List św. Pawła do Rzymian 13:11

13:11 A to czyńcie, wiedząc czas, iż już przyszła godzina, abyśmy się ze snu ocucili; albowiem teraz bliższe nas jest zbawienie, aniżeli kiedyśmy uwierzyli.

Komentarz

• A to czyńcie
  1. Omówiwszy nasze obowiązki względem władców i bliźnich, apostoł następnie przechodzi do kwestii obowiązków chrześcijanina względem jego samego.
• Wiedząc, że już czas
  1. Wiedząc, że krótki jest czas, kiedy możemy budować charakter na podobieństwo Boże i Chrystusa.
  2. Czas ustanowienia Królestwa jest bardzo bliski.
  3. Bliskość dnia Chrystusowego, gdy cnota spotka się ze sprawiedliwą nagrodą.
  4. Chronologia jest podstawą niemal wszystkich proroczych interpretacji, jakie zostały wyprowadzone, ale chronologia biblijna nie jest podana z wielką dokładnością: pominąwszy szczegóły, istnieją w niej wyłomy.
  5. Przyjmowanie przez nas chronologii oparte jest na wierze, że Bóg chciał, abyśmy mieli pewne poznanie czasów i chwil, ale że drugiej strony Jego zamiarem było, aby to poznanie było na tyle nieokreślone i niejasne, aby nadal wymagało naszej wiary.
  6. Wszyscy czytelnicy winni dokonywać samodzielnej oceny linii chronologii.
  7. Oczekujemy, że Federacja Kościołów osiągnie apogeum swej organizacji i władzy przed zupełnym zakończeniem Wieku Ewangelii i uwielbieniem ostatnich członków Kościoła.
• Abyście się ze snu obudzili
  1. Z greckiego „egerio”, wzbudzili, poruszyli.
  2. W celu lepszego naśladowania i bliższej społeczności z Bogiem.
  3. Czas na gorliwe poszukiwanie i samoocenę, nie pozwalając, aby rzeczy obecnego złego świata absorbowały nasze myśli i energię, a tym samym, aby zagroziły naszym niebiańskim nadziejom.
  4. Każdego dnia, tygodnia, miesiąca i roku powinniśmy być bardziej rozbudzeni, bardziej gorliwi, bardziej doceniający nasze wspaniałe przywileje.
  5. Pomagajmy budzić się wszystkim mądrym pannom z letargu wywołanego niezrozumieniem Bożego Słowa.
  6. Apostoł zwracał się do Chrześcijan, w których rozpoczęło się nowe życie. Jednakże po pierwszym okresie, kiedy Chrześcijanin odwraca się od grzechu do sprawiedliwości, następuje pewna miara nieostrożności.
  7. Z drzemki, ducha tego świata, gdy piękne prawdy zatracą część swej świeżości.
  8. Z niewiedzy, uprzedzeń, ślepoty.
  9. Niektórzy, otoczeni troskami tego życia albo strudzeni walką z grzechem, stali się senni, a zatem, potrzebują tego pobudzającego napomnienia.
• Bliższe jest
  1. Nie wiemy dokładnie, ile dni pozostało do przemiany w pierwszym zmartwychwstaniu; nie możemy z całą pewnością powiedzieć, w jakim dniu lub godzinie rozpoczną się mesjańskie błogosławieństwa. Ale one się zbliżają.
  2. Powinno to zwiększyć naszą gorliwość.
  3. W miarę, jak dostrzegamy kierownictwo Boskiej opatrzności, niech Boża dobroć i miłosierdzie stymulują naszą ufność w Nim pokładaną. Złóżmy dziękczynienie za to, co minęło i podnieśmy głowy wiedząc, że nasze wybawienie jest blisko.
  4. Koniec Wieku Ewangelii jest już u drzwi. Zakończy się on w czasie Wielkiego Ucisku. Ten wielki kryzys, wielkie starcie, które pochłonie duchowe niebiosa i ziemię, jest już bardzo blisko.
  5. Ta bliskość powinna sprawić, że wiele aspektów zbawienia stanie się bardziej widocznymi. W ten sposób dostrzegamy, że położone zostały podwaliny pod powrót Bożej łaski do ludzkości – ofiara za grzech i pojednanie.
  6. Bliżej niż gdy pierwsi członkowie Ciała Chrystusowego rozpoczęli wędrówkę tą wąska drogą samoofiary.
  7. Apostoł pisał po upływie czterech tysięcy lat i gdy piąte tysiąclecie się rozpoczęło. My żyjemy w czasie, gdy całe sześć tysięcy lat minęło i Tysiąclecie pod względem chronologicznym się już rozpoczęło.
  8. Pierwotny Kościół mógł wypowiadać się na temat czasu jedynie z ogólnego punktu widzenia. Wiedzieli oni, że czas upływa, zaś dzień wybawienia nadciągał i że był bliżej, niż kiedy po raz pierwszy uwierzyli.
• Nasze zbawienie
  1. Nie wiemy dokładnie, ile jeszcze dni pozostało do tej wspaniałej chwili.
  2. Tylko „wierzący” pojmują „nadzieję zbawienia” i oczekują jej wiarą. Jesteśmy dziedzicami zbawienia i jesteśmy mocą Bożą strzeżeni przez wiarę ku zbawieniu – 1 Tes. 5:8, Hebr. 1:14, 1 Piotra 1:5.
• Niż kiedy uwierzyliśmy
  1. Gdy po raz pierwszy uwierzyliśmy.
  2. Nic nie może wzruszyć naszej wiary w Boski plan wieków – że wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione, że Bóg posłał swego Syna, aby stał się Zbawicielem człowieka, że Kościół został powołany do współudziału z Jezusem.
  3. Wierny jest ten, który was powołuje; On też tego dokona – 1 Tes. 5:24.