List św. Pawła do Rzymian 6:2
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
6:2 Nie daj tego Boże! albowiem którzyśmy umarli grzechowi, jakoż jeszcze w nim żyć będziemy?
Komentarz
- Jakże
- My, którzy grzechowi umarliśmy
- Święci, którzy jesteśmy uznani za martwych w ciele, lecz za żywych w duchu.[3]
- Poświęcenie na śmierć.[4]
- Traktując zastępstwo naszego Pana za grzech jak gdyby to nasza własna grzeszna istota umarła.[5]
- Jeżeli chodzi o naszą wolę.[6]
- Przez lub dla którego, jako ofiara za grzech.[7]
- Jeszcze w nim żyć mamy
- Mieć społeczność z tym, co staramy się usilnie zniszczyć lub usunąć.[8]
- Przez nasze przymierze z Bogiem uznaliśmy się za martwych dla grzechu.[9]
- Powinniśmy odpierać i sprzeciwiać się grzechowi jako naszemu wielkiemu wrogowi, który raz już spowodował naszą śmierć.[10]
- Jeżeli nasza wola zwracałaby się w kierunku grzechu, oznaczałoby to, że umarliśmy jako nowe stworzenie.[11]