Przypowieści Salomona - rozdział 14

14:1 Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.

14:2 Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.

14:3 W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.

14:4 Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.

14:5 Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.

14:6 Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.

14:7 Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.

14:8 Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.

14:9 Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń.

14:10 Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.

14:11 Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.

14:12 Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć.

14:13 Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.

14:14 Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.

14:15 Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.

14:16 Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.

14:17 Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.

14:18 Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.

14:19 źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.

14:20 Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.

14:21 Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.

14:22 Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.

14:23 W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.

14:24 Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.

14:25 Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.

14:26 Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.

14:27 Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.

14:28 W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.

14:29 Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.

14:30 Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.

14:31 Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.

14:32 Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

14:33 W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.

14:34 Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów.

14:35 Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.