1 Księga Mojżeszowa - rozdział 24
Szablon:Nawigacja 1 Księga Mojżeszowa 24:1 24:2 Tedy rzekł Abraham do starszego sługi swego w domu swym, który wszystkiem rządził, co miał: Połóż, proszę, rękę twoję pod biodro moje;
Komentarz
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 24:3 24:4 Ale pójdziesz do ziemi mojej, i do rodziny mojej, a stamtąd weźmiesz żonę Izaakowi, synowi memu.
Komentarz
- Pójdziesz do rodziny mojej – Reprezentuje domowników wiary[1]
- Weźmiesz żonę Izaakowi – Który w owym czasie miał 40 lat. Poddanie się Izaaka reprezentuje poddanie się Jezusa woli Ojca[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 24:5 1 Księga Mojżeszowa 24:6 1 Księga Mojżeszowa 24:7 1 Księga Mojżeszowa 24:8 1 Księga Mojżeszowa 24:9 24:10 I wziął on sługa dziesięć wielbłądów, z wielbłądów pana swego, i poszedł; bo wszystkie dobra pana swego miał w rękach swych; a wstawszy puścił się do Aram Naharaim, do miasta Nachorowego.
Komentarz
- Dziesięć wielbłądów – Wielbłądy reprezentują Słowo Boże. Wielbłądy niosły sługę i prezenty dla oblubienicy[1]
Przypisy
- ↑ R-160:11, R-161:11
1 Księga Mojżeszowa 24:11 1 Księga Mojżeszowa 24:12 1 Księga Mojżeszowa 24:13 1 Księga Mojżeszowa 24:14 24:15 I stało się, że pierwej niż przestał mówić, oto, Rebeka wychodziła, która się urodziła Batuelowi, synowi Melchy, żony Nachora, brata Abrahamowego, niosąc wiadro na ramieniu swem.
Komentarz
- Oto Rebeka – Typ na Kościół, Oblubienicę Chrystusową[1]
Przypisy
- ↑ F-170
1 Księga Mojżeszowa 24:16 1 Księga Mojżeszowa 24:17 1 Księga Mojżeszowa 24:18 24:19 A gdy mu się dała napić, rzekła: I wielbłądom twoim naczerpię, aż się napiją.
Komentarz
- I wielbłądom twoim – Duch Św. nie objawia rzeczy odnoszących się do wielkiego powołania w Chrystusie dopóki, kto nie bada się Słowa Bożego i ducha świętego[1]
Przypisy
- ↑ R-160:11, R-161:11
24:20 I wylała prędko wodę z wiadra swego w koryto, a bieżawszy jeszcze do studni czerpać, naczerpała wszystkim wielbłądom jego.
Komentarz
- Wszystkim wielbłądom – Pokazuje to gościnność, dobre usposobienie i szlachetność charakteru – tylko tacy są powołani do uczestnictwa z Chrystusem jako klasa Oblubienicy[1]
Przypisy
- ↑ R-3953:73
1 Księga Mojżeszowa 24:21 24:22 I gdy się napiły wielbłądy, wyjął on mąż nausznicę złotą, która ważyła pół sykla, i dwie manele, i dał na ręce jej, które ważyły dziesięć syklów złota.
Komentarz
- Nausznice złote (kolczyk) – Reprezentują efekt usłyszanego powołania, aby się stać Oblubienicą Chrystusową[1]
- Dwie manele (bransolety) – Wyobrażają powołanie do dobrych uczynków; potem, gdy kto przyjął, powołanie do Królestwa [2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 24:23 1 Księga Mojżeszowa 24:24 1 Księga Mojżeszowa 24:25 1 Księga Mojżeszowa 24:26 1 Księga Mojżeszowa 24:27 1 Księga Mojżeszowa 24:28 1 Księga Mojżeszowa 24:29 1 Księga Mojżeszowa 24:30 1 Księga Mojżeszowa 24:31 1 Księga Mojżeszowa 24:32 1 Księga Mojżeszowa 24:33 1 Księga Mojżeszowa 24:34 1 Księga Mojżeszowa 24:35 1 Księga Mojżeszowa 24:36 1 Księga Mojżeszowa 24:37 1 Księga Mojżeszowa 24:38 1 Księga Mojżeszowa 24:39 1 Księga Mojżeszowa 24:40 1 Księga Mojżeszowa 24:41 1 Księga Mojżeszowa 24:42 1 Księga Mojżeszowa 24:43 1 Księga Mojżeszowa 24:44 1 Księga Mojżeszowa 24:45 1 Księga Mojżeszowa 24:46 24:47 I pytałem jej, mówiąc: Czyjaś ty córka? i odpowiedziała: Jestem córka Batuela, syna Nachorowego, którego mu urodziła Melcha, tedym włożył nausznice na twarz jej, i manele na ręce jej.
