2 Księga Samuela - rozdział 23: Różnice pomiędzy wersjami
m (1 wersja) |
*>Łukasz Florczak Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{2 Sam. 23:1 | {{2 Sam.|23:1|BG}} | ||
{{2 Sam.|23:2|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:3|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:4|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:5|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:6|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:7|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:8|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:9|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:10|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:11|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:12|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:13|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:14|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:15|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:16|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:17|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:18|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:19|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:20|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:21|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:22|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:23|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:24|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:25|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:26|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:27|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:28|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:29|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:30|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:31|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:32|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:33|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:34|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:35|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:36|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:37|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:38|BG}} | |||
{{2 Sam.|23:39|BG}} | |||
[[Category:2 Księga Samuela|23]] |
Aktualna wersja na dzień 18:38, 9 sie 2015
23:1 A teć są ostateczne słowa Dawidowe. Rzekł Dawid, syn Isajego, rzekł mówię mąż, który był zacnie wywyższony, pomazaniec Boga Jakóbowego, i wdzięczny w pieśniach Izraelskich;
23:2 Duch Pański mówił przez mię, a słowa jego przechodziły przez język mój.
23:3 Mówił Bóg Izraelski do mnie, mówiła skała Izraelska: Ten, który panować będzie nad ludem, będzie sprawiedliwy, panować będzie w bojaźni Bożej.
23:4 Będzie jako bywa światłość poranna, gdy słońce rano bez obłoków wschodzi, a jako od jasności po deszczu wyrasta ziele z ziemi.
23:5 A choć nie taki jest dom mój przed Bogiem, jednak przymierze wieczne postanowił ze mną, utwierdzone we wszystkiem i obwarowane. A w temci jest wszystko zbawienie moje, i wszystka uciecha moja, aczkolwiek temu jeszcze wzrostu nie dawa.
23:6 Ale nipobożni wszyscy będą jako cierń wyrwani, którego rękoma nie biorą.
23:7 Lecz kto się go jedno chce dotknąć, obwaruje się żelazem i drzewem włóczni, albo ogniem wypala go do szczętu na miejscu jego.
23:8 Teć są imiona mocarzów, które miał Dawid: Jozeb Basebet Tachmojczyk, najprzedniejszy między trzema; który się z uciechą rzucił na ośm set ludu z włócznią, aby je zabił w jednej potrzebie.
23:9 A po nim był Eleazar, syn Dodona, syna Ahohowego, między trzema mocarzami, którzy byli z Dawidem; a sromotnie lżyli Filistyny, którzy się byli zebrali ku bitwie, gdy byli odciągnęli mężowie Izraelscy.
23:10 Ten powstawszy bił Filistyny, tak iż ustała ręka jego, i zdrętwiała ręka jego przy mieczu. Tedy sprawił Pan wielkie wybawienie dnia onego, tak, że się lud wrócił za nim, tylko aby korzyści zebrał.
23:11 A po nim był Semma, syn Agi, Hararczyk; albowiem gdy się byli Filistynowie zebrali do kupy, kędy była część pola pełnego soczewicy, a lud inny był uciekł przed Filistynami:
23:12 Tedy stanąwszy w pośród onej części pola, bronił go, i pobił Filistyny. A tak sprawił Pan wielkie wybawienie.
23:13 Wyszli też oni trzej z trzydziestu przedniejszych, a przyszli we żniwa do Dawida, do jaskini Odollam, gdy się wojsko Filistyńskie było obozem położyło w dolinie Refaim.
23:14 A Dawid na ten czas był na miejscu obronnem: straż też Filistyńska na ten czas była w Betlehem.
23:15 Tedy pragnął Dawid, i rzekł: O by mi się kto dał napić wody z studni Betlehemskiej, która jest u bramy!
23:16 Przetoż wpadli ci trzej mocarze do obozu Filistyńskiego, i naczerpali wody z studni Betlehemskiej, która była u bramy; którą nieśli, i przynieśli do Dawida. Ale jej on nie chciał pić, lecz ją wylał przed Panem.
23:17 I rzekł: Nie daj mi tego Panie, abym to miał uczynić. Izali to nie krew mężów, którzy szli z niebezpieczeństwem dusz swoich? I nie chciał jej pić. Toć uczynili oni trzej mocarze.
23:18 Także Abisaj brat Joaba, syn Sarwii był przedniejszym między trzema. Ten podniósł włócznią swą przeciwko trzema stom, i zabił je, i był sławnym między trzema.
23:19 Z tych trzech będąc najsławniejszym, był ich hetmanem; wszakże onych trzech pierwszych nie doszedł.
23:20 Banajas też syn Jojady, syn męża rycerskiego, zacny w swych sprawach, z Kabseel; ten zabił dwóch mocarzów Moabskich, tenże szedłszy zabił lwa w pośrodku studni, we dni śnieżne.
23:21 Tenże zabił męża Egipczanina, męża na podziw wielkiego, który Egipczanin miał w ręku włócznią; a on szedł ku niemu z kijem, a wydarłszy włócznią z ręki Egipczanina, zabił go włócznią jego.
23:22 Toć uczynił Banajas, syn Jojady, który też był sławny między onymi trzema mocarzami.
23:23 Z tych trzydziestu był najsławniejszym; wszakże onych trzech nie doszedł; i postawił go Dawid nad drabantami swoimi.
23:24 Był też Asael, brat Joaba, między trzydziestoma. A ci są: Elkanan, syn Dodana, Betlehemczyk;
23:25 Samma Harodczyk; Elika Harodczyk.
23:26 Heles Faltyczyk; Hyra, syn Ikkiesa, Tekuitczyk;
23:27 Abijezer Anatotczyk; Mobonaj Husatczyk;
23:28 Selmon Ahohytczyk; Maharaj Netofatczyk;
23:29 Heleb, syn Baany, Netofatczyk; Itaj, syn Rybajego, z Gabaad synów Benjaminowych;
23:30 Banajas Faratończyk; Haddaj od potoku Gaas;
23:31 Abijalbon Arbatczyk; Asmewet Barchomczyk;
23:32 Elijachba Salabończyk; z synów Jassonowych Jonatana;
23:33 Semma Hororczyk; Ahijam, syn Sarara, Ararytczyk;
23:34 Elifelet, syn Achasbaja, syna Machatego; Elijam, syn Achitofela Gilończyka.
23:35 Hezraj Karmelczyk; Faraj Arbitczyk.
23:36 Igal, syn Natana z Soby; Bani Gadczyk.
23:37 Selek Ammonitczyk; Nacharaj Berotczyk, który nosił broń Joaba, syna Sarwii;
23:38 Hira Jetrytczyk; Gareb Jetrytczyk.
23:39 Uryjasz Hetejczyk. Owa wszystkich trzydzieści i siedm.