List św. Pawła do Rzymian 5:12

5:12 Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Komentarz

• Przeto
  1. Odnosi się tutaj ponownie do pojednania wspomnianego w wersecie Rzym. 5:11.
  2. W przeciwieństwie do nauk ewolucjonistów.
• Jak przez jednego człowieka
  1. Ojciec Adam przez swe nieposłuszeństwo uwikłał siebie i cały rodzaj ludzki w coś, co Pismo Święte nazywa „przekleństwem” albo karą, karą śmierci.
  2. Odpowiedzialność za upadek ponosi Adam.
  3. Kłamstwo Szatana było przyczyną nieposłuszeństwa pierwszego człowieka.
  4. Efekt upadku Adma przeszedł na jego potomstwo przez dziedziczenie.
  5. Tylko niedoskonałe, umierające istoty mogły pochodzić z nasienia Adama.
  6. Ojciec Adam miał życie, lecz je utracił poprzez nieposłuszeństwo w Edenie; w zamian za co został obciążony wyrokiem śmierci.
  7. Potępienie Adama jako człowieka nie spowodowało odrębnego potępienia jego dzieci, lecz objęło je jako członków jednego człowieka.
  8. Otrzymanie przez potomstwo Adama błogosławieństw płynących z odkupienia dokonanego przez Chrystusa jest równie pewne, jak pewny był jego udział w przekleństwie, jakie spadło na ojca Adama.
  9. Lepiej jest, że wszyscy zostali potępieni w Adamie, niż gdyby mieli być skazywani na śmierć indywidualnie, ponieważ mogą być uwolnieni przez jednego człowieka – Jezusa Chrystusa.
  10. W którym wszyscy zgrzeszyli.
  11. Na początku Adam był doskonały i miły Bogu.
  12. Grób przedstawia karę nałożoną na Adama za jego przestępstwo i został on odziedziczony przez wszystkie jego dzieci.
  13. Adam stworzył, wywołał to „piekło”, stan śmierci względem całej ludzkości przez swe nieposłuszeństwo.
  14. Śmierć rodzaju ludzkiego nie zależała od Ewy, lecz całkowicie od Adama.
  15. Adam nie został zwiedziony, wobec czego ponosił większą odpowiedzialność niż Ewa.
  16. Chociaż to Ewa zgrzeszyła jako pierwsza, jej czyn nie naraził rodzaju ludzkiego na niebezpieczeństwo, ponieważ rodzaj ludzki znajdował się nie w niej, lecz w Adamie.
  17. Tożsamość Ewy była tak ściśle związana z Adamem, że nawet gdyby sama nie zgrzeszyła poprzez sięgnięcie po zakazany owoc, to jednak mimo wszystko podzieliłaby jego karę śmierci, będąc częścią swego męża.
  18. Gdyby sama Ewa zgrzeszyła, to rodzaj ludzki by nie umierał. Potomstwo Adama byłoby takie samo, niedoskonałość Ewy nie dotknęłaby go.
  19. Chociaż śmierć nie zależała od Ewy, to jednak miała ona swój udział w jej sprowadzeniu; podobnie odnowa życia nie zależy od Oblubienicy Chrystusowej, lecz od Jezusa, chociaż ma ona udział w dziele restytucji.
  20. Poprzez grzech Adama potępienie stało się udziałem całego rodzaju ludzkiego, zaś jego małżonka, matka Ewa, była wraz z nim uczestnikiem tego wszystkiego.
  21. Adam i jego małżonka byli jednym, a nie dwojgiem, dlatego też Ewa podzieliła wyrok, jaki dotknął Adama, do którego przyczyniło się również jej postępowanie.
  22. Bóg zamierzył,, aby cały rodzaj ludzki zrodzony był z jednej pary, aby gdy wejdzie grzech i dosięgnie całą ludzkość, śmierć jednej osoby wystarczyła do odkupienia wszystkich.
  23. Rozprzestrzenianie się gatunku nie rozpoczęło się aż do chwili po upadku – dzięki tej Bożej opatrzności każdy członek rodzaju może mieć udział w odkupieniu.
  24. Skoro duchowni wszystkich denominacji nie wierzą, że potępienie Adama przeszło na wszystkich, jak mogą wierzyć, że odkupienie zostało dokonane przez naszego Pana Jezusa raz za wszystkich, za Adama i jego potomstwo.
• Grzech wszedł
  1. Przed przestępstwem Adama na świecie nie było grzechu ani śmierci.
  2. Adam sprzedał siebie i swój ród grzechowi.
  3. Przyczyna wszelkich smutków i całego nieszczęścia na ziemi.
  4. Ojcowie jedli cierpkie grona, a zęby synów ścierpły. – Jer. 31:29, Ezech. 18:2
  5. Grzech był nielojalnością, nieposłuszeństwem, zaś karą za niego była śmierć.
  6. W Edenie; od tej chwili rozpoczął się ciągły proces upadku, za wyjątkiem wprowadzonej przez Boga soli ziemi – Mat. 5:13, której wpływ miał powstrzymywać masy społeczne od zepsucia.
  7. Dowód, że grzech, śmierć oraz całe zło wywołane zostało nieposłuszeństwem człowieka, jest z pewnością zaprzeczeniem tezy, że Bóg jest jego autorem.
• Na świat
  1. Grzech Adama był grzechem świata, ponieważ on był światem – rodzaj ludzki był w nim zawarty.
  2. Nauka ta jest odległa od wywodów ewolucjonistów, Biblia naucza czegoś dokładnie przeciwnego.
• Przez grzech
  1. W wyniku grzechu.
  2. Jako konsekwencja grzechu.
  3. Albo jako kara za grzech.
  4. Zanim grzech wszedł na świat, nie było na nim śmierci.
  5. Potępienie śmierci wyniknęło z rozmyślnego grzechu Adama.
  6. Nie byłoby czegoś takiego na świecie jak śmierć, gdyby nie grzech; zatem grzech i śmierć stanowią przekleństwo.
  7. Grzech, nieposłuszeństwo, przyniosły ze sobą karę, śmierć, która osłabiła wizerunek Boga i pod każdym względem zdegradowała człowieka.
  8. W ten sposób śmierć i wszystkie jej pochodne przeszły na ród Adama, ponieważ wszyscy zostali zarażeni chorobą grzechu.
  9. Płynie stąd nauka, że grzech, choroby i degradacja są złem; nie z powodu błędu w pracy naszego Stworzyciela, lecz poprzez dziedziczenie w wyniku przestępstwa Adama.
  10. Adam stracił władzę związana z doskonałym człowieczeństwem i całe prawo do doskonałości poprzez nieposłuszeństwo.
  11. Adam został odsunięty od społeczności z Bogiem, wygnany z Edenu i poddany warunkom umierania.
  12. Ofiara okupu złożona przez Jezusa dotyczyła śmierci Adamowej i grzechów Adamowych, a nie innych.
  13. Grzech umyślny nie jest grzechem Adamowym, w jakimkolwiek sensie tego słowa. Okup za grzech Adamowy nie wywołuje zatem uwolnienia z odpowiedzialności za grzech umyślny.

Śmierć – Wyrok śmierci, przekleństwo, gniew Boży. HG228:4, NS228:4 Gniew Boży jest objawiony w wyroku śmierci, jaki ciąży nad naszym rodzajem od 6000 lat. Q328:T, NS231:6 Wszedł. R1196:4 Ludzkość została skazana na wymarcie. R875:2 Cały świat ludzkości został przez Jehowę uznany za niegodny wiecznego życia. F395 Wyrok nie wspominał jedynie o śmierci i powrocie do życia po jakimś czasie, lecz o pozostaniu martwym, o wiecznej śmierci. R875:3 Kara, wyrok, odpłata za grzech. E452, F395, R1026:2 Kara za grzech jest wszędzie opisana jako zniszczenie. R1026:3 Na człowieka, na wszystkich ludzi przyszła śmierć, a nie wieczne męki. R4552:2, 1085:2, 1026:2, CR209:1, 21:1, NS586:3, 110:6 Gdyby tą karą były wieczne męki, czy apostoł byłby upoważniony do uczynienia tego stwierdzenia? R1026:3 Przekleństwo śmierci jest o wiele bardziej sensowne niż błędna doktryna o wiecznych mękach. HG650:2 Cały ból, cierpienie, smutek i choroby jakich doświadczamy są częścią procesu umierania. R4972:6, 3921:5 Adam stracił wieczne życie i społeczność z Bogiem, a w zamian otrzymał choroby, ból, smutek, śmierć. R4552:2 Bóg, który dał możliwość wiecznego życia, miał pełne prawo, pełną moc, aby zakończyć to życie, gdy zostało wykorzystane w sposób sprzeczny z Jego rozkazem. SM29:T Boża mądrość i sprawiedliwość nie mogą być zakwestionowane – wyrok śmierci został wydany w sprawiedliwy sposób na wszystkich przez ojca Adama. R1506:6 Jedynie Adam i Ewa, zanim zgrzeszyli, oraz nasz Pan Jezus, który był bezgrzeszny, mieli życie w pełnym tego słowa znaczeniu; wszyscy inni urodzeni pod potępieniem, właściwie rzecz ujmując - umierają, a nie żyją. R1105:5 Słowo to jest niekiedy używane w symbolicznym znaczeniu, jednakże za nim kryje się rzeczywista śmierć, która przyszła na wszystkich. R891:2 Śmierć Adamowa była karą za grzech wymierzoną po jego popełnieniu. R911:4 Adam stał się niewolnikiem grzechu, a w jego wyniku, niewolnikiem śmierci. R5355:3 Śmierć i grzech. R5372:2 Na wszystkich ludzi – Cały rodzaj ludzki. R838:3 Zanim się narodzili. R1780:1 Świat ludzkości może być uznany za rodzaj potępiony, objęty wyrokiem śmierci. Q764:4 W ten sposób całe stworzenie zostało poddane kruchości (wrodzonej skazie grzechu i związanemu z nim potępieniu na śmierć). R1780:6 Upadek Adama rozciągnął się w naturalny sposób na jego potomstwo, wzmagając swą siłę i pęd. F395 W ramach Bożego prawa cały rodzaj został osądzony w swym przedstawicielu, w Adamie. R723:2 Rozciąga się ona na całą ludzkość, a nie jedynie na największych grzeszników, lecz również na nowonarodzone i nienarodzone dzieci. R1477:5 Dziecko mające za sobą godzinę życia dzieli ból i proces umierania na równi z tymi, którzy żyją dłużej i uczestniczą w przestępowaniu praw sprawiedliwości. F333 Wszyscy są grzesznikami, wszyscy są zniedołężniali, schorowani i umierający. R4138:5 „Oto urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja” (Ps. 51:7). NS351:5 Dzieci Adama narodziły mu się po utraceniu przez niego prawa do życia, tak że nie był on w stanie przekazać im więcej, niż sam posiadał – umierającą naturę. R5972:2 Tak jak wszystkie dzieci Adama były potępione jeszcze przed swymi narodzinami, tak wszystkie zostały odkupione, z czego większość przed swym narodzeniem. R3686:4 Chociaż czystość powinna być kultywowana od dzieciństwa, to jednak nadzieja świata nie leży w czystości dzieciństwa i unikaniu grzechu. Nadzieją ludzkości jest Chrystus. R2049:4 Upadek i grzeszne tendencje wrodzone w nasz stan są tak silne, że nikt nie jest w stanie zupełnie ich przemóc. R4812:1 Całe potomstwo Adama odziedziczyło słabości umysłowe, moralne i fizyczne. R4552:2, 4982:1, 3921:5, 3391:2, 2256:4, PD11/18, NS650:2 Kara śmierci została odziedziczona przez całe potomstwo Adama, tak żeby żaden człowiek na Ziemi nie miał życia. R3475:2, 1565:6 Dziedziczenie jest wspólne dla każdego członka naszego rodzaju, chociaż w naturze istnieją przeciwwagi. R4812:1 Ponieważ dzieci Izraela, podobnie jak i inne narody, były potomstwem Adama, dzieliły jego wyrok śmierci. R5046:3 Wszyscy zostali potępieni w wyniku jednego przestępstwa, grzechu jednego człowieka. PT387:4*, SM662:2, Q760:4 Bogu przysługuje zarzut nieposłuszeństwa wobec ludzkości, wobec czego słusznie nałożył wyrok, potępienie na Adama i jego ród – „umierając umrzesz”. R3915:3 Wyrok śmierci przeszedł również na Enocha i Eliasza, podobnie jak i na pozostałe dzieci Adama, więc gdziekolwiek by oni nie byli, nadal pozostają pod wyrokiem śmierci. R3417:5, 2153:5 Enoch został zachowany od zatracenia w śmierci – mimo iż znajdował się pod prawnym wyrokiem śmierci. R3378:4 Śmierć przyszła – Śmierć Adamowa, pierwsza śmierć, w przeciwieństwie do drugiej śmierci. HG356:5, NS357:5 Wyrok śmierci zaciążył na Adamie, a pośrednio dotknął cały jego ród. E331, R2847:5 Długość życia człowieka obniżyła się, podczas gdy umysłowe, moralne i fizyczne dolegliwości spotęgowały się. OV128:1, HG586:3 Z Boskiego punktu widzenia każdy jest martwy, kto jest objęty wyrokiem albo czyje życie zostało w jakimkolwiek stopniu osłabione w wyniku przekleństwa. R3417:5 Karą za grzech jest śmierć – włączając w to próby, słabości oraz cierpienia obecnego życia, które są efektami ubocznymi procesu umierania. R2847:5 Tak jak śmierć została wywołana grzechem, tak wszelkie katastrofy mają wspólne źródło i pozostają pod kontrolą tego, który ma władzę śmierci, Szatana. R583:5 Tak jak śmierć jest przekleństwem, tak choroba jest śmiertelną trucizną działającą w naszym systemie. R2000:1 Każda choroba jest częścią procesu umierania, a zatem, jest obca naturalnemu stanowi człowieka, jaki został przewidziany przez Boga. R2000:1 Tak jak śmierć jest oznaką grzechu i nigdy by się nie pojawiła inaczej, jak tylko jako kara za niego, podobnie i choroby, ponieważ są one częścią procesu umierania. R2000:1 Najgorszym, co mogłoby spotkać dzieci złego, jest śmierć. R3133:4 Pierwsza śmierć przyszła na całą ludzkość (za wyjątkiem Adama) niezależnie od woli jednostki. R1324:1 Istnieje istotna różnica pomiędzy prawem regulującym pierwszą śmierć, a prawem dotyczącym drugiej śmierci. R1324:1 Wzbudzenie z martwych będzie jedynym prawdziwym zbawieniem od śmierci. R1253:2 Gdyby Bóg nie przewidział odkupienia przez Chrystusa, kara śmierci, jaka przyszła na nasz rodzaj przez Adama byłaby karą wieczną, jednakże wszyscy zostali wybawieni z śmierci. R1086:1, HG586:3 Kara jest sprawiedliwym wyrazem woli i prawa Bożego względem człowieka – „Karą za grzech jest śmierć” (Rzym. 6:23). R723:2 Bo – W wyniku odziedziczonego grzechu i grzesznych skłonności. E24, 484, R2759:2, 2395:3 Wszyscy zgrzeszyli – Każda ludzka dusza ma udział w upadku i stracie Adama. E428, R5719:6, 5372:2, 4982:1, OV207:1, Q264:3 Wszyscy są grzesznikami. E24, R4812:1, 5372:2, 3391:2, 2759:2, 2395:2, OV207:1, SM699:T Nie pojedynczo, lecz reprezentowani w Adamie. R3654:3 Nieumyślnie. R1781:1 Nie jest prawdą, jakoby dzieci, chorzy umysłowo, itp., byli niewinni grzechu. Chociaż nie popełnili oni umyślnego, osobistego grzechu, to jako członkowie rodzaju Adama, mają oni udział w grzechu pierworodnym. R2050:3, 192:4 „Ojcowie jedli kwaśne grona, a zęby synów ścierpły” (Ezech. 18:2). E309 Jeżeli żyłeś tak moralnie i tak ostrożnie, jak tylko mogłeś, to i tak nie osiągnąłeś doskonałości, z powodu słabości odziedziczonej przez upadek Adama. R604:5 Degeneracja rozpoczęła się od razu i dotknęła potomstwo zgodnie z prawami natury. R3391:2 Mniejsza degradacja jednych oraz większa deprawacja innych; chociaż wszyscy zgrzeszyli, to jednak niektórzy oddali się zepsuciu bardziej dobrowolnie i upadli niżej niż inni. R3256:4 Tezie tej zaprzecza Christian Science ze swoją teorią, że nie ma grzechu ani zła, a zatem, nie ma Boskiego wyroku przeciwko Adamowi i jego rodzajowi, że nie ma śmierci. R3900:2