Księga Psalmów - rozdział 139

139:1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię. 139:2 Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka. 139:3 Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich. 139:4 Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz. 139:5 Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję. 139:6 Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć. 139:7 Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę? 139:8 Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. 139:9 Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza, 139:10 I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja. 139:11 Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie, 139:12 Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość. 139:13 Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej. 139:14 Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie. 139:15 Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi. 139:16 Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było. 139:17 Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba. 139:18 Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą. 139:19 Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie; 139:20 Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich. 139:21 Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli? 139:22 Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół. 139:23 Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje, 139:24 I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.