie z konieczności oznacza zerwanie wielu ziemskich więzów.[19]
- Odnajdzie je