1 Księga Mojżeszowa - rozdział 6: Różnice pomiędzy wersjami
m (1 wersja) |
m (1 wersja) |
||
(Nie pokazano 80 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{ | {{1 Mojż.|6:1|BG}} | ||
{{1 Mojż.|6:2|BG}} | |||
{{ | {{1 Mojż.|6:3|BG}} | ||
{{1 Mojż.|6:4|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:5|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:6|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:7|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:8|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:9|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:10|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:11|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:12|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:13|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:14|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:15|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:16|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:17|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:18|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:19|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:20|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:21|BG}} | |||
{{1 Mojż.|6:22|BG}} | |||
[[Category:1 Księga Mojżeszowa|006]] |
Aktualna wersja na dzień 18:21, 9 sie 2015
6:1 I stało się, gdy się ludzie poczęli rozmnażać na ziemi, a córki się im zrodziły;
6:2 Że, widząc synowie Boży córki ludzkie, iż były piękne, brali je sobie za żony, ze wszystkich, które sobie upodobali.
6:3 I rzekł Pan: Nie będzie się wadził duch mój z człowiekiem na wieki, gdyż jest ciałem; i będą dni jego sto i dwadzieścia lat.
6:4 A byli olbrzymowie na ziemi w one dni; nawet i potem, gdy weszli synowie Boży do córek ludzkich, rodziły im syny. A cić są mocarze, którzy od wieku byli mężowie sławni.
6:5 A widząc Pan, że wielka była złość ludzka na ziemi, a wszystko zmyślanie myśli serca ich tylko złe było po wszystkie dni;
6:6 Żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi, i bolał w sercu swem.
6:7 I rzekł Pan: Wygładzę człowieka, któregom stworzył, z oblicza ziemi, od człowieka aż do bydlęcia, aż do gadziny, i aż do ptastwa niebieskiego; bo mi żal, żem je uczynił.
6:8 Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pańskich.
6:9 Teć są rodzaje Noego: Noe mąż sprawiedliwy, doskonałym był za wieku swego; z Bogiem chodził Noe.
6:10 I spłodził Noe trzech synów, Sema, Chama, i Jafeta.
6:11 Ale ziemia popsowała się była przed Bogiem; i napełniła się nieprawością.
6:12 Tedy wejrzał Bóg na ziemię, a oto popsowana była (albowiem zepsowało było wszelkie ciało drogę swoję na ziemi).
6:13 I rzekł Bóg do Noego: Koniec wszelkiego ciała przyszedł przed oblicze moje, bo napełniona jest ziemia nieprawością od oblicza ich; przetoż je wytracę z ziemi.
6:14 Uczyń sobie korab z drzewa Gofer; przegrody poczynisz w korabiu, i oblejesz go wewnątrz i zewnątrz smołą.
6:15 A uczynisz go na ten kształt: Trzy sta łokci będzie długość korabia; pięćdziesiąt łokci szerokość jego, a trzydzieści łokci wysokość jego.
6:16 Okno uczynisz w korabiu; a na łokieć wywiedziesz je wzwyż, i drzwi korabiu w boku jego postawisz; piętra spodnie wtóre i trzecie uczynisz w nim.
6:17 A Ja oto, Ja przywiodę potop wód na ziemię, ku wytraceniu wszelkiego ciała, w którem jest duch żywota pod niebem; wszystko, cokolwiek jest na ziemi, pozdycha.
6:18 Ale z tobą postanowię przymierze moje; i wnijdziesz do korabia, ty i synowie twoi, i żona twoja, i żony synów twoich z tobą.
6:19 I ze wszech zwierząt wszelkiego ciała po dwojgu ze wszech, wprowadzisz do korabia, aby żywo zachowane były z tobą, samiec i samica będą.
6:20 Z ptastwa według rodzaju jego, i z bydła według rodzaju jego, i z wszelkiej gadziny ziemskiej według rodzaju jej, po dwojgu z każdego rodzaju wnijdą z tobą, aby żywe zostały.
6:21 A ty weźmiesz z sobą wszelkiego pokarmu, który się jeść godzi, a zbierzesz do siebie, i będzie tobie i onym na pokarm.
6:22 I uczynił Noe według wszystkiego; jako mu rozkazał Bóg, tak uczynił.