List św. Pawła do Rzymian 5:12

5:12 Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Komentarz

Przeto – Odnosi się tutaj ponownie do pojednania wspomnianego w wersecie 11. R43:1*, 483:3* W przeciwieństwie do nauk ewolucjonistów. A61, 162, R2395:3 Jak przez jednego człowieka – Ojciec Adam przez swe nieposłuszeństwo uwikłał siebie i cały rodzaj ludzki w coś, co Pismo Święte nazywa „przekleństwem” albo karą, karą śmierci. SM28:2, 779:2, R5372:2, 3093:1, 2100:5 Odpowiedzialność za upadek ponosi Adam. R5716:6, 5402:6, 4552:2, 930:3, E189, PD10/17 Kłamstwo Szatana było przyczyną nieposłuszeństwa pierwszego człowieka. Q799:2 Efekt upadku Adma przeszedł na jego potomstwo przez dziedziczenie. R5719:6 Tylko niedoskonałe, umierające istoty mogły pochodzić z nasienia Adama. E102 Ojciec Adam miał życie, lecz je utracił poprzez nieposłuszeństwo w Edenie; w zamian za co został obciążony wyrokiem śmierci. R3475:2 Potępienie Adama jako człowieka nie spowodowało odrębnego potępienia jego dzieci, lecz objęło je jako członków jednego człowieka. R4499:4 Otrzymanie przez potomstwo Adama błogosławieństw płynących z odkupienia dokonanego przez Chrystusa jest równie pewne, jak pewny był jego udział w przekleństwie, jakie spadło na ojca Adama. R3686:4 Lepiej jest, że wszyscy zostali potępieni w Adamie, niż gdyby mieli być skazywani na śmierć indywidualnie, ponieważ mogą być uwolnieni przez jednego człowieka – Jezusa Chrystusa. HG731:2 W którym wszyscy zgrzeszyli. R2050:3, 13:1 Na początku Adam był doskonały i miły Bogu. OV383:3 Grób przedstawia karę nałożoną na Adama za jego przestępstwo i został on odziedziczony przez wszystkie jego dzieci. R5463:3 Adam stworzył, wywołał to „piekło”, stan śmierci względem całej ludzkości przez swe nieposłuszeństwo. Q785:T Śmierć rodzaju ludzkiego nie zależała od Ewy, lecz całkowicie od Adama. E102 Adam nie został zwiedziony, wobec czego ponosił większą odpowiedzialność niż Ewa. PD10/17 Chociaż to Ewa zgrzeszyła jako pierwsza, jej czyn nie naraził rodzaju ludzkiego na niebezpieczeństwo, ponieważ rodzaj ludzki znajdował się nie w niej, lecz w Adamie. R2100:5, Q264:2 Tożsamość Ewy była tak ściśle związana z Adamem, że nawet gdyby sama nie zgrzeszyła poprzez sięgnięcie po zakazany owoc, to jednak mimo wszystko podzieliłaby jego karę śmierci, będąc częścią swego męża. R2100:5, A124 Gdyby sama Ewa zgrzeszyła, to rodzaj ludzki by nie umierał. Potomstwo Adama byłoby takie samo, niedoskonałość Ewy nie dotknęłaby go. R776:6 Chociaż śmierć nie zależała od Ewy, to jednak miała ona swój udział w jej sprowadzeniu; podobnie odnowa życia nie zależy od Oblubienicy Chrystusowej, lecz od Jezusa, chociaż ma ona udział w dziele restytucji. R777:1 Poprzez grzech Adama potępienie stało się udziałem całego rodzaju ludzkiego, zaś jego małżonka, matka Ewa, była wraz z nim uczestnikiem tego wszystkiego. R4138:5 Adam i jego małżonka byli jednym, a nie dwojgiem, dlatego też Ewa podzieliła wyrok, jaki dotknął Adama, do którego przyczyniło się również jej postępowanie. A124, R2100:5 Bóg zamierzył,, aby cały rodzaj ludzki zrodzony był z jednej pary, aby gdy wejdzie grzech i dosięgnie całą ludzkość, śmierć jednej osoby wystarczyła do odkupienia wszystkich. R5900:1 Rozprzestrzenianie się gatunku nie rozpoczęło się aż do chwili po upadku – dzięki tej Bożej opatrzności każdy członek rodzaju może mieć udział w odkupieniu. R1552:1 Skoro duchowni wszystkich denominacji nie wierzą, że potępienie Adama przeszło na wszystkich, jak mogą wierzyć, że odkupienie zostało dokonane przez naszego Pana Jezusa raz za wszystkich, za Adama i jego potomstwo. R4017:2 Grzech wszedł – Przed przestępstwem Adama na świecie nie było grzechu ani śmierci. R2395:3, 4972:6, 981:4 Adam sprzedał siebie i swój ród grzechowi. E452 Przyczyna wszelkich smutków i całego nieszczęścia na ziemi. OV295:1 „Ojcowie jedli cierpkie grona, a zęby synów ścierpły”. (Jer. 31:29, Ezech. 