List św. Pawła do Rzymian 11:29

11:29 Albowiem darów swoich i wezwania Bóg nie żałuje.

• Nieodwołalne są bowiem
  1. Nie mogą zawieść.^[1]
  2. Bóg ich nie żałuje.^[2]
  3. Ziemskie błogosławieństwa są równie pewne w stosunku do nich jak błogosławieństwa duchowe są pewne dla nas, ponieważ Bóg tak obiecał, przyrzekł, a On się nigdy nie zmienia.^[3]
  4. Ten, który znał koniec od samego początku, wiedział dokładnie, jaki będzie Izrael i jak będzie postępował, w związku z czym nie doznał rozczarowania; co więcej, wszystkie plany i obietnice związane z tym narodem zostały poczynione z uwzględnieniem tej wiedzy.^[4]
  5. Każdy wolny dar i obietnica czyniona przez Boga, z pewnością, zostanie wykonana. On wiedział wszystko na temat tego chwilowego odsunięcia, znając koniec już na początku, zanim dał swe obietnice dotyczące Izraela.^[5]
  6. Bóg nie ma intencji ani zamiaru, aby unieważnić swe obietnice. W przypadku każdej obietnicy, jaką kiedykolwiek uczynił, już wcześniej przewidział ich konsekwencje i wynik, w związku z czym nic nie zostało uczynione pochopnie.^[6]
  7. Cały wywód Apostoła dotyczący nadziei przywrócenia Izraela do Bożej łaski i błogosławieństwa poprzez uwielbiony Kościół, spoczywa właśnie na niezmienności Boskiego charakteru.^[7]
  8. Przy rozpoczęciu Nowego Wieku błogosławieństw cielesny Izrael otrzyma specjalne miejsce i przywileje.^[8]
  9. Doświadczenia utrzymały umysły Żydów w stanie pokory, w którym będą najlepiej przygotowani na Pańskie dzieło, gdy tylko nadejdzie czas ich zupełnego przywrócenia do łaski.^[9]
  10. Tak jak przepowiedziane kary spotkały naród izraelski, tak obietnice ich ponownego zgromadzenia mogą być traktowane z równą ufnością.^[10]
  11. Por. 5 Mojż. 30:1-9. ^[11]
  12. Łaska powróci do Izraela, gdy tylko Oblubienica Chrystusowa zostanie wybrana.^[12]
  13. Gdy wybrani zostaną uwielbieni, obecny wiek zakończy się, a jego cel zostanie osiągnięty. Wówczas rozpocznie się dzieło restytucji, zaś Izrael według ciała ponownie zajmie pierwszy szereg w dostępie do Bożej łaski.^[13]
  14. Gdy Pośrednik jako Testator zapieczętuje poprzez swoją śmierć izraelskie Nowe Przymierze, wówczas „powołany” naród izraelski otrzyma „wieczne dziedzictwo”, na które oczekiwał. (Hebr. 9:15). ^[14]
  15. Żydzi zaczynają słyszeć głos proroków wzywający ich do Palestyny i do pokładania nadziei w Bogu i w obietnicach, których nadal są dziedzicami, jako cielesne potomstwo Abrahama! (Mat. 24:32). ^[15]
  16. Obiecana restytucja nie jest oparta o zasługi Żydów, Samarytan czy mieszkańców Sodomy. Abyś pamiętała i wstydziła się i już nigdy nie otworzyła ust ze wstydu, gdy ci przebaczę wszystko, co uczyniłaś, mówi Wszechmocny Pan – Ezech. 16:63). ^[16]
  17. Łaskawe obietnice dane Izraelowi w ciele muszą się jeszcze wypełnić. ^[17]
• Dary
  1. Łaskawe dary.^[18]
• Powołanie Boże
  1. Powołując naród żydowski na swój lud wybrany, uczyniwszy im ostateczne obietnice w przedmiocie błogosławienia wszystkich narodów, Bóg nie miał zamiaru ani intencji unieważnienia tych obietnic.^[19]
  2. Św. Paweł precyzuje, że Boże dary i powołanie z odległej przeszłości obejmowały przywrócenie Żydów do Boskiej łaski przy końcu Wieku Ewangelii, które to błogosławieństwo musi przyjść za pośrednictwem nasienia duchowego.^[20]
  3. Obietnica ta jest pewna, zarówno w stosunku do ziemskiego jak i niebieskiego nasienia, piasku na brzegu morza i gwiazd na niebie, co do każdej z tych grup we właściwej im części.^[21]
  4. Naturalne nasienie Abrahama zostało wybrane jako narzędzie, za pośrednictwem którego Boskie błogosławieństwa zostaną ostatecznie przekazane wszystkim rodzajom ziemi.^[22]

1. ↑ R-1919:1
2. ↑ T-33, R-5964:2, R-4624:3, R-3685:1, Szablon:OV, Szablon:OV
3. ↑ R-4370:3
4. ↑ R-4320:3
5. ↑ R-1971:5
6. ↑ R-4624:3
7. ↑ R-3685:1
8. ↑ R-5964:2
9. ↑ Q-357.1
10. ↑ R-2525:6
11. ↑ R-1729:6
12. ↑ R-258:6, R-545:4, R-7:4
13. ↑ R-5839:5
14. ↑ Q-179.1
15. ↑ R-4706:1
16. ↑ R-259:4, R-8:1
17. ↑ Szablon:OV, R-4706:1, R-793:4, R-107:4, Szablon:CR
18. ↑ HG-346
19. ↑ R-4624:3
20. ↑ R-3937:6
21. ↑ R-3259:5
22. ↑ R-3139:5