Pieśń nad Pieśniami - rozdział 3: Różnice pomiędzy wersjami

Z Notatki Biblijne
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m (1 wersja)
*>Łukasz Florczak
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Pieśń 3:1}}
{{Pieśń|3:1|BG}}
{{Pieśń 3:2}}
{{Pieśń 3:3}}
{{Pieśń 3:4}}
{{Pieśń 3:5}}
{{Pieśń 3:6}}
{{Pieśń 3:7}}
{{Pieśń 3:8}}
{{Pieśń 3:9}}
{{Pieśń 3:10}}
{{Pieśń 3:11}}


{{Pieśń|3:2|BG}}


[[Category:Pieśń nad Pieśniami|003]]
{{Pieśń|3:3|BG}}
 
{{Pieśń|3:4|BG}}
 
{{Pieśń|3:5|BG}}
 
{{Pieśń|3:6|BG}}
 
{{Pieśń|3:7|BG}}
 
{{Pieśń|3:8|BG}}
 
{{Pieśń|3:9|BG}}
 
{{Pieśń|3:10|BG}}
 
{{Pieśń|3:11|BG}}
 
 
 
[[Category:Pieśń nad Pieśniami|003]]

Aktualna wersja na dzień 19:59, 9 sie 2015

3:1 Na łożu mojem w nocy szukałam tego, którego miłuje dusza moja; szukałam go, alem go nie znalazła.

3:2 Już tedy wstanę, a obieżę miasto; po rynkach i po ulicach będę szukać tego, którego miłuje dusza moja; szukałam go, alem go nie znalazła.

3:3 Natrafili mię stróżowie, którzy chodzili po mieście; i spytałem: Widzieliżeście tego któego miłuje dusza moja?

3:4 A gdym maluczko odeszła od nich, zarazem znalazła tego, którego miłuje dusza moja. Uchwyciłam się go, a nie puszczę go, aż go wprowadzę do domu matki mojej, i do pokoju rodzicielki mojej.

3:5 Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły ani przerywały snu miłego mojego, dokądby nie zechciał.

3:6 Któraż to jest, co występuje z puszczy jako słuoy dymu, okurzona będąc myrrą i kadzidłem droższem nad wszelaki proszek aptekarski?

3:7 Oto łoże Salomonowe, około którego stoi sześćdziesiąt mocarzów z mocarzów Izraelskich.

3:8 Wszyscy ci trzymają miecz, będąc wyćwiczeni do bitwy; każdy z nich ma swój miecz przy boku swym dla strachu nocnego.

3:9 Pałac sobie król Salomon wystawił z drzewa Libańskiego.

3:10 Słupy jego poczynił srebrne, a pokład jego złoty, podniebienie szarłatne, a wewnątrz usłany jest miłością córek Jerozolimskich.

3:11 Wynijdźcie, córki Syońskie! a oglądajcie króla Salomona w koronie, którą go ukoronowała matka jego w dzień zrękowin jego, i w dzień wesela serca jego.