18:2) R2608:5, 2611:4 Grzech był nielojalnością, nieposłuszeństwem, zaś karą za niego była śmierć. R5979:2 W Edenie; od tej chwili rozpoczął się ciągły proces upadku, za wyjątkiem wprowadzonej przez Boga „soli ziemi” (Mat. 5:13), której wpływ miał powstrzymywać masy społeczne od zepsucia. R1091:3 Dowód, że grzech, śmierć oraz całe zło wywołane zostało nieposłuszeństwem człowieka, jest z pewnością zaprzeczeniem tezy, że Bóg jest jego autorem. R871:3 Na świat – Grzech Adama był grzechem świata, ponieważ on był światem – rodzaj ludzki był w nim zawarty. R145:2* Nauka ta jest odległa od wywodów ewolucjonistów, Biblia naucza czegoś dokładnie przeciwnego. R5140:3 Przez grzech – W wyniku grzechu. E309, F333, R3391:2, 3256:4, 2395:4, 2100:5, 2050:3, 1718:2, 1196:4, 1026:3, SM779:1 Jako konsekwencja grzechu. R1085:1 Albo jako kara za grzech. R1026:3 Zanim grzech wszedł na świat, nie było na nim śmierci. R981:1 Potępienie śmierci wyniknęło z rozmyślnego grzechu Adama. R1452:6 Nie byłoby czegoś takiego na świecie jak śmierć, gdyby nie grzech; zatem grzech i śmierć stanowią przekleństwo. SM799:2, NS643:2 Grzech, nieposłuszeństwo, przyniosły ze sobą karę, śmierć, która osłabiła wizerunek Boga i pod każdym względem zdegradowała człowieka. R1374:4 W ten sposób śmierć i wszystkie jej pochodne przeszły na ród Adama, ponieważ wszyscy zostali zarażeni chorobą grzechu. R4426:3, 4138:5, 1374:3, 1105:5 Płynie stąd nauka, że grzech, choroby i degradacja są złem; nie z powodu błędu w pracy naszego Stworzyciela, lecz poprzez dziedziczenie w wyniku przestępstwa Adama. R2395:3 Adam stracił władzę związana z doskonałym człowieczeństwem i całe prawo do doskonałości poprzez nieposłuszeństwo. R1228:4 Adam został odsunięty od społeczności z Bogiem, wygnany z Edenu i poddany warunkom umierania. SM612:1 Ofiara okupu złożona przez Jezusa dotyczyła śmierci Adamowej i grzechów Adamowych, a nie innych. R1454:2 Grzech umyślny nie jest grzechem Adamowym, w jakimkolwiek sensie tego słowa. Okup za grzech Adamowy nie wywołuje zatem uwolnienia z odpowiedzialności za grzech umyślny. R1454:2 Śmierć – Wyrok śmierci, przekleństwo, gniew Boży. HG228:4, NS228:4 Gniew Boży jest objawiony w wyroku śmierci, jaki ciąży nad naszym rodzajem od 6000 lat. Q328:T, NS231:6 Wszedł. R1196:4 Ludzkość została skazana na wymarcie. R875:2 Cały świat ludzkości został przez Jehowę uznany za niegodny wiecznego życia. F395 Wyrok nie wspominał jedynie o śmierci i powrocie do życia po jakimś czasie, lecz o pozostaniu martwym, o wiecznej śmierci. R875:3 Kara, wyrok, odpłata za grzech. E452, F395, R1026:2 Kara za grzech jest wszędzie opisana jako zniszczenie. R1026:3 Na człowieka, na wszystkich ludzi przyszła śmierć, a nie wieczne męki. R4552:2, 1085:2, 1026:2, CR209:1, 21:1, NS586:3, 110:6 Gdyby tą karą były wieczne męki, czy apostoł byłby upoważniony do uczynienia tego stwierdzenia? R1026:3 Przekleństwo śmierci jest o wiele bardziej sensowne niż błędna doktryna o wiecznych mękach. HG650:2 