Księga Joba - rozdział 32: Różnice pomiędzy wersjami

Z Notatki Biblijne
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
*>Łukasz Florczak
Nie podano opisu zmian
*>Łukasz Florczak
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Ijoba 32:1 (BG)}}
{{Ijoba|32:1|BG}}
{{Ijoba 32:2 (BG)}}
{{Ijoba|32:2|BG}}
{{Ijoba 32:3 (BG)}}
{{Ijoba|32:3|BG}}
{{Ijoba 32:4 (BG)}}
{{Ijoba|32:4|BG}}
{{Ijoba 32:5 (BG)}}
{{Ijoba|32:5|BG}}
{{Ijoba 32:6 (BG)}}
{{Ijoba|32:6|BG}}
{{Ijoba 32:7 (BG)}}
{{Ijoba|32:7|BG}}
{{Ijoba 32:8 (BG)}}
{{Ijoba|32:8|BG}}
{{Ijoba 32:9 (BG)}}
{{Ijoba|32:9|BG}}
{{Ijoba 32:10 (BG)}}
{{Ijoba|32:10|BG}}
{{Ijoba 32:11 (BG)}}
{{Ijoba|32:11|BG}}
{{Ijoba 32:12 (BG)}}
{{Ijoba|32:12|BG}}
{{Ijoba 32:13 (BG)}}
{{Ijoba|32:13|BG}}
{{Ijoba 32:14 (BG)}}
{{Ijoba|32:14|BG}}
{{Ijoba 32:15 (BG)}}
{{Ijoba|32:15|BG}}
{{Ijoba 32:16 (BG)}}
{{Ijoba|32:16|BG}}
{{Ijoba 32:17 (BG)}}
{{Ijoba|32:17|BG}}
{{Ijoba 32:18 (BG)}}
{{Ijoba|32:18|BG}}
{{Ijoba 32:19 (BG)}}
{{Ijoba|32:19|BG}}
{{Ijoba 32:20 (BG)}}
{{Ijoba|32:20|BG}}
{{Ijoba 32:21 (BG)}}
{{Ijoba|32:21|BG}}
{{Ijoba 32:22 (BG)}}
{{Ijoba|32:22|BG}}




[[Category:Księga Joba|32]]
[[Category:Księga Joba|32]]

Wersja z 17:15, 9 sie 2015

32:1 A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym: 32:2 Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga. 32:3 Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba. 32:4 Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on. 32:5 Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim. 32:6 I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego. 32:7 Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości. 32:8 Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum. 32:9 Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu. 32:10 Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje. 32:11 Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy. 32:12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego. 32:13 Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek. 32:14 Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem. 32:15 Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów. 32:16 Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają. 32:17 Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje. 32:18 Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego. 32:19 Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się. 32:20 Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem. 32:21 Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę. 32:22 Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.