Ewangelia św. Mateusza 20:27
20:27 A ktobykolwiek między wami chciał być pierwszym, niech będzie sługą waszym.
Komentarz
- I ktokolwiek
- Z Jego uczniów, ludu Bożego.[1]
- Między wami pierwszy
- Nauczyciele, instruktorzy stada.[2]
- Ktoś musi zostać kierownikiem. Całkowita równość nie jest możliwa.[3]
- Powinniśmy zostawić Bożemu uznaniu sprawę zaszczytów, sami zaś powinniśmy być zadowoleni z faktu służenia braciom.[4]
- Nasz Pan wytykał swym apostołom pewne słabości.[5]
- Osoba bez żadnej ambicji nigdy niczego nie osiągnie.[6]
- Pewien rodzaj ambicji, aby służyć Bogu i otrzymać od Niego nagrodę, jest zalecany poprzez wielkie i drogocenne obietnice Słowa Bożego.[7]
- Z drugiej jednak strony, ambicje rozbudzone prze te obietnice mogą stać się naszym sidłem, o czym jesteśmy ostrzeżeni.[8]
- Kierować Kościołem.[9]
- Apostoł Paweł mówi, że ten, kto pragnie wykonywać pracę biskupa, pragnie dobrej pracy. (1 Tym. 3:1) [10]
- Pan nie wzbudza w swym ciele władców, ale przewodników, którzy powinni być słuchani, a których wiara i przykład winny być naśladowane.[11]
- Bóg uczynił Jezusa wodzem. On pominął Szatana, który był samolubny. Gdy Jezus udowodnił swą pokorę, wówczas Ojciec go wywyższył.[12]
- Nie powinniśmy pomagać w osiągnięciu wysokiego stanowiska temu, kto go pragnie. To bowiem zaszkodziłoby zarówno jemu, jak i samej sprawie.[13]
- Niech będzie sługą waszym
- Ten, który najwięcej pracuje w służbie i przynosi najwięcej duchowego błogosławieństwa, powinien być uznawany za kierownika.[14]
- Największym zaszczytem między braćmi Pańskimi jest być sługą. Najwierniejszy powinien otrzymać sposobność służenia. W tym sensie będzie waszym kierownikiem.[15]
- Należy darzyć największym szacunkiem tych, którzy służą Kościołowi, a nie tych, którzy wymagają usługi, czci i wywyższenia.[16]
- W tamtych czasach biskup był pokornym sługą Kościoła, bez tytułów, troszczącym się o sprawy owiec.[17]
- Powinniśmy wyzbyć się wszelkich aspiracji do kierowania, w rozumieniu dążenia do osiągnięcia osobistej chwały.[18]
- Lecz nie w duchu dominacji, rządzenia innymi.[19]
- Służąc w jakikolwiek sposób, do którego jesteśmy najbardziej uzdolnieni.[20]
- Nie oznacza to, że nie powinniśmy mieć żadnych aspiracji. Powinniśmy kierować się dążeniem do służenia Kościołowi.[21]
- Pozwól Panu zatroszczyć się o miejsce twojej służby, pozwól otworzyć mu drogę.[22]