Pieśń nad Pieśniami - rozdział 2

2:1 Jam jest jako róża Sarońska, a lilija przy dolinach. 2:2 Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami. 2:3 Jako jabłoń między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieńcami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim. 2:4 Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie. 2:5 Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości. 2:6 Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię. 2:7 Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce. 2:8 Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach. 2:9 Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty. 2:10 Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstań, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź. 2:11 Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał. 2:12 Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej. 2:13 Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstańże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź. 2:14 Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane. 2:15 Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną. 2:16 Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami; 2:17 Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.