1 Księga Mojżeszowa - rozdział 32
Szablon:Nawigacja 1 Księga Mojżeszowa 32:1 1 Księga Mojżeszowa 32:2 1 Księga Mojżeszowa 32:3 1 Księga Mojżeszowa 32:4 1 Księga Mojżeszowa 32:5 1 Księga Mojżeszowa 32:6 32:7 I zląkł się Jakób bardzo a strwożył się; i rozdzielił lud, który z nim był, i owce, i woły, i wielbłądy, na dwa hufce;
Komentarz
- Zląkł się i bardzo strwożył – Przedstawia bojaźń ludu żydowskiego w miarę jak się zbliża czas ich powrotu do ziemi obiecanej[1]
Przypisy
- ↑ R-3970:105, R-3971:105
1 Księga Mojżeszowa 32:8 32:9 I rzekł Jakób: Boże ojca mego Abrahama, i Boże ojca mego Izaaka, Panie, któryś do mnie rzekł: Wróć się do ziemi twojej, i do rodziny twojej, a uczynięć dobrze.
Komentarz
- I rzekł Jakub – Pierwsza modlitwa, jaka jest zanotowana w Piśmie Św. Doskonały wzór modlitwy na podobieństwo Modlitwy Pańskiej, w której jest adoracja Wszechmocnemu Bogu, gdzie wyrażona jest pokora i uniżenie przed Jego majestatem, a zarazem przedstawienie prośby o Boską opiekę, ochronę i powtórzenie Boskiej obietnicy, jako podstawa wiary i nadziei[1]
Przypisy
- ↑ R-3969:103
32:10 Mniejszym jest niż wszystkie zmiłowania, i niż wszystka prawda, którąś uczynił z sługą swym. Albowiem tylko o lasce mojej przeszedłem ten Jordan, a teraz mam dwa hufce.
Komentarz
- O lasce mojej – Bez żadnej posiadłości[1]
- Przeszedłem Jordan – Uciekając z domu[2]
- A teraz mam dwa hufce – Dwa wielkie obozy[3]
Przypisy
32:11 Wyrwij mię proszę z ręki brata mego, z ręki Ezawa; boć się go boję, by snać przyszedłszy nie zabił mię, i matki z synami.
Komentarz
- Z ręki Ezawa – Typ na naturalnego Izraela i Chrześcijaństwo[1]
Przypisy
- ↑ D-14, F-172
1 Księga Mojżeszowa 32:12 32:13 I przenocował tam onej nocy, i wziął z tego, co miał przy ręku, upominek dla Ezawa, brata swego.
Komentarz
- Upominek dla Ezawa – Jakub nie tylko, że się modlił, ale wszystkie sprawy tak sporządził, aby gotowym w razie gdyby okazały się jakieś trudności[1]
- Brata swego – Pomimo, że pozostawił mu wielki majątek, jaki przypadał na niego z powodu prawa pierworodztwa. My nie mamy być wymagającymi sprawiedliwości aż do ostatniego pieniążka w ziemskich rzeczach[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 32:14 1 Księga Mojżeszowa 32:15 1 Księga Mojżeszowa 32:16 1 Księga Mojżeszowa 32:17 1 Księga Mojżeszowa 32:18 1 Księga Mojżeszowa 32:19 1 Księga Mojżeszowa 32:20 1 Księga Mojżeszowa 32:21 1 Księga Mojżeszowa 32:22 1 Księga Mojżeszowa 32:23 32:24 A tylko sam Jakób został.
Komentarz
- Jakub – Typ na Klasę Chrystusa, Zwycięzców[1]
- Sam został – Aby się modlił. Opis, który następuje podobny jest do doświadczeń, które przechodził Jezus w Ogrodzie Oliwnym. Nasz Pan mocował się przez długi czas, aż w końcu otrzymał błogosławieństwo[2]
Przypisy
32:25 A oto, biedził się z nim mąż aż do wejścia zorzy; który widząc, że go nie mógł przemóc, uderzył Jakóba w staw biodry jego, i wytrąciła się z stawu biodra Jakóbowa, gdy się z nim mocował.
Komentarz
- A oto mąż – Anioł w postaci człowieka[1]
- Biedził się z nim:
- Wytrąciło się ze stawu biodro – Prawdopodobnie tak pozostało do końca życia na pamiątkę, że wszystko, co posiada otrzymał od Boga, jako dowód Jego błogosławieństwa[4]
Przypisy
32:26 I rzekł: Puść mię, bo już wschodzi zorza. I odpowiedział: Nie puszczę cię, aż mi będziesz błogosławił.
Komentarz
- Nie puszczę cię:
- Reprezentuje naród Żydowski w czasie, gdy Pan Bóg wyleje ducha łaski i modlitw (Zach. 12:10)[1]
- Iż się zawsze potrzeba modlić, a nie ustawać (Łuk. 18:1)[2]
- Aż mi będziesz błogosławił – Nasze modlitwy powinny być prośbą o Boskie błogosławieństwo, a nie o rzeczy ziemskie[3]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 32:27 32:28 I rzekł: Nie będzie nazywane więcej imię twoje Jakób, ale Izrael; boś sobie mężnie poczynał z Bogiem, i z ludźmi, i przemogłeś.
Komentarz
- Lecz Izrael – Wyraz hebrajski: Jiss’ra’el [H3478] znaczy: Bóg zwycięża, możny u Boga; drugie imię Jakuba nadane mu przez Boga po walce z aniołem w Penuel, bo mężnie sobie poczynał, walczył mężnie – ssarah [H8280][1]
Przypisy
- ↑ R-2866:271
32:29 I spytał Jakób mówiąc: Oznajmij mi proszę imię twoje; a on odpowiedział: Czemu się pytasz o imieniu mojem? I tamże mu błogosławił.
Komentarz
- Czemu pytasz o imię moje – Anioł nie życzył sobie objawiać swojego imienia, ale życzeniem jego było, aby oddał chwałę Bogu[1]
- Tamże mu błogosławił – Najtrudniejsze chwile w życiu Jakuba były wtedy, gdy Pan Bóg objawił mu swą łaskę[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 32:30 1 Księga Mojżeszowa 32:31 1 Księga Mojżeszowa 32:32