List do Hebrajczyków 9:16

9:16 Albowiem gdzie jest testament, potrzeba, aby śmierć nastąpiła tego, który czyni testament.

Komentarz

• Jest
  1. Istnieje (Diaglott).
• Testament
  1. Wola.
  2. Nowe Przymierze – zapis.
  3. Jezus był testatorem i zamierzał zostawić ostatnią wolę, która obejmowała Jego ziemskie życie składane na ofiarę.
  4. Jezus ma do dania ludziom życie, [[restytucja|restytucję.
• Śmierć
  1. W przypadku Mojżesza, śmierć testatora została przedstawiona przez zabicie cielca i kozła. W przypadku pozaobrazowego Mojżesza, jest ona pokazana w ofierze naszego Pana i Kościoła.
  2. Mojżesz w sposób symboliczny kupił Izrael i zostawił im w spadku zasady Zakonu.
  3. Jako Pośrednik albo testator Jezus musi umrzeć, aby pozostawić ludzkości dziedzictwo – przebaczenie i odnowienie w Nowym Przymierzu.
  4. Zapisując w spadku to, z czym się rozstawał w chwili śmierci.
  5. Tak długo, jak Jezus był człowiekiem, sam potrzebował ludzkiego życia, jednakże okazując posłuszeństwo woli Ojca, złożył swe ludzkie życie w ofierze.
  6. Nasz Pan zaprasza nas do przyłączenia się do Niego jako testatora przez złożenie naszego życia w ofierze.
  7. Tak i oni teraz stali się nieposłusznymi, aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili – {{Rzym. |11:31]].
• Tego, który go sporządził
  1. Chrystusa jako Głowy i Kościoła, Ciała.
  2. Ktoś, kto zapisuje coś innym w spadku.
  3. Ten, kto sporządza testament.
  4. Było konieczne, aby nasz Pan dokładnie wykonał Plan, który Bóg nakreślił.
  5. Przez swą śmierć Jezus przekazał nam, Kościołowi, korzyści płynące z Jego zasługi.
  6. Przyjąwszy ludzkie życie, którego w żaden sposób nie sprzeniewierzył, dysponuje tym życiem i jego prawami, aby je przekazać Izraelowi, a za jego pośrednictwem całej ludzkości. W ten sposób jest testatorem.
  7. Przekazuje je nie za swego życia jako dar, ale jako ten, kto sporządza testament, który przekazuje to, z czym się rozstaje w chwili śmierci.
  8. Nasz Pan jako Wielki Pośrednik Nowego Przymierza przekaże ludzkości ludzkie prawa i przywileje, do których miał prawo przez swe doskonałe posłuszeństwo względem Boskiego Prawa.
  9. Zapisując światu wieczne życie.
  10. Nasienie Abrahama, jako sporządzające testament, zapisuje Izraelowi (a za jego pośrednictwem całemu światu) wszystkie ziemskie i restytucyjne przywileje zabezpieczone przez śmierć Jezusa, przekazane na „naszą rzecz”, których zrzekamy się przez śmierć.
  11. Kościół – członkowie Jego Ciała mają udział w tym testamencie.
  12. Jeszcze nie całkowicie wykonane; w związku z czym błogosławieństwa restytucyjne są opóźnione i się jeszcze nie rozpoczęły.
  13. To, co go ratyfikuje. (Diaglott)