Księga Izajasza - rozdział 55: Różnice pomiędzy wersjami

Z Notatki Biblijne
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
*>Łukasz Florczak
Nie podano opisu zmian
*>Łukasz Florczak
Nie podano opisu zmian
 
Linia 1: Linia 1:
{{Izaj.|55:1|BG}}
{{Izaj.|55:1|BG}}
{{Izaj.|55:2|BG}}
{{Izaj.|55:2|BG}}
{{Izaj.|55:3|BG}}
{{Izaj.|55:3|BG}}
{{Izaj.|55:4|BG}}
{{Izaj.|55:4|BG}}
{{Izaj.|55:5|BG}}
{{Izaj.|55:5|BG}}
{{Izaj.|55:6|BG}}
{{Izaj.|55:6|BG}}
{{Izaj.|55:7|BG}}
{{Izaj.|55:7|BG}}
{{Izaj.|55:8|BG}}
{{Izaj.|55:8|BG}}
{{Izaj.|55:9|BG}}
{{Izaj.|55:9|BG}}
{{Izaj.|55:10|BG}}
{{Izaj.|55:10|BG}}
{{Izaj.|55:11|BG}}
{{Izaj.|55:11|BG}}
{{Izaj.|55:12|BG}}
{{Izaj.|55:12|BG}}
{{Izaj.|55:13|BG}}
{{Izaj.|55:13|BG}}




[[Category:Księga Izajasza|55]]
[[Category:Księga Izajasza|55]]

Aktualna wersja na dzień 19:02, 9 sie 2015

55:1 Nuż wszyscy pragnący pójdźcie do wód, i wy, co niemacie pieniędzy, pójdźcie, kupujcie a jedzcie; pójdźcie, mówię, kupujcie bez pieniędzy i bez zapłaty, wino i mleko.

55:2 Przecz wynakładacie pieniądze nie za chleb, a pracę swą na to, co nie nasyca? Słuchając słuchajcie mię, a jedzcie to, co jest dobrego, i niech się rozkocha w tłustości dusza wasza.

55:3 Nakłońcie ucha swego, a pójdźcie do mnie; słuchajcie, a będzie żyła dusza wasza. I postanowię z wami przymierze wieczne, miłosierdzie Dawidowe pewne wyleję na was.

55:4 Oto dałem go za świadka narodom, za wodza i za nauczyciela narodom.

55:5 Oto naród, któregoś nie znał, powołasz, a narody, które cię nie znały, zbieżą się do ciebie dla Pana, Boga twego, i Świętego Izraelskiego; bo cię uwielbi.

55:6 Szukajcie Pana, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki blisko jest.

55:7 Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.

55:8 Boć zaiste myśli moje nie są jako myśli wasze, ani drogi wasze jako drogi moje, mówi Pan;

55:9 Ale jako wyższe są niebiosa niż ziemia, tak przewyższają drogi moje drogi wasze, a myśli moje myśli wasze.

55:10 Bo jako zstępuje deszcz i śnieg z nieba, a tam się więcej nie wraca, ale napawa ziemię, a czyni ją płodną, czyni ją też urodzajną, tak że wydaje nasienie siejącemu, a chleb jedzącemu:

55:11 Takci będzie słowo moje, które wynijdzie z ust moich; nie wróci się do mnie próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tem, na co je poślę.

55:12 Przetoż w weselu wynijdziecie, a w pokoju doprowadzeni będziecie. Góry i pagórki chwałę przed wami głośno zaśpiewają, a wszystkie drzewa polne rękami klaskać będą.

55:13 Miasto ciernia wyrośnie jedlina, a miasto pokrzywy wyrośnie mirt; a to będzie Panu ku sławie, na znak wieczny, który nigdy nie będzie wygładzony.