List do Hebrajczyków 4:1
4:1 Bójmyż się tedy, aby snać zaniedbawszy obietnicy o wejściu do odpocznienia jego, nie zdał się kto z was być upośledzony.
Komentarz
- Obietnica
- Drogocenne obietnice, jakie zostały nam zagwarantowane na niezmienianych warunkach.[1]
- Do odpocznienia jego
- Niebieskiego odpocznienia.[2]
- Boskiego odpocznienia.[3]
- Sabatu.[4]
- Chwały Królestwa.[5]
- Stania się współdziedzicami z naszym Odkupicielem.[6]
- Do życia wiecznego na najwyższym poziomie, „w Boskiej naturze”.[7]
- Przez pełne poświęcenie i doskonalenie świętości w naszych sercach i postępowaniu, a w ten sposób rozwijając nasze charaktery i będąc przekształcanymi z chwały w chwałę, na podobieństwo drogiego Syna Bożego.[8]
- Wielki Sabat, królestwo Tysiącletnie, okres siódmego tysiąclecia.[9]
- Miejmy się na baczności
- Kościół, a nie świat.[10]
- Obawa z szacunku, strach przed pomniejszeniem, obrażeniem naszego łaskawego Ojca i Pana.[11]
- Kto traci bojaźń Bożą i obawę przed utratą wielkiej nagrody, ten znajduje się w wielkim niebezpieczeństwie.[12]
- Niemal wszyscy, którzy „odpadają”, najpierw tracą wszelką obawę i stają się zadufani w sobie. Częściowo z uwagi na utratę tej właściwej bojaźni jest niemożliwym ponownie odnowić ich ku pokucie.[13]
- Istnieje taki stan, który charakteryzuje się zbytnią pewnością siebie.[14]
- A tak, kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł – 1 Kor. 10:12 [15]
- Doskonała miłość usuwa obawę niewolnika, lecz nie obawę wynikającą z czci.[16]
- Weźmy to pod rozwagę albo nie wejdziemy do wiecznego Bożego odpocznienia.[17]
- Obawiajmy się utraty takiej wspaniałej perspektywy chwały, czci i nieśmiertelności w tym znaczeniu, że będziemy się starali ustawicznie realizować nasze poświęcenie i trwać w miłości Ojca.[18]
- Aby obecny stan Boskiej łaski i błogosławieństwa nie ustał i nie ustąpił miejsca ziemskiej chmurze, która mogłaby zakryć Niebieskiego Ojca z pola widzenia oczu wiary.[19]
- Powinniśmy się obawiać sami o siebie, abyśmy trwali w stanie doskonałej miłości do Boga i naszych bliźnich.[20]
- Abyśmy zostali przyjęci i uznani za godnych życia wiecznego.[21]
- Poczucie odpowiedzialności.[22]
- Jest to święta bojaźń, która nas wszystkich motywuje.[23]
- Nie chodzi tu o obawę wywołującą cierpienie lub rozpraszającą nas, lecz o racjonalną bojaźń, pomocną ludowi Bożemu w zachowaniu trzeźwości i równowagi umysłu we wszelkich sprawach.[24]
- Powinniśmy uważać i modlić się, oraz kierować naszym postępowaniem z największa ostrożnością, abyśmy mogli uczynić nasze powołanie i wybór pewnym.[25]
- Właściwa bojaźń, jaką posiadał nasz Mistrz. On nigdy się nie zniechęcił, nie powstrzymywał się wykonania pracy zleconej mu przez Ojca.[26]
- Nasz Pan obawiał się, czy wykonał wszystkie wymagania swego urzędu kapłańskiego, wymagające złożenia przyjemnej ofiary.[27]
- Dla bogobojności został wysłuchany – Hebr. 5:7. [28]
- Bóg przewidział otchłań ognia i siarki dla wszystkich tych, którzy w sposób świadomy, inteligentny odrzucają Jego rządy.[29]
- Mamy mieć obawę o tych, którzy opuścili „miejsce święte” oraz „dziedziniec” i odeszli od wszelkiej społeczności z Bogiem do „ciemności zewnętrznych”.[30]
- Nie obawę przed mękami, pochodzącą z niewiedzy i niezrozumienia Boga.[31]
- Pozostał w tyle
- Uchybił, nie uczynił swego powołania i wyboru pewnym.[32]
- Wszyscy, którzy będą dzielili przewidziane zaszczyty, muszą wypełnić warunki powołania – wierność aż do śmierci.[33]
- Najlżejsze przeczucie, że zaczynamy uchybiać wspaniałym Boskim standardom, powinno napełnić nas obawą, że uchybimy wielkiemu zbawieniu.[34]
- Każde uczucie nienawiści, złości lub złośliwości przeciwko bratu, lub każde uczucie im podobne.[35]
- Pokłosie Żniwa [36]
- Św. Paweł nie mówił tu o tym, że sam pozostaje w tyle, lecz nakłaniał on swych adresatów, aby uczynili swoje powołanie i wybranie pewnym - 2 Piotra 1:10. [37]
- Niektórzy zginą, tak jak niektórzy zostaną zbawieni.[38]
- Jak w obrazie stało się to w przypadku Nadaba i Abihu, synów Aarona.[39]
- Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i dokonawszy wszystkiego, ostać się - Efezj. 6:13. [40]
Przypisy
- ↑ R-1807:1, R-613:5
- ↑ R-3913:5, R-4401:4, R-4275:3, R-1841:6, PD-8
- ↑ R-4996:3, R-2487:4
- ↑ F-392
- ↑ R-1914:4, R-1575:5, R-296:4
- ↑ R-4275:3
- ↑ NS314-6-{{{3}}}
- ↑ R-4782:6, R-1842:6
- ↑ R-4015:1
- ↑ NS310-1-{{{3}}}
- ↑ R-4318:5, R-5094:1
- ↑ R-2289:5, R-5652:5
- ↑ R-3596:5
- ↑ Szablon:CR
- ↑ R-4311:1, R-3667:5
- ↑ R-2986:6, R-3726:2, R-2289:4, R-2289:5
- ↑ R-5388:2
- ↑ R-3886:5, R-5094:1, R-4796:3
- ↑ R-2487:4
- ↑ R-4479:5, R-4841:5, R-3667:5
- ↑ R-4401:1
- ↑ R-2102:6
- ↑ R-5304:2
- ↑ NS300-3-{{{3}}}
- ↑ R-5990:4, R-3929:4
- ↑ R-5712:6
- ↑ R-1806:5
- ↑ R-1807:1, R-4841:4
- ↑ NS310-1-{{{3}}}
- ↑ T-63
- ↑ R-5304:2
- ↑ NS187-4-{{{3}}}
- ↑ A-195, R-4810:3, R-1699:6
- ↑ R-5304:2
- ↑ R-3930:5
- ↑ R-482:6
- ↑ R-4810:3
- ↑ R-3083:2
- ↑ T-41, T-63, R-3055:4
- ↑ R-3331:3