Cały ból, cierpienie, smutek i choroby jakich doświadczamy są częścią procesu umierania. R4972:6, 3921:5 Adam stracił wieczne życie i społeczność z Bogiem, a w zamian otrzymał choroby, ból, smutek, śmierć. R4552:2 Bóg, który dał możliwość wiecznego życia, miał pełne prawo, pełną moc, aby zakończyć to życie, gdy zostało wykorzystane w sposób sprzeczny z Jego rozkazem. SM29:T Boża mądrość i sprawiedliwość nie mogą być zakwestionowane – wyrok śmierci został wydany w sprawiedliwy sposób na wszystkich przez ojca Adama. R1506:6 Jedynie Adam i Ewa, zanim zgrzeszyli, oraz nasz Pan Jezus, który był bezgrzeszny, mieli życie w pełnym tego słowa znaczeniu; wszyscy inni urodzeni pod potępieniem, właściwie rzecz ujmując - umierają, a nie żyją. R1105:5 Słowo to jest niekiedy używane w symbolicznym znaczeniu, jednakże za nim kryje się rzeczywista śmierć, która przyszła na wszystkich. R891:2 Śmierć Adamowa była karą za grzech wymierzoną po jego popełnieniu. R911:4 Adam stał się niewolnikiem grzechu, a w jego wyniku, niewolnikiem śmierci. R5355:3 Śmierć i grzech. R5372:2 Na wszystkich ludzi – Cały rodzaj ludzki. R838:3 Zanim się narodzili. R1780:1 Świat ludzkości może być uznany za rodzaj potępiony, objęty wyrokiem śmierci. Q764:4 W ten sposób całe stworzenie zostało poddane kruchości (wrodzonej skazie grzechu i związanemu z nim potępieniu na śmierć). R1780:6 Upadek Adama rozciągnął się w naturalny sposób na jego potomstwo, wzmagając swą siłę i pęd. F395 W ramach Bożego prawa cały rodzaj został osądzony w swym przedstawicielu, w Adamie. R723:2 Rozciąga się ona na całą ludzkość, a nie jedynie na największych grzeszników, lecz również na nowonarodzone i nienarodzone dzieci. R1477:5 Dziecko mające za sobą godzinę życia dzieli ból i proces umierania na równi z tymi, którzy żyją dłużej i uczestniczą w przestępowaniu praw sprawiedliwości. F333 Wszyscy są grzesznikami, wszyscy są zniedołężniali, schorowani i umierający. R4138:5 „Oto urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja” (Ps. 51:7). NS351:5 Dzieci Adama narodziły mu się po utraceniu przez niego prawa do życia, tak że nie był on w stanie przekazać im więcej, niż sam posiadał – umierającą naturę. R5972:2 Tak jak wszystkie dzieci Adama były potępione jeszcze przed swymi narodzinami, tak wszystkie zostały odkupione, z czego większość przed swym narodzeniem. R3686:4 Chociaż czystość powinna być kultywowana od dzieciństwa, to jednak nadzieja świata nie leży w czystości dzieciństwa i unikaniu grzechu. Nadzieją ludzkości jest Chrystus. R2049:4 Upadek i grzeszne tendencje wrodzone w nasz stan są tak silne, że nikt nie jest w stanie zupełnie ich przemóc. R4812:1 Całe potomstwo Adama odziedziczyło słabości umysłowe, moralne i fizyczne. R4552:2, 4982:1, 3921:5, 3391:2, 2256:4, PD11/18, NS650:2 Kara śmierci została odziedziczona przez całe potomstwo Adama, tak żeby żaden człowiek na Ziemi nie miał życia. R3475:2, 1565:6 Dziedziczenie jest wspólne dla każdego członka naszego rodzaju, chociaż w naturze istnieją przeciwwagi. R4812:1 Ponieważ dzieci Izraela, podobnie jak i inne narody, były potomstwem Adama, dzieliły jego wyrok śmierci. R5046:3 Wszyscy zostali potępieni w wyniku jednego przestępstwa, grzechu jednego człowieka. PT387:4*, SM662:2, Q760:4 Bogu przysługuje zarzut nieposłuszeństwa wobec ludzkości, wobec czego słusznie nałożył wyrok, potępienie na Adama i jego ród – „umierając umrzesz”. R3915:3 Wyrok śmierci przeszedł