1 Księga Mojżeszowa - rozdział 8
Szablon:Nawigacja 8:1 I wspomniał Bóg na Noego i na wszystkie zwierzęta, i na wszystko bydło, które było z nim w korabiu; i przywiódł Bóg wiatr na ziemię, a zastanowiły się wody.
Komentarz
- Z nim w arce – Typ na Chrystusa i Jego moc, która rozmnoży i ustanowi nowe społeczeństwo[1]
- I przywiódł Bóg wiatr – Hebrajski wyraz ruach [H307], duch – który jest odpowiednikiem niewidzialnego wiatru[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 8:2 1 Księga Mojżeszowa 8:3 1 Księga Mojżeszowa 8:4 1 Księga Mojżeszowa 8:5 1 Księga Mojżeszowa 8:6 1 Księga Mojżeszowa 8:7 1 Księga Mojżeszowa 8:8 1 Księga Mojżeszowa 8:9 1 Księga Mojżeszowa 8:10 8:11 I wróciła do niego gołębica pod wieczór; a oto, różdżka oliwy urwana w uściech jej; a tak poznał Noe, że opadły wody z wierzchu ziemi.
Komentarz
Przypisy
- ↑ D-651
1 Księga Mojżeszowa 8:12 8:13 I stało się sześćsetnego i pierwszego roku, miesiąca pierwszego, dnia pierwszego, oschły wody z ziemi; i zdjął Noe przykrycie korabia, a ujrzał, że osechł wierzch ziemi.
Komentarz
- Pierwszego roku – Noe ukończył w tym czasie 600 lat życia[1]
- Pierwszego dnia – To pokazuje akuratność chronologiczną[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 8:14 1 Księga Mojżeszowa 8:15 1 Księga Mojżeszowa 8:16 1 Księga Mojżeszowa 8:17 1 Księga Mojżeszowa 8:18 1 Księga Mojżeszowa 8:19 1 Księga Mojżeszowa 8:20 8:21 I zawoniał Pan wonności wdzięcznej, i rzekł Pan w sercu swem: Nie będę więcej przeklinał ziemi dla człowieka: albowiem myśl serca człowieczego zła jest od młodości jego, nie zatracę więcej wszystkiego co żyje, jakom teraz uczynił.
Komentarz
- Zawoniał Pan – ruach [H307] Objawienie szczególnej, niewidzialnej siły[1]
Przypisy
- ↑ E-174, E-189
8:22 A póki ziemia trwać będzie, siew i żniwo, i zimno, i gorąco, i lato, i zima, i dzień, i noc nie ustaną.
Komentarz
- Póki ziemia trwać będzie – „Ziemia na wieki stoi"[1]
- Nie ustaną – Lecz będą zawsze przypominać ludziom o wyzwoleniu ich od grzechu i śmierci[2]