Ewangelia św. Mateusza 18:15

18:15 A jeźliby zgrzeszył przeciwko tobie brat twój, idź, strofuj go między tobą i onym samym: jeźli cię usłucha, pozyskałeś brata twego.

Komentarz

• A jeśliby
  1. Nie ma wyjątków od reguły pokazanej w tym fragmencie.
  2. Mamy nie tylko analizować nasze motywy, ale po tym, jak znajdziemy dobre z nich, mamy analizować nasze metody i ujmować je w ramy Słowa Bożego.
• Zgrzeszył
  1. Powinniśmy przyjąć postawę pełną miłości (Kol. 3:14), przymykać oczy na większość rzeczy, jakie inni robią.
  2. Albo miał coś niemiłego do powiedzenia lub krytykował prywatne życie innych.
  3. Prawdziwy Chrześcijanin będzie się starał myśleć w wyrozumiały sposób o pracy i czynach innych, będzie się starał zakładać, że ich intencje są dobre, dopóki nie zdobędzie dowodów, że jest inaczej.
• Brat twój
  1. Polecenie to dotyczy tylko braci, Kościoła.
  2. Ci, którzy nie są braćmi, nie są dziećmi światłości, ale dziećmi ciemności, utożsamiającymi się z braćmi, muszą być traktowani zgodnie z Bożym nakazem opisanym w tym miejscu.
  3. W relacjach z osobami niewierzącymi należy również kierować się tym duchem. Jeżeli jednak niewierzący świadomie popełnił oszustwo, powinien być oddany sądowi świeckiemu.
  4. Instrukcje te dane były tylko Kościołowi, lecz ktokolwiek będzie się starał zastosować tę regułę do braci, przekona się, że jest to mądra zasada postępowania we wszelkich sprawach życia.
  5. Przeciwko tobie (ang. przekład, przyp. tłum) – Nie chodzi tu o to, co czyni on przeciwko innym, ale przeciwko „tobie”.
  6. Jeżeli ktoś opowiada nam o nieprzyjemnych rzeczach dotyczących innych, powinniśmy poprosić go, aby robił to nie podając imienia i nazwiska drugiej strony albo żeby nie używał opisów, po których moglibyśmy się zorientować, o kogo chodzi.
  7. Jeżeli zdamy sobie sprawę, że jakiś brat woli innego brata niż nas samych, czyniąc między nami różnicę, nie powinniśmy się czuć urażeni.
• Idź
  1. Ten nakaz powinien być zrozumiany co do najmniejszego szczegółu i winien być stosowany bez jakichkolwiek modyfikacji.
  2. Zasady te zostały praktycznie zilustrowane w kolejnych fragmentach.
• Upomnij go
  1. Bez uprzedniego osądzania lub potępiania go.
  2. Nie aby go zawstydzić albo żeby go zwymyślać, ale aby zapewnić zaprzestanie nieprawidłowości i uzyskać – o ile to możliwe – pewne zadośćuczynienie za krzywdę.
  3. Musimy mieć jasność w tej kwestii, że postępowanie zgodne z tym nakazem przyniesie korzystne rezultaty prawie w każdym przypadku.
  4. Nie chodzi tu o błahostki w rodzaju złych podejrzeń, plotek, wyimaginowanych zniewag, ale o rzeczywiste zło wyrządzone nam.
  5. Nie chodzi tu o pokazanie mu z góry, że coś uczynił źle, lecz w przyjazny sposób, aby się pojednać.
  6. Nie mamy prawa go karać; to należy do Boga.
  7. Aby mu pomóc, a nie aby wyśmiewać się, złościć, dokuczać lub usidlać go.
  8. Jeżeli sprawa jest zbyt mała, aby ją wspominać, powinna zostać zapomniana.
  9. Dopóki zewnętrzne zachowanie brata lub siostry jest rozsądne, słuszne i sprawiedliwe, zarówno poczucie sprawiedliwości jak i miłość mówią nam, że nie powinniśmy się wtrącać.
  10. Jeżeli decydujemy się patrzeć przez palce na błąd brata, nie jest koniecznym dopełniać wszystkich tych nakazów.
• Sam na sam
  1. Prywatnie, bez uprzednich konsultacji lub rozmów z kimkolwiek.
  2. Tym przykazaniem nasz Pan ustanowił strażnika przed podstępnym grzechem oszczerstwa, który wstrzymuje wzrost w prawdzie i jej duchu miłości.
  3. Możliwe, że cała sprawa powstała z nieporozumienia.
  4. Nawet mając w ręku niezbity dowód, idź do sprawcy sam.
  5. Należy się spotkać w szczerości jako bracia, aby omówić sprawę.
  6. Nieposłuszeństwo wobec tego nakazu skutkuje wzrostem korzenia gorzkości, nieporozumień, złości, złośliwości, nienawiści i niesnasek.
  7. Jest to jedyny właściwy sposób napominania, dany przez naszego Pana, jedyny sposób naprawienia krzywdy.
  8. Jest dobrze zakorzenioną zasadą państwa, że lepszy wpływ na złoczyńcę można wywrzeć gdy jest on sam, niż w obecności widowni.
  9. Jeżeli kwestią jest wykroczenie przeciwko tobie samemu; jeżeli zaś jest to wykroczenie przeciwko Kościołowi lub jest to czyn zewnętrznie niemoralny, wówczas starsi powinni lepiej tę rzecz rozsądzić i będą wiedzieć, jak podejść do problemu.
  10. Przeciwnik będzie się starał wykorzystać każdy dostępny środek, aby odwieść nas od jasno wyrażonej zasady miłości, będzie się starał wpłynąć na nasze myśli, abyśmy doszli do wniosku, że zasada ta nie znajduje zastosowania do problemu, który nas dręczy.
  11. Zwykłym sposobem, poprzez który „stary człowiek” odkłada na bok Boską zasadę, jest ten, że dochodzi on do wniosku, że zasada ta nie znajduje zastosowania w jego przypadku albo tłumaczy sobie, że nie wie on, jak powinno się ją zastosować w danej sytuacji, wobec czego musi on prosić innych o radę, co jest w tym fragmencie czynnością wyraźnie zakazaną.
  12. Pokusa rozprawiania o słabościach lub upadkach innych jest wskazówką braku miłości po naszej stronie.
  13. Sprawa nie powinna być ujawniana nawet w formie zapytania o radę. Mamy radę Pańską, więc według niej postępujmy.
  14. I nie wspominając o tym innym, chyba że grzesznik odmawia wysłuchania nas i odmawia naprawienia swego czynu.
  15. W sprawie rodzinnej byłoby właściwe udać się do głowy rodziny, w przypadku instytucji, gdzie przestępca jest jedynie jej przedstawicielem, będzie dobrze udać się do kierownika stowarzyszenia.
• Jeśliby cię usłuchał
  1. Pan nie wspomniał nic na temat jego przeprosin. Jednakże jeżeli uzna, że uczynił źle, a nie przeprosi, sam sobie wyrządza krzywdę.
• Pozyskałeś brata swego
  1. Odnalazłeś go.
  2. Sprawa została załatwiona, pokój zatriumfował, groźba rozłamu została odwrócona i nikt nie uważa się za mądrzejszego.
  3. Staraj się pozyskać swego brata, a nie odrzucaj go i nie ekskomunikuj.
  4. Z powrotem do społeczności, sprawiedliwości, harmonii z Panem.
  5. Zdobyłeś go dla sprawiedliwości, dla zbawienia, dla chrześcijańskiego życia i prawdopodobnie, jako przyjaciela.