również na Enocha i Eliasza, podobnie jak i na pozostałe dzieci Adama, więc gdziekolwiek by oni nie byli, nadal pozostają pod wyrokiem śmierci. R3417:5, 2153:5 Enoch został zachowany od zatracenia w śmierci – mimo iż znajdował się pod prawnym wyrokiem śmierci. R3378:4 Śmierć przyszła – Śmierć Adamowa, pierwsza śmierć, w przeciwieństwie do drugiej śmierci. HG356:5, NS357:5 Wyrok śmierci zaciążył na Adamie, a pośrednio dotknął cały jego ród. E331, R2847:5 Długość życia człowieka obniżyła się, podczas gdy umysłowe, moralne i fizyczne dolegliwości spotęgowały się. OV128:1, HG586:3 Z Boskiego punktu widzenia każdy jest martwy, kto jest objęty wyrokiem albo czyje życie zostało w jakimkolwiek stopniu osłabione w wyniku przekleństwa. R3417:5 Karą za grzech jest śmierć – włączając w to próby, słabości oraz cierpienia obecnego życia, które są efektami ubocznymi procesu umierania. R2847:5 Tak jak śmierć została wywołana grzechem, tak wszelkie katastrofy mają wspólne źródło i pozostają pod kontrolą tego, który ma władzę śmierci, Szatana. R583:5 Tak jak śmierć jest przekleństwem, tak choroba jest śmiertelną trucizną działającą w naszym systemie. R2000:1 Każda choroba jest częścią procesu umierania, a zatem, jest obca naturalnemu stanowi człowieka, jaki został przewidziany przez Boga. R2000:1 Tak jak śmierć jest oznaką grzechu i nigdy by się nie pojawiła inaczej, jak tylko jako kara za niego, podobnie i choroby, ponieważ są one częścią procesu umierania. R2000:1 Najgorszym, co mogłoby spotkać dzieci złego, jest śmierć. R3133:4 Pierwsza śmierć przyszła na całą ludzkość (za wyjątkiem Adama) niezależnie od woli jednostki. R1324:1 Istnieje istotna różnica pomiędzy prawem regulującym pierwszą śmierć, a prawem dotyczącym drugiej śmierci. R1324:1 Wzbudzenie z martwych będzie jedynym prawdziwym zbawieniem od śmierci. R1253:2 Gdyby Bóg nie przewidział odkupienia przez Chrystusa, kara śmierci, jaka przyszła na nasz rodzaj przez Adama byłaby karą wieczną, jednakże wszyscy zostali wybawieni z śmierci. R1086:1, HG586:3 Kara jest sprawiedliwym wyrazem woli i prawa Bożego względem człowieka – „Karą za grzech jest śmierć” (Rzym. 6:23). R723:2 Bo – W wyniku odziedziczonego grzechu i grzesznych skłonności. E24, 484, R2759:2, 2395:3 Wszyscy zgrzeszyli – Każda ludzka dusza ma udział w upadku i stracie Adama. E428, R5719:6, 5372:2, 4982:1, OV207:1, Q264:3 Wszyscy są grzesznikami. E24, R4812:1, 5372:2, 3391:2, 2759:2, 2395:2, OV207:1, SM699:T Nie pojedynczo, lecz reprezentowani w Adamie. R3654:3 Nieumyślnie. R1781:1 Nie jest prawdą, jakoby dzieci, chorzy umysłowo, itp., byli niewinni grzechu. Chociaż nie popełnili oni umyślnego, osobistego grzechu, to jako członkowie rodzaju Adama, mają oni udział w grzechu pierworodnym. R2050:3, 192:4 „Ojcowie jedli kwaśne grona, a zęby synów ścierpły” (Ezech. 18:2). E309 Jeżeli żyłeś tak moralnie i tak ostrożnie, jak tylko mogłeś, to i tak nie osiągnąłeś doskonałości, z powodu słabości odziedziczonej przez upadek Adama. R604:5 Degeneracja rozpoczęła się od razu i dotknęła potomstwo zgodnie z prawami natury. R3391:2 Mniejsza degradacja jednych oraz większa deprawacja innych; chociaż wszyscy zgrzeszyli, to jednak niektórzy oddali się zepsuciu bardziej dobrowolnie i upadli niżej niż inni. R3256:4 Tezie tej zaprzecza Christian Science ze swoją teorią, że nie ma grzechu ani zła, a zatem, nie ma Boskiego wyroku przeciwko Adamowi i jego rodzajowi, że nie ma śmierci. R3900:2