Komentarz
- Którego urodziła Melcha – Dzieci otrzymują życie od ojca, od matki organizm, co jest pokazane w cielesnym urodzeniu Chrystusa[1]
Przypisy
- ↑ E-99, E-110
1 Księga Mojżeszowa 24:48 1 Księga Mojżeszowa 24:49 1 Księga Mojżeszowa 24:50 24:51 Oto Rebeka przed tobą; weźmij ją, a idź; a niech będzie żoną syna pana twego, jako rzekł Pan.
Komentarz
- Weźmij ją, a idź – Przyjęcie powołania, aby się stać Oblubienicą Chrystusową nie byłoby możliwe, gdyby się kto ociągał i odkładał na później[1]
Przypisy
- ↑ R-3953:73
1 Księga Mojżeszowa 24:52 24:53 Zatem wyjął sługa on naczynia srebrne, i naczynia złote, i szaty, a oddał je Rebece; dał też upominki drogie bratu jej, i matce jej.
Komentarz
- Naczynia srebrne – Symbol prawdy[1]
- Naczynia złote – Wyobrażają dodatnie dary Ducha Św., które bywają udzielane po zaręczeniu z Chrystusem[2]
- Szaty – Reprezentują nowość żywota Kościoła i społeczność z Ojcem i Synem, których powołanie zostało przyjęte[3]
- Bratu i matce jej – Sympatycy między domownikami wiary, którzy zostali usprawiedliwieni, ale niezupełnie poświęceni[4]
Przypisy
24:54 Jedli tedy i pili, on i mężowie, którzy z nim byli, i zostali tam na noc; a rano wstawszy, rzekł: Puśćcie mię do pana mego.
Komentarz
- Rano wstawszy – Ten i poprzedni dzień oznacza 2 dni po 1000 lat, w których Oblubienica Chrystusowa jest powoływana[1]
Przypisy
- ↑ R-2310:156, R-2311:156
1 Księga Mojżeszowa 24:55 1 Księga Mojżeszowa 24:56 1 Księga Mojżeszowa 24:57 1 Księga Mojżeszowa 24:58 1 Księga Mojżeszowa 24:59 1 Księga Mojżeszowa 24:60 24:61 Tedy wstawszy Rebeka z dzieweczkami swemi, i wsiadłszy na wielbłądy jechały za onym mężem; i wziął sługa on Rebekę, i odjechał.
Komentarz
- Rebeka z dzieweczkami – Z Wielkim Gronem[1]
- Jechały za owym mężem – Reprezentuje indywidualne doświadczenia postępujących pod kierownictwem ducha św., jak również doświadczenia całego Kościoła w ciągu całego Wieku Ewangelicznego[2]
Przypisy
24:62 A Izaak wracał się z przechadzki od studni, którą zowią Żywiącego i Widzącego mię; bo mieszkał w ziemi południowej.
Komentarz
- Żywiącego i Widzącego – Mamy tu użyte dwa wyrazy hebrajskie: pierwszy to chaj [H2416], który znaczy: żywy, istota żywa i drugi ro’ij [H7210]: widzenie, wygląd, patrzenie. Jest to miejsce gdzie Hagar rozmawiała z Panem nie widząc Go. To pokazuje, że Chrystus przy wtórym przyjściu nie będzie widzialny dla naturalnych oczu[1]
Przypisy
- ↑ R-161:11, R-162:11
24:63 A wyszedł był Izaak, dla modlitwy na pole pod wieczór, i podniósłszy oczy swe, ujrzał wielbłądy przychodzące.
Komentarz
- I wyszedł był Izaak – Figuruje wtóre przyjście Chrystusa[1]
- Na pole – Rola jest świat – Mat. 13:38[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 24:64 24:65 Bo rzekła do sługi: Cóż on za mąż, który idzie przez pole przeciwko nam? I odpowiedział sługa: Ten jest pan mój. A ona wziąwszy rańtuch nakryła się.
Komentarz
- Rzekła do sługi – Wyobraża ducha Prawdy[1]
- Wziąwszy rańtuch zakryła – Reprezentuje przejście Kościoła poza drugą zasłonę[2]
Przypisy
1 Księga Mojżeszowa 24:66 24:67 I wprowadził ją Izaak do namiotu Sary, matki swojej; i wziął Rebekę, i była mu żoną, i miłował ją. I ucieszył się Izaak po śmierci matki swojej.
Komentarz
- Do namiotu Sary – Typ na Przymierze Abrahama[1]
- I była mu za żonę: