List św. Pawła do Rzymian 11:29

11:29 Albowiem darów swoich i wezwania Bóg nie żałuje.

Komentarz

• Nieodwołalne są bowiem
  1. Nie mogą zawieść.
  2. Bóg ich nie żałuje.
  3. Ziemskie błogosławieństwa są równie pewne w stosunku do nich jak błogosławieństwa duchowe są pewne dla nas, ponieważ Bóg tak obiecał, przyrzekł, a On się nigdy nie zmienia.
  4. Ten, który znał koniec od samego początku, wiedział dokładnie, jaki będzie Izrael i jak będzie postępował, w związku z czym nie doznał rozczarowania; co więcej, wszystkie plany i obietnice związane z tym narodem zostały poczynione z uwzględnieniem tej wiedzy.
  5. Każdy wolny dar i obietnica czyniona przez Boga, z pewnością, zostanie wykonana. On wiedział wszystko na temat tego chwilowego odsunięcia, znając koniec już na początku, zanim dał swe obietnice dotyczące Izraela.
  6. Bóg nie ma intencji ani zamiaru, aby unieważnić swe obietnice. W przypadku każdej obietnicy, jaką kiedykolwiek uczynił, już wcześniej przewidział ich konsekwencje i wynik, w związku z czym nic nie zostało uczynione pochopnie.
  7. Cały wywód Apostoła dotyczący nadziei przywrócenia Izraela do Bożej łaski i błogosławieństwa poprzez uwielbiony Kościół, spoczywa właśnie na niezmienności Boskiego charakteru.
  8. Przy rozpoczęciu Nowego Wieku błogosławieństw cielesny Izrael otrzyma specjalne miejsce i przywileje.
  9. Doświadczenia utrzymały umysły Żydów w stanie pokory, w którym będą najlepiej przygotowani na Pańskie dzieło, gdy tylko nadejdzie czas ich zupełnego przywrócenia do łaski.
  10. Tak jak przepowiedziane kary spotkały naród izraelski, tak obietnice ich ponownego zgromadzenia mogą być traktowane z równą ufnością.
  11. Por. 5 Mojż. 30:1-9.
  12. Łaska powróci do Izraela, gdy tylko Oblubienica Chrystusowa zostanie wybrana.
  13. Gdy wybrani zostaną uwielbieni, obecny wiek zakończy się, a jego cel zostanie osiągnięty. Wówczas rozpocznie się dzieło restytucji, zaś Izrael według ciała ponownie zajmie pierwszy szereg w dostępie do Bożej łaski.
  14. Gdy Pośrednik jako Testator zapieczętuje poprzez swoją śmierć izraelskie Nowe Przymierze, wówczas „powołany” naród izraelski otrzyma „wieczne dziedzictwo”, na które oczekiwał. (Hebr. 9:15).
  15. Żydzi zaczynają słyszeć głos proroków wzywający ich do Palestyny i do pokładania nadziei w Bogu i w obietnicach, których nadal są dziedzicami, jako cielesne potomstwo Abrahama! (Mat. 24:32).
  16. Obiecana restytucja nie jest oparta o zasługi Żydów, Samarytan czy mieszkańców Sodomy. Abyś pamiętała i wstydziła się i już nigdy nie otworzyła ust ze wstydu, gdy ci przebaczę wszystko, co uczyniłaś, mówi Wszechmocny Pan – Ezech. 16:63).
  17. Łaskawe obietnice dane Izraelowi w ciele muszą się jeszcze wypełnić.
• Dary
  1. Łaskawe dary.
• Powołanie Boże
  1. Powołując naród żydowski na swój lud wybrany, uczyniwszy im ostateczne obietnice w przedmiocie błogosławienia wszystkich narodów, Bóg nie miał zamiaru ani intencji unieważnienia tych obietnic.
  2. Św. Paweł precyzuje, że Boże dary i powołanie z odległej przeszłości obejmowały przywrócenie Żydów do Boskiej łaski przy końcu Wieku Ewangelii, które to błogosławieństwo musi przyjść za pośrednictwem nasienia duchowego.
  3. Obietnica ta jest pewna, zarówno w stosunku do ziemskiego jak i niebieskiego nasienia, piasku na brzegu morza i gwiazd na niebie, co do każdej z tych grup we właściwej im części.
  4. Naturalne nasienie Abrahama zostało wybrane jako narzędzie, za pośrednictwem którego Boskie błogosławieństwa zostaną ostatecznie przekazane wszystkim rodzajom ziemi.