Księga Ozeasza - rozdział 7: Różnice pomiędzy wersjami

Z Notatki Biblijne
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
*>Łukasz Florczak
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Oz. 7:1}}
{{Oz.|7:1|BG}}
{{Oz. 7:2}}
{{Oz. 7:3}}
{{Oz. 7:4}}
{{Oz. 7:5}}
{{Oz. 7:6}}
{{Oz. 7:7}}
{{Oz. 7:8}}
{{Oz. 7:9}}
{{Oz. 7:10}}
{{Oz. 7:11}}
{{Oz. 7:12}}
{{Oz. 7:13}}
{{Oz. 7:14}}
{{Oz. 7:15}}
{{Oz. 7:16}}


{{Oz.|7:2|BG}}


[[Category:Księga Ozeasza|007]]
{{Oz.|7:3|BG}}
 
{{Oz.|7:4|BG}}
 
{{Oz.|7:5|BG}}
 
{{Oz.|7:6|BG}}
 
{{Oz.|7:7|BG}}
 
{{Oz.|7:8|BG}}
 
{{Oz.|7:9|BG}}
 
{{Oz.|7:10|BG}}
 
{{Oz.|7:11|BG}}
 
{{Oz.|7:12|BG}}
 
{{Oz.|7:13|BG}}
 
{{Oz.|7:14|BG}}
 
{{Oz.|7:15|BG}}
 
{{Oz.|7:16|BG}}
 
 
 
[[Category:Księga Ozeasza|007]]

Aktualna wersja na dzień 20:12, 9 sie 2015

7:1 Gdy leczę Izraela, tedy się odkrywa nieprawość Efraimowa i złości Samaryjskie, bo się bawią kłamstwem; w miastach złodziejstwo, a na dworze łupiestwo przewodzą;

7:2 A nie myślą w sercu swojem, że na wszystkie złości ich pamiętam; a teraz ich ogarniają sprawy ich, i są przed obliczem mojem.

7:3 Króla uweselają złością swoją a książąt kłamstwy swemi.

7:4 Wszyscy zgoła cudzołożą, są jako piec rozpalony od piekarza, który przestaje czuć, gdy zaczynił ciasto, ażby ukisiało.

7:5 W dzień króla naszego w chorobę go wprawiają książęta łagwiami wina, tak że i on rękę swą z naśmiewcami wyciąga.

7:6 Bo przyłożyli serce swe do zasadzek, jako piec rozpalony; całą noc śpi piekarz ich, a z poranku gore jako płomień ognia.

7:7 Wszyscy zgoła rozpalili się jako piec, a pożerają sędziów swoich; wszyscy królowie ich upadają, niemasz między nimi, ktoby wołał do mnie.

7:8 Efraim ten się z narodami zmieszał; Efraim będzie jako podpłomyk nieprzewracany.

7:9 Pożarli obcy siłę jego, a on o tem nie wie; sędziwość też nań występuje, wszakże on tego nie wie.

7:10 A choć pycha Izraelska świadczy w oczy przeciwko niemu, wszakże się nie nawracają do Pana, Boga swego, ani go w tem wszystkiem szukają.

7:11 I stał się Efraim jako gołębica głupia, nie mająca serca; Egiptu przyzywają a do Assura się uciekają.

7:12 Ale gdy odejdą, rozciągnę na nich sieć moję, a jako ptastwo niebieskie potargnę ich; skarzę ich, jako im o tem powiadano w zgromadzeniu ich.

7:13 Biada im, że się rozbiegli odemnie! spustoszenie przyjdzie na nich, bo wystąpili przeciwko mnie; choćem Ja ich odkupił, ale oni przeciwko mnie mówili kłamstwa;

7:14 I nie wołają do mnie z serca swego, gdy wyją na łożach swoich; wprawdźieć dla zboża i moszczu zgromadzają się, ale mię potem odstępują.

7:15 Choćem utwierdzał ramiona ich pokarawszy ich, ale oni złe myślą przeciwko mnie.

7:16 Nawracają się, ale nie do Najwyższego; są jako łuk zdradliwy, polegną od miecza, książęta ich od popędliwości języka ich, co im jest ku pośmiewisku w ziemi Egipskiej.