Przypowieści Salomona - rozdział 16

16:1 Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka. 16:2 Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca. 16:3 Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje. 16:4 Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły. 16:5 Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty. 16:6 Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego. 16:7 Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi. 16:8 Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych. 16:9 Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego. 16:10 Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego. 16:11 Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego. 16:12 Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa. 16:13 Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują. 16:14 Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go. 16:15 W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym. 16:16 Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra. 16:17 Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej. 16:18 Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha. 16:19 Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi. 16:20 Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest. 16:21 Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki. 16:22 Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem. 16:23 Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki. 16:24 Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom. 16:25 Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć. 16:26 Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego. 16:27 Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający. 16:28 Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół. 16:29 Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą. 16:30 Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe. 16:31 Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości. 16:32 Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta. 16:33